تولد و آغاز شیردهی
وقتی که مدت طولانی منتظر مهمان عزیز یعنی فرزندمان هستیم تمام تلاشمان را می کنیم تا این مهمان احساس آرامش و امنیت کند. به این فکر می کنیم که نوزاد به چه نوع زندگی در رحم مادر عادت کرده است. وقتی که می خواهیم رندگیمان را برای آمدن نوزاد آماده کنیم باید بدانیم که نوزاد به چه نوع زندگی عادت دارد. بنابریین می توانیم خانه را طوری آماده کنیم که نوزاد تا حد امکان نزدیک به مادر یا پدر باشد. نوزاد به نگهداری نیاز دارد تا احساس امنیت کند. ساعت شیر بچه، در آغوش گرفتن زیاد نوزاد و بغل کردن زیاد نوزاد هورمونهای استرسی نوزاد را پایین نگه می دارند. اینگونه انرژی نوزاد به گریه کردن و نا آرامی هدر نمی رود. با احساسات نوزادت زندگی کن. از نوزادت بنا بر انرژی او نگهداری کن. وقتی که از نوزادت نگه داری می کنی می توانی فرزندت را بهتر بشناسی و اینگونه اعتماد دو طرفه بین والدین و نوزاد به وجود می آید. وقتی که نوزاد به دنیا می آید از محیط اطراف خود در ترس است زیرا همه چیز با محیط داخل رحم فرق دارد، اما وقتی که جنین را روی سینه ی مادر قرار می دهند گرمای پوست مادر، صدای قلب، حرفهای مادر و نوازش کردن مادر به نوزاد احساس امنیت می دهد.
همچنین باکتریهای محافظت کننده از پوست مادر به پوست بی باکتری نوزاد منتقل می شود. به طور معمول حدود 15 دقیقه طول می کشد تا نوزاد از فشارهای زایمان آرام شود. سپس نوزاد چشمهایش را باز می کند و والدین خود را جستجو می کند.
وقتی که نوزاد تلاش به باز کردن چشمهایش می کند کمی جلوی نور را بگیر و نوزاد را طوری در آغوش بگیر که صورتت را از فاصله ی 25 سانتی متری ببیند. بیشتر نوزادان نیم ساعت بعد از تولد اطراف خود را به دقت نگاه می کنند. وقتی 45 دقیقه از تولد نوزاد بگزرد نوزاد با مشتاقی و با دهان باز به دنبال سینه ی مادر می گردد و سرش را چرخ می دهد. مادر می تواند با فشار دادن سینه چند قطره شیر روی لبهای نوزاد بچکاند و به سمت بغل بچرخد به نوزاد خود شیر دهد.
وقتی که سر سینه به اندازه ی کافی در دهان نوزاد برود نوزاد می تواند با قدرت بمکد و اینگونه سینه ی مادر تحریک می شود و نوزاد اولین شیرش را می خورد. معده ی نوزاد به اندازه ی یک قوطی کبریت است و نوزاد هر دفعه مقدار کمی شیر می خورد. هر چقدر در روزهای اول نوزاد بیشتر و با قدرتتر بمکد همان قدر سریع تر سینه ی مادر پر از شیر می شود. شیر اول مادر به خون نوزاد ایمونوگلوبین وارد می کند و قند خون نوزاد را بالا می برد و در حد نورمال نگه می دارد. مکیدن نوزاد موجب جمع شدن رحم و بازگشت آن به حالت عادی می شود. شیر مادر یک غذایی است که همیشه در دنیا بوده است. در شیر مادر تمام چیزهایی که نوزاد در شش ماهه ی اول زندگیش برای رشد و نمو کردن نیاز دارد موجود است. اما در کشورهایی که در آن تابش آفتاب کم است به نوزاد قطره ی D ویتامین را تجویز می کنند.
شیر دهی راهی است برای زندگی کردن با نوزاد. در همه ی فرهنگها مادر بدون هیچ شرطی سینه ی خود را به نوزاد می دهد. مادر به این فکر نمی کند که نوزاد چه موقع شیر خورده است یا اینکه آیا سینه های مادر پر شیر هستند یا که نه. دلیل اصلی شیر دهی تنها دادن شیر نیست، بلکه مادر به نوزاد شیر می دهد تا نوزاد راضی باشد. برای نمونه اگر نوزاد گریه می کند، به زمین می خورد یا اینکه با کسانی که تازه می بیند غریبگی می کند. مادر به او شیر می دهد و همچنین نوزاد شیر مورد نیازش را در یافت می کند.
منبع:http://www.vatandar.com
همچنین باکتریهای محافظت کننده از پوست مادر به پوست بی باکتری نوزاد منتقل می شود. به طور معمول حدود 15 دقیقه طول می کشد تا نوزاد از فشارهای زایمان آرام شود. سپس نوزاد چشمهایش را باز می کند و والدین خود را جستجو می کند.
وقتی که نوزاد تلاش به باز کردن چشمهایش می کند کمی جلوی نور را بگیر و نوزاد را طوری در آغوش بگیر که صورتت را از فاصله ی 25 سانتی متری ببیند. بیشتر نوزادان نیم ساعت بعد از تولد اطراف خود را به دقت نگاه می کنند. وقتی 45 دقیقه از تولد نوزاد بگزرد نوزاد با مشتاقی و با دهان باز به دنبال سینه ی مادر می گردد و سرش را چرخ می دهد. مادر می تواند با فشار دادن سینه چند قطره شیر روی لبهای نوزاد بچکاند و به سمت بغل بچرخد به نوزاد خود شیر دهد.
وقتی که سر سینه به اندازه ی کافی در دهان نوزاد برود نوزاد می تواند با قدرت بمکد و اینگونه سینه ی مادر تحریک می شود و نوزاد اولین شیرش را می خورد. معده ی نوزاد به اندازه ی یک قوطی کبریت است و نوزاد هر دفعه مقدار کمی شیر می خورد. هر چقدر در روزهای اول نوزاد بیشتر و با قدرتتر بمکد همان قدر سریع تر سینه ی مادر پر از شیر می شود. شیر اول مادر به خون نوزاد ایمونوگلوبین وارد می کند و قند خون نوزاد را بالا می برد و در حد نورمال نگه می دارد. مکیدن نوزاد موجب جمع شدن رحم و بازگشت آن به حالت عادی می شود. شیر مادر یک غذایی است که همیشه در دنیا بوده است. در شیر مادر تمام چیزهایی که نوزاد در شش ماهه ی اول زندگیش برای رشد و نمو کردن نیاز دارد موجود است. اما در کشورهایی که در آن تابش آفتاب کم است به نوزاد قطره ی D ویتامین را تجویز می کنند.
شیر دهی راهی است برای زندگی کردن با نوزاد. در همه ی فرهنگها مادر بدون هیچ شرطی سینه ی خود را به نوزاد می دهد. مادر به این فکر نمی کند که نوزاد چه موقع شیر خورده است یا اینکه آیا سینه های مادر پر شیر هستند یا که نه. دلیل اصلی شیر دهی تنها دادن شیر نیست، بلکه مادر به نوزاد شیر می دهد تا نوزاد راضی باشد. برای نمونه اگر نوزاد گریه می کند، به زمین می خورد یا اینکه با کسانی که تازه می بیند غریبگی می کند. مادر به او شیر می دهد و همچنین نوزاد شیر مورد نیازش را در یافت می کند.
منبع:http://www.vatandar.com
