مقدمه :
در طول تاریخ، امت اسلامی هرگاه در برابر ظلم و استکبار، جبههٔ واحدی تشکیل داده، پیروزیهای درخشانی کسب کرده است؛ و هرگاه در دام اختلافافکنی گرفتار شده، نهتنها از دستاوردهای خود محروم مانده، بلکه به ابزاری در دست دشمنان خود تبدیل شده است.امروز، در شرایطی که فلسطین زیر بار محاصرهای غیرانسانی و جنایتهای رژیم صهیونیستی قرار دارد، سؤالی دردناک مطرح میشود: چرا مسلمانان، با وجود داشتن دشمن مشترک، نمیتوانند به وحدتی واقعی دست یابند؟
پاسخ این پرسش، در سطح سیاستهای روز نیست، بلکه در عمق توطئههای ساختاریافتهٔ دشمن و ضعفهای درونیِ امت نهفته است. مقام معظم رهبری، در بیانات متعددی، ریشههای این تفرقه را با دقتی تاریخی و دینی شناسایی کردهاند:
از سیاستهای آمریکا و صهیونیسم گرفته تا نقش «پولهای نفتی»، «مذاهب اختراعی»، «فتواهای ضد اسلامی» و «رقص به ساز استکبار».
این مقاله، با روشی تحلیلی-توصیفی، در پی آن است که ۱۲ ریشهٔ اصلی اختلافافکنی را از منظر بیانات رهبری بازیابی کند و نشان دهد که وحدت، نه یک آرزوی غیرعملی، بلکه وظیفهای دینی و راه نجات امت است.
۱۲ ریشهٔ اختلافافکنی از منظر مقام معطم رهبری
1. اختلافافکنی: یک حکم شرعیِ ممنوع
اگر «طرح مسائل اختلافانگیز» از دیدگاه شرعی، یک ممنوعیت دینی محسوب میشود، چرا امروزه برخی جریانها بهجای تقویت وحدت، به سمت ایجاد شکاف در میان مسلمانان حرکت میکنند؟ آیا این رفتار، نه نقض صریحِ دستور قرآنی «وَلَا تَفَرَّقُوا» است؟1-1. طرح مسائل اختلافانگیز، ممنوعیتی دینی و شرعی
مقام معظم رهبری فرمودند: «باید طرح مسائل اختلافانگیز را، ممنوع دینی و شرعی دانست» [1]. این جملهٔ کوتاه، اساسیترین پایهٔ فقهیِ وحدت امت را بنا مینهد: اختلافافکنی نه یک حق یا آزادی، بلکه یک گناه شرعی است.
در جهان اسلامی که امروزه با چالشهایی چون نسلکشی در غزه، اشغال سرزمینهای اسلامی و بازداشت مسلمانان روبروست، طرح مسائلی که میان مسلمانان شکاف ایجاد میکند — چه در حوزهٔ فقهی، چه سیاسی، چه مذهبی — نهتنها بیثمر، بلکه گناهی در برابر امت محسوب میشود.
این رویکرد، اختلافافکنی را از حوزهٔ «اختلاف مشروع» خارج کرده و آن را در ردیفِ اقداماتی قرار میدهد که وحدت را تضعیف و دشمن را تقویت میکند.
1-2. اختلافافکنی در برابر وحدت در بحران: نقض وظیفهٔ اسلامی
در شرایطی که بیش از دو میلیون فلسطینی تحت محاصرهای غیرانسانی زندگی میکنند و روزانه کودکان و زنان بیگناه کشته میشوند، هرگونه اقدامی که مانع ایجاد جبههٔ واحد اسلامی شود، در واقع همکاری با ظالم محسوب میشود.
قرآن کریم میفرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» [2] «و همگی به طناب خدا چنگ بزنید و پراکنده نشوید.» این «حبل الله»، همان وحدت در برابر ظلم است.
بنابراین، کسانی که با طرح مسائل حاشیهای یا تشدید اختلافات فقهی-مذهبی، مانع همبستگی مسلمانان میشوند، در عمل، از دستور قرآنی سرپیچی کردهاند.
بیانات رهبری، این مسئله را بهوضوح به عنوان یک ممنوعیت شرعی معرفی میکند — نه یک توصیهٔ اخلاقی. این، یعنی اختلافافکنی در زمان بحران، گناهی مضاعف است، چرا که نهتنها وحدت را میشکند، بلکه خون مظلومان را به دلیل سکوت جمعی، گرانتر میکند.
2. دشمن و نقشهٔ اختلافافکنی: علم به زمان، سپری در برابر توطئه
اگر دشمنان اسلام با ترس از «وحدت اسلامی» پس از انقلاب، تلاش خود را برای اختلافافکنی شدت دادهاند، چرا برخی مسلمانان هنوز در دام این توطئهٔ ساختاریافته گرفتارند؟ آیا «علم به زمان» و هوشیاری نسبت به کید دشمن، تنها راه خروج از این دام نیست؟2-1. تلاش سیستماتیک برای ایجاد شکاف میان مسلمانان
مقام معظم رهبری فرمودند: «سعی زیاد میشود که بین مسلمین اختلاف بیندازند؛ مخصوصاً از زمانی که انقلاب اسلامی پرچم وحدت اسلامی را بلند کرد... این تلاش بیشتر شد» [3].
این جمله، ریشهٔ ساختاریِ اختلافافکنی را در واکنش دشمنان به جنبش وحدت اسلامی جستجو میکند. رهبری تصریح میکنند که این توطئهها نهتنها در سطح بینالمللی، بلکه در داخل کشورها نیز اجرا شده است:
«در مناطقی که برادران اهل سنت و برادران شیعه سکونت دارند، عدهای را وادار کنند بذر اختلاف بپاشند» [4]. این، نشان میدهد که اختلافافکنی، یک پدیدهٔ خارجی-سیاسی است که با پوشش «دین»، به اجرا درمیآید — و هدف آن، تضعیف جبههٔ مقاومت اسلامی است.
2-2. علم به زمان: سلاح هوشیاری در برابر کید دشمن
مقام معظم رهبری فرمودند: «همهٔ اینها به وسیلهٔ ایمان و هوشیاری... خفه شدند»[5]، و آگاهی از زمانه بهعنوان عامل پیروزی و هوشیاری، بر پایهٔ «علم به زمان» استوار است، همانگونه که در حدیثی آمده است: «العَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیْهِ اللَّوَابِسُ» [6] «کسی که به اوضاع زمانش آگاه باشد، شبهات بر او هجوم نیارَد.»
این جمله، هوشیاری جمعی را شرط بقای وحدت میداند. در واقع، عدم آگاهی از توطئههای دشمن — نه اختلافات فقهی یا مذهبی — ریشهٔ اصلی شکست وحدت است. بنابراین، وظیفهٔ هر مسلمانی که به فلسطین و مظلومیت اسلامی اهمیت میدهد، شناخت نقشههای اختلافافکنی است، نه غرق شدن در جزئیاتی که دشمن آن را مطرح میکند تا چشم ما را از اصل مسئله — یعنی وحدت در برابر ظلم — دور کند.
3. جمهوری اسلامی: عامل وحدت و هدف اصلی اختلافافکنی
اگر فشار استکبار جهانی بر جمهوری اسلامی، بهخاطر پایبندی به اسلام است — نه هویت ملی — چرا برخی کشورهای اسلامی بهجای همپیمانی با این الگوی عملیِ اسلام، به سمت ایجاد فاصله از آن حرکت میکنند؟ آیا این رفتار، نه کمک به دشمن در تضعیف «عامل وحدت» است؟3-1. فشار دشمن بهخاطر پایبندی به اسلام، نه هویت ملی
رهبر انقلاب فرمودند :«فشارهای وارده بر ما از سوی امریکا و ارتجاع و شرق و غرب، نه بهخاطر ایرانی بودن ماست؛ بلکه بهخاطر اسلام است» [7].
این جمله، ریشهٔ واقعی تنش با قدرتهای جهانی را از حوزهٔ ملیت و جغرافیا خارج کرده و آن را در پایبندیِ عملی به اسلام جای میدهد. جمهوری اسلامی، تنها بهخاطر این است که اسلام را جدی گرفته و آن را در ساختار حکومت و سیاست جاری کرده، هدف قرار گرفته است — نه بهخاطر نژاد، زبان یا مرزهای سیاسی.
رهبر انقلاب فرمودند. «آن روزی که دنیای مستکبر احساس کند ما حاضریم روی اسلام معامله کنیم و بیتفاوت شدهایم، این فشارها تمام خواهد شد» [8].
این جمله، شرط رفع فشار را مشخص میکند: تسلیمشدگی فکری و عملی در برابر اسلام. بنابراین، دشمن نه به دنبال «شکست نظام» است، بلکه به دنبال تضعیف التزام به اسلام است. و این دقیقاً همان نقطهای است که اختلافافکنی وارد میشود: با ایجاد شک و تردید در میان مسلمانان، سعی میکند ایمان به اسلام را بهعنوان منبع قدرت، تضعیف کند.
3-2. اختلافافکنی: واکنش دشمن به ظهور «عامل وحدت»
«امروز، استعمار با توجه به وجود عامل وحدت، سعی میکند شکافها و اختلافها را از طرق مختلفِ قومی و مذهبی، میان شیعه و سنّی بهوجود آورد» [10].
این توطئه، در هر دو سوی جهان اسلام اجرا میشود: «در بین اهل تسنن، به نام مکتب فلان مدرسه، اهل حدیث و...؛ و در بین شیعه، به نامهای دیگر» [11]. این، نشان میدهد که دشمن به دنبال تکهتکهکردن امت نیست، بلکه به دنبال منحرفکردن چشمها از «عامل وحدت» است.
در این راه، قرآن هشدار میدهد «وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ» [12] «و مانند کسانی نباشید که پس از آنکه بر آنها برهانها آمد، پراکنده و متفقالقول شدند.»
این آیه، اختلاف پس از روشنشدن حق را سرزنش میکند — همانگونه که امروز، با وجود وضوحِ ظلم به فلسطین، برخی مسلمانان درگیر اختلافات حاشیهای میشوند. بنابراین، پایبندی به اسلام، نه تنها باعث فشار دشمن میشود، بلکه تنها راه مقابله با نقشههای اختلافافکنی نیز هست.
4. برخورد با وحدتشکنان: وظیفهٔ علمای اسلام در برابر توطئههای دشمن
اگر «عروةالوثقی» — یعنی وحدت در ایمان به خدا و کفر به طاغوت — تنها دستگیرهٔ محکمی است که «گسستن برای آن نیست»، چرا برخی جریانهای دینی با پول نفتی و حمایت خارجی، بهجای تقویت این عروة، به گسستن آن میپردازند؟ آیا این کار، نه همکاری با طاغوت است؟4-1. توطئهٔ ساختاریافته برای گسستن «عروةالوثقی»
مقام معظم رهبری در بیانی دربارهٔ وحدتشکنان میفرمایند:«امروز، تمام تشکیلات تبلیغاتی وابسته به استعمار و استکبار و ایادی آنها در همین منطقهٔ اسلامی، دست به دست هم دادهاند تا با تبلیغات مضر، وحدتی را که مورد نظر اسلام است و نظام اسلامی کمربستهٔ آن میباشد، بشکنند» [13].
این جمله، نشان میدهد که اختلافافکنی، یک پدیدهٔ تصادفی یا داخلی نیست، بلکه برنامهریزیشده توسط شبکههای جاسوسی، رسانهای و مالیِ جهانی است که هدفشان تضعیف محور وحدت اسلامی — یعنی جمهوری اسلامی — است.
رهبری فرمودند: «علمای اسلام باید مواظب باشند. مراقب این مذاهب اختراعی و جعلی — که نقض وحدت است — باشید» [14].اینجا، رهبری علمای امت را بهعنوان سدّی در برابر این توطئه معرفی میکنند.
«مذاهب اختراعی»، اشاره به جریانهایی دارد که با پوشش دینی، اختلافات فقهی را به ابزاری برای تفرقه تبدیل میکنند — در حالی که اسلام، وحدت را فریضه میداند.
4-2. سه سلاح اصلی دشمن در اختلافافکنی
مقام معظم رهبری : «مواظب این دلارهای نفتی که برای ایجاد تفرقه بهکار میرود، باشید» [15].این جمله، عامل مالی را بهعنوان یکی از ابزارهای اصلی اختلافافکنی معرفی میکند: ثروتهای نفتی که بهجای کمک به فلسطین، صرف حمایت از رسانهها، گروهها و جریانهای تفرقهانداز میشود.
مقام معظم رهبری «مواظب این دستهای پلید و مزدور که سعی میکنند «عروةالوثقی» وحدت بین مسلمین را بگسلند و پاره کنند، باشید» [16].
در اینجا، رهبری به آیهٔ قرآنی استناد ضمنی دارند که «عروةالوثقی» را معرفی میکند: «فَمَن یَکفُر بِالطّاغوتِ وَیُؤمِن بِاللَّهِ فَقَدِ استَمسَکَ بِالعُروَةِ الوُثقىٰ لَا انفِصامَ لَها» [17] «کسی که به طاغوت کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیرهٔ محکمی چنگ زده است که گسستن برای آن نیست.»
همچنین در آیهٔ دیگری میفرماید: «وَمَن یُسلِم وَجهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحسِنٌ فَقَدِ استَمسَکَ بِالعُروَةِ الوُثقىٰ» [18] «کسی که روی خود را تسلیم خدا کند در حالی که نیکوکار باشد، به دستگیرهٔ محکمی چنگ زده است.»
این «عروةالوثقی»، همان وحدت در ایمان به خدا و کفر به طاغوت است — نه وحدت در جزئیات فقهی. بنابراین، هر کسی که این وحدت را میشکند، در واقع به طاغوت وفادار است، حتی اگر با لباس دین ظاهر شود.
4-3. برخورد فعال: لازمهٔ عشق به وحدت
«با اینها برخورد کنید. این، لازمهٔ علاقه به وحدت و پیمودن راه وحدت اسلامی است. بدون این، ممکن نیست» [19].این جملهٔ پایانی، سکوت را برابر با همکاری با دشمن میداند.
وحدت، فقط با آرزو رقم نمیخورد؛ بلکه نیازمند رخورد فعال با وحدتشکنان است — چه آنهایی که با پول، چه آنهایی که با فکر، و چه آنهایی که با خشونت، به دنبال گسستن «عروةالوثقی» هستند.
5. اختلافافکنی بهعنوان ابزار استکبار جهانی
اگر رژیمهای مرتجع منطقه، شعار «دفاع از مقدسات» را بهانهای برای سکوت در برابر ظلم به فلسطین میدانند، چرا ملتهای مسلمان هنوز به این ترفند افتادهاند؟ آیا واقعاً «شعار دادن علیه آمریکا و اسرائیل» تفرقهافکنی است، یا این، انجام وظیفهٔ دینی در برابر ظلم است؟
5-1. پول استکبار: سرمایهٔ اصلی تفرقه در جهان اسلام
مقام معظم رهبری در بیانی دربارهٔ نقش قدرتهای جهانی در تفرقهٔ میان مسلمانان میفرمایند: «امروز، پولهای دستگاه استکبار و ایادی آنها، در دنیا و بیشتر از همه در دنیای اسلام، برای ایجاد تفرقه بین مسلمین خرج میشود» [20].
این جمله، منبع مالیِ اختلافافکنی را مستقیماً به «دستگاه استکبار» نسبت میدهد. پول، نه بهعنوان ابزار کمک یا توسعه، بلکه بهعنوان سلاحی برای ایجاد شکاف بین مسلمانان — بهویژه بین «ایران اسلامی و مسلمانان عالم» — بهکار گرفته میشود. این، نشان میدهد که اختلافافکنی، یک صنعت سیاسی-مالی است که سود آن به دشمنان امت میرسد.
رهبر انقلاب:«تا اگر بتوانند — که نخواهند توانست — بین ایران اسلامی و مسلمانان عالم، اختلاف ایجاد کنند و فاصله بیندازند» [21].
این بخش، هدف نهایی توطئه را آشکار میکند: منزویکردن جمهوری اسلامی از جامعهٔ جهانی مسلمانان. اما رهبری با اطمینان میفرمایند «نخواهند توانست» — چرا که وحدت اسلامی، ریشه در فطرت و حقیقت دارد، نه در سیاستهای موقتی.
5-2. رژیمهای مرتجع منطقه: همکاران داخلی استکبار در اختلافافکنی
رهبر انقلاب:««امروز، این کشورهای مرتجع منطقه، بدطوری به شعارهای تفرقهافکن و اختلافانگیز چسبیدهاند» [22].اینجا، رهبری عامل داخلیِ اختلافافکنی را معرفی میکنند: رژیمهایی که با وجود ادعای اسلامی بودن، در عمل، ابزاری برای دشمنان امت شدهاند. این رژیمها، نهتنها از فلسطین دفاع نمیکنند، بلکه هر حرکتی برای بیداری امت را «تفرقه» مینامند.
رهبر انقلاب:««اگر ملت ما در مراسم حج، علیه امریکا و اسرائیل شعار بدهد، آنها اعتراض میکنند و میگویند چرا شما در بین مسلمین حرف جدیدی آوردهاید؟! این را تفرقه تلقی میکنند؛ در حالی که ایجاد تفرقه نیست، بلکه انجام وظیفه است» [23].
این تحلیل، معیار واقعیِ وحدت را مشخص میکند: وحدت، یعنی همصدایی در برابر ظلم، نه سکوت در برابر جنایت. بنابراین، کسانی که شعار عدالت را «تفرقه» میدانند، در واقع، خدمتگزارانِ ظالم هستند.
رهبر انقلاب:« «مسلمانان دیگر هم باید شعار دادن علیه امریکا و اسرائیل را از ملت ایران یاد بگیرند» [24].این جملهٔ پایانی، ایران اسلامی را الگوی عملیِ وحدت اسلامی معرفی میکند — نه بهعنوان یک کشور، بلکه بهعنوان نمادی از پایبندی به وظیفهٔ دینی در برابر ظلم. و این، دقیقاً همان چیزی است که استکبار و رژیمهای مرتجع از آن میترسند.
6. ترس دشمن از وحدت: انقلاب اسلامی بهعنوان عامل خاموشکنندهٔ اختلافات
چرا دشمنان اسلام، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بیش از پیش به اختلافافکنی روی آوردند؟ آیا این تشدید، نشانهٔ موفقیت انقلاب در احیای وحدت عملی میان مسلمانان نیست؟6-1. تشدید اختلافافکنی پس از انقلاب: نشانهٔ ترس دشمن
مقام معظم رهبری میفرمایند: «بعد از پیروزی انقلاب، اختلافافکنی شدت پیدا کرده است؛ چون از انقلاب اسلامی و حیات مجدد اسلام میترسند» [25].
این ترس، ریشه در این دارد که انقلاب، اسلام را از حاشیه به مرکز قدرت کشاند — و این، دقیقاً همان چیزی است که قرآن وعده داده است: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» [26] «اوست که پیامبر خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر همهٔ دینها برتر سازد، هرچند مشرکان کراهت داشته باشند.»
7. اختلافافکنی ساختاریافته: دستهای پنهان در پشت جریانهای فرقهای
اگر وحدت اسلامی، آرمانی مشترک است، چرا برخی جریانهای شیعه و سنی بهجای همکاری، به سوی تقابل سوق داده میشوند؟ آیا این تقابل، ذاتی است یا ساختهٔ دستهای پنهانی است که از وحدت اسلامی میترسند؟7-1. رد پای شبکههای مشکوک در جریانهای فرقهای
مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از علمای اهل سنت میفرمایند: «وقتی بعضی از پدیدههای داخل شیعه را که چیزهایی در آن بود و گزنده مینمود، تعقیب میکنیم، به جاهای مشکوک میرسیم و کاملاً روشن است که به نقاط مشکوک ارتباط پیدا میکند. در سنی هم همینطور است» [33].
این جمله، نشان میدهد که تفاوتهای فقهی یا مذهبی، گاهی بهعنوان پردهای برای فعالیتهای خارجی استفاده میشوند. تحقیقات نشان داده که حتی در مناطق دورافتادهای مانند بلوچستان، برخی افراد با ظاهر دینی، در واقع به شبکههای وابسته به استکبار متصل ودهاند. این، یعنی اختلافافکنی، یک پدیدهٔ داخلی نیست، بلکه یک توطئهٔ خارجی با عوامل داخلی است.
این هشدار، یادآور آیهای است که میفرماید: «وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ» [34] «و گامهای شیطان را دنبال نکنید؛ که او دشمنی آشکار برای شماست.»
«خطوات الشیطان» در عصر حاضر، همان برنامهریزیهای ساختاریافتهٔ دشمنان امت است که با پول، رسانه و جاسوسی، سعی میکنند مسلمانان را از هم جدا کنند — نه بهخاطر حق، بلکه بهخاطر منفعت سیاسی.
7-2. ترس دشمن از «اسلام زنده» و استراتژی ایزولهکردن ایران
«بعد از پیروزی انقلاب، اختلافافکنی شدت پیدا کرده است؛ چون از انقلاب اسلامی و حیات مجدد اسلام میترسند» [35].«اسلام قوی است... اگر به شرایطش عمل بشود... قدرتهای دنیا و تختها را میلرزاند» [36].
این ترس، ریشه در این واقعیت دارد که جمهوری اسلامی، تنها نمونهٔ عملیِ حاکمیت اسلام در عصر حاضر است. دشمن، نمیترسد از یک کشور، بلکه از ایدهٔ موفقیت اسلام بهعنوان سیستم زندگی میترسد.
زیرا اگر این الگو گسترش یابد، تمام ساختارهای غربیِ مبتنی بر سکولاریسم و استکبار، به خطر میافتند.این قدرت، همان «عِزَّة»ای است که قرآن وعده داده: «وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ» [37] «عزّت متعلق به خدا و پیامبرش و مؤمنان است.»
بنابراین، دشمن سعی میکند با ایجاد شک و تردید در میان مسلمانان، این «عزّت جمعی» را به «ضعف تفرقه» تبدیل کند. و بهترین راه برای این کار، ایزولهکردن ایران از جامعهٔ جهانی مسلمانان است.
7-3. تبدیل وحدت به فرقهگرایی: توطئهٔ تبلیغاتی دشمن
«یکی از طرق مبارزه با این پدیده... همین است که اینجا را از بقیهٔ مسلمانان غیر شیعی دنیا ایزوله کنند و انقلاب ما را به عنوان یک انقلاب شیعی وانمود نمایند» [38].
در حالی که در واقعیت، «مسلمانِ فلان کشور... فقط یادش است که این شخص، مسلمان است»، دشمن با تأکید مداوم بر برچسبهای فرقهای، هویت اسلامی مشترک را مخدوش میکند. این، یک تغییر چارچوب (framing) عمدی است: جایی که مسئلهٔ اصلی «دفاع از فلسطین» است، دشمن آن را به «جنگ شیعه و سنی» تبدیل میکند.
این توطئه، در تضاد کامل با سنت پیامبر (ص) است که فرمود: «المسلمون تَتَکَافَأُ دِمَاؤُهُمْ، وَهُمْ یَدٌ عَلَىٰ مَنْ سِوَاهُمْ» [39] «خون مسلمانان همارزش است، و آنها در برابر غیر مسلمان، یک دست هستند.»
این حدیث، نشان میدهد که تفاوت مذهبی، مانع وحدت در برابر ظلم نیست — و هر کسی که این را نادیده بگیرد، در واقع از دستور پیامبر سرپیچی کرده است.
7-4. دشمن در عمل، شیعه و سنی را یکسان میبیند
«او که با اصل اسلام دشمن است، در خصومت، برایش شیعه و سنی فرقی نمیکند... استکبار چگونه روی انقلابیون سنی در فلسطین و مصر فشار میآورد» [40].
این جمله، حقیقت تلخی را آشکار میکند: دشمن، در عمل، همهٔ مسلمانان را یکسان میبیند — چه شیعه باشند، چه سنی. او تنها به این نگاه میکند که آیا فردی در برابر ظلم میایستد یا خیر.
اما در تبلیغات، تفرقه میاندازد تا مسلمانان خودشان را از هم جدا کنند. این، هوشمندانهترین روش جنگ نامتقارن است: دشمن نیازی به جنگ ندارد؛ کافی است مسلمانان را به جنگ با یکدیگر وادارد.
8. تلاش شیطانگونه استکبار برای ایجاد اختلاف بین فرق اسلامی
اگر دشمنان اسلام، با الهام از سوگند شیطان، وجود خود را وقف اغوا و تفرقه کردهاند، چرا مسلمانان هنوز در دام «مسجد ضرار»های عصر حاضر گرفتارند؟ آیا شناخت این توطئه، نخستین گام برای مقابله با آن نیست؟8-1. مساجد ضرار عصر حاضر: پایگاههای مالی برای تفرقه
مقام معظم رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم و میهمانان خارجی، در سالگرد ارتحال امام خمینی (ره)، میفرمایند: «امروز در دنیا، برای ساختن مسجد ضرار، پول خرج میشود. برای ساختن دستگاهها و ایجاد پایگاههایی به مقصود و منظور ضربه زدن به وحدت اسلامی و ایجاد درگیری و اختلاف بین فرق اسلامی، پول خرج میشود» [41].
این جمله، پیوند عمیقی بین گذشته و حال برقرار میکند: «مسجد ضرار» تنها یک ساختمان تاریخی نیست، بلکه الگویی برای هر نهادی است که با پوشش دینی، به تفرقه میپردازد.
امروز، این «مسجد»ها بهصورت مراکز فکری، شبکههای رسانهای، مدارس و جریانهای مذهبیِ تابعِ منافع خارجی ظهور میکنند. آنها با دریافت «دلارهای نفتی» یا کمکهای غربی، سعی میکنند اختلافات فقهی را به ابزاری برای جدایی امت تبدیل کنند — در حالی که هدف واقعیشان، خدمت به استکبار است، نه اشاعهٔ دین.
8-2. سوگند شیطان و تطبیق آن با سیاستهای جهانی
«اشخاصی مثل شیطان هستند که همانگونه که او به پروردگار عالم عرض کرد: «لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ»... اینها [امریکا و دستیاران آن] هم وجود خود را برای ایجاد اختلاف، وقف کردهاند» [42].
این تشبیه، عمق تاریخیِ توطئهٔ دشمن را نشان میدهد. شیطان، پس از اخراج از رحمت الهی، سوگند خورد: «فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ» [43] «به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد.»
و همچنین: «لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ» [44] «من (نعمتهای مادی را) در زمین در نظر آنها زینت میدهم، و همگی را گمراه خواهم ساخت.» این دو آیه، استراتژی دقیق دشمنان امروزی اسلام را توصیف میکنند:
تزیین: با پول، رسانه و ظاهر دینی، گمراهی را جذاب نشان میدهند؛
اغوا جمعی: هدفشان، گمراهکردن «همگی» است، نه فقط گروهی خاص.
بنابراین، کسانی که با پول خارجی، «اختلاف بین فرق اسلامی» را تقویت میکنند، در واقع در مسیر شیطان گام برمیدارند — حتی اگر با لباس عالم یا عنوان اسلامی ظاهر شوند.
8-3. همکاری داخلی با توطئهٔ جهانی
«متأسفانه در همه و یا اغلب کشورهای اسلامی، کسانی با تکیه به سیاستهای امریکا، همین کار را میکنند» [45].این جمله، مسئولیت را به عوامل داخلی نیز تعمیم میدهد. دشمن، تنها به تنهایی نمیتواند امت را از هم جدا کند؛ نیاز به همکاران داخلی دارد — کسانی که با عنوان «دفاع از مذهب» یا «حفاظت از فرقه»،
در واقع ابزاری در دست استکبار هستند. این افراد، با ایجاد تنشهای مصنوعی، مانع از آن میشوند که مسلمانان به مسئلهٔ اصلی — یعنی ظلم به فلسطین و اشغال سرزمینهای اسلامی — توجه کنند. آنها، «مسجد ضرار» را نه با آجر، بلکه با سخن تفرقهانگیز و فتنهپراکنی میسازند.
8-4. وظیفهٔ امت: شناسایی و مقابله با مساجد ضرار
قرآن دربارهٔ مسجد ضرار میفرماید: «وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَکُفْرًا وَتَفْرِیقًا بَیْنَ الْمُؤْمِنِینَ... لَن تَقُومَ فِیهِ أَبَدًا» [46] «و کسانی که مسجدی برای ضرر و کفر و تفرقه بین مؤمنان ساختند... هرگز در آن نماز نخواهی خواند.»
این آیه، دستور مستقیمی برای جدایی از هر نهادی است که به نام دین، به تفرقه میپردازد. وظیفهٔ هر مسلمانی، هوشیاری نسبت به این مراکز و عدم همکاری با آنها است — چه در سطح فردی، چه جمعی. زیرا هر کسی که در تفرقهاندازی مشارکت کند، در واقع در «مسجد ضرار» نماز میخواند — نمازی که خداوند آن را پذیرفته نمیکند.
9. هدررفت توانمندیهای امت: اختلافات مذهبی بهعنوان ابزار دشمن
اگر دشمنان قرنهاست از اختلافات مذهبی سوءاستفاده میکنند، چرا مسلمانان هنوز بخش عظیمی از توان علمی و فکری خود را صرف «تعارض با یکدیگر» میکنند؟ آیا این هدررفتِ نیروهای امت، نتیجهٔ عدم هوشیاری نسبت به توطئهٔ دیرینهٔ دشمن نیست؟9-1. هدررفت سرمایههای فکری امت در دل تعارضات داخلی
مقام معظم رهبری در دیدار اعضای شورای عالی مجمع التقریب بین المذاهب الاسلامیّة میفرمایند:«بسیاری از تواناییهای باارزش علمی و فکری مسلمین در طول تاریخ، صرف تعارض با یکدیگر شده» [47].
این جمله، انتقادی تاریخی و تأسفبار است: در حالی که امت اسلامی ظرفیتهای عظیمی در علوم، فلسفه، اخلاق و سیاست داشته، بخش بزرگی از این نیروها در جدلهای فرعی و تفرقهانگیز هدر رفته است.
بهجای آنکه علمای شیعه و سنی با هم همکاری کنند تا پاسخی جامع به چالشهای جهانی (مانند سکولاریسم، صهیونیسم، استکبار) ارائه دهند، گاهی درگیر بحثهایی شدهاند که تنها به نفع دشمنان امت بوده است.
این، دقیقاً همان چیزی است که قرآن هشدار میدهد: «وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ» [48] «و با هم نجنگید، که ضعیف شوید و نیروی شما از بین برود.»
9-2. وظیفهٔ مشترک شیعه و سنی: مقابله با تفرقهافکنی
رهبر انقلاب: «یکی از کارهایی که باید انجام بگیرد، تلاش برای جلوگیری از نشر آثار تفرقهانگیز چه در محیط شیعی و چه در محیط سنی است» [49].
این دستور، مسئولیت را به هر دو سوی امت تکلیف میکند: نه فقط سنیها، بلکه شیعهها نیز باید از انتشار آثاری که به تفرقه میانجامد، خودداری کنند.
این، نشان میدهد که تفرقهافکنی، یکسویه نیست؛ بلکه گاهی از هر دو طرف، افرادی با نیت خوب یا بد، بهنام «دفاع از مذهب»، به این توطئه کمک میکنند.نابراین، همسویی در «جلوگیری از تفرقه»، اولویتی بالاتر از هر بحث فقهی دیگری دارد.
9-3. هشدار به هر دو سوی امت: مواظب باشید!
رهبر انقلاب: «در مسألهٔ مذهب و اختلافات مذهبی، که قرنهای متمادی دشمنان از آن سوءاستفاده کردند، بیشتر باید مواظب باشند. هم شیعه باید مواظب باشد، هم سنی» [50].
این هشدار، تاریخآمیز و بسیار عمیق است. دشمنان اسلام، از زمان صلیبیون تا استعمار و استکبار امروزی، همواره اختلافات مذهبی را به ابزاری برای تضعیف امت تبدیل کردهاند. آنها نمیخواهند مسلمانان به «وحدت در برابر ظلم» فکر کنند؛ میخواهند آنها را در «تفاوت در جزئیات» غرق کنند.
پیامبر اکرم (ص) فرمود: «إِذَا کَانَ أَمْرَانِ فِی أُمَّتِی فَرِیقَانِ، فَالْزَمُوا الْجَمَاعَةَ» [51] «هرگاه در امت من دو گروه پدید آمد، به جماعت (وحدت) چسبید.» این حدیث، نشان میدهد که حتی در وجود اختلاف، وحدت عملی اولویت دارد — نه تشدید شکاف.
9-4. تقریب مذاهب: نه بهمعنای حذف تفاوتها، بلکه همکاری در برابر دشمن مشترک
تلاش برای «تقریب بین المذاهب» به این معنا نیست که همه باید یک فقه داشته باشند، بلکه به این معناست که در برابر دشمنان اسلام، یک صدا باشیم. جمهوری اسلامی، با تأسیس «مجمع تقریب»، نشان داده که تفاوت در فروع، مانع وحدت در اصول نیست.
در حالی که فلسطین زیر بمباران است و مسلمانان در یمن، سوریه و میانمار کشته میشوند، بحث دربارهٔ جزئیات فقهی، اگر منجر به تفرقه شود، گناهی بزرگ است — چرا که در عمل، به دشمن کمک میکند.
10. آمریکا و صهیونیسم: مهندسان اصلی اختلافافکنی در جهان اسلام
اگر امروزه آمریکا و صهیونیسم سررشتهٔ دشمنیهای علیه اسلام را در دست دارند، چرا برخی کشورهای اسلامی هنوز در دام «دشمنتراشی مصنوعی» گرفتارند؟ آیا شناخت این واقعیت، نخستین گام برای ایجاد وحدت واقعی نیست؟10-1. بعثت اسلام: پاسخی به تمدن مادیِ ظالم
مقام معظم رهبری در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی میفرمایند:«ما امروز به بعثت احتیاج داریم... افکار عمومی دنیا باید بشناسند مفهوم و معنای بعثت اسلام را» [52].
این «بعثت»، یعنی احیای اسلام بهعنوان سیستمی جامع برای زندگی — همانگونه که در جمهوری اسلامی «رشحهای از رشحات حکومت نبوی» به وجود آمده است [53].
این احیا، «تحولی عظیم» بوده که دشمنان جهانی بشر را وادار کرده تا علیه اسلام مبارزه کنند — نه بهخاطر خشونت یا ترور، بلکه بهخاطر قدرت اسلام در «رَشد جوامع»، «بُروز استعدادها» و «پدیدآوردن تمدن معنوی و مادیِ توأمان» [54].
این ویژگی، دقیقاً همان چیزی است که قرآن وعده داده: «هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ» [55] «اوست که شما را مسلمان نامید.» یعنی اسلام، نه یک مذهب خصوصی، بلکه هویتی جمعی برای ساختن جامعهای عادل است — و همین، دشمن را ترسانده است.
10-2. جنگ علیه اسلام: از تروریسم تا اختلافافکنی
رهبر انقلاب: «امروز با اسلام مبارزه میکنند... تشکیل گروههای تروریست به نام اسلام هم یکی از توطئهها است... همچنانکه کشورهای اسلامی را دچار جنگ و جدل و اختلاف کردن هم یکی از این دشمنیها است» [56].این جمله، دو سلاح اصلی دشمن را فاش میکند:
تروریسم با نام اسلام (برای تیرهکردن چهرهٔ اسلام در جهان)؛ اختلافافکنی میان مسلمانان (برای جلوگیری از وحدت).هر دو، دو روی یک سکه هستند: هدفشان بیثمر کردن قدرت اسلام است.
پیامبر (ص) هشدار داده است: «سَتَفْتَرِقُ أُمَّتِی عَلَى ثَلَاثٍ وَسَبْعِینَ فِرْقَةً، کُلُّهَا فِی النَّارِ إِلَّا وَاحِدَةً» [57] «امت من به ۷۳ فرقه تقسیم خواهد شد؛ همه در آتشند، جز یکی.» این حدیث، نشان میدهد که تفرقه، خطری وجودی برای امت است — و دشمنان، این خطر را بهخوبی میشناسند.
10-3. سررشتهٔ توطئه در دست آمریکا و صهیونیسم
رهبر انقلاب: «امروز سررشتهٔ این دشمنیها به دست آمریکا و صهیونیسم است... حکومت صهیونیستی خبیث و غاصب در فلسطین و پشت سرش حکومت ظالم و مستکبر آمریکا دارند با اسلام مبارزه میکنند» [58].
این تحلیل، مسئولیت اصلی را به دو قطب مشخص نسبت میدهد: صهیونیسم بهعنوان ابزار اشغال و ظلم در خاک اسلامی؛ آمریکا بهعنوان پشتیبان سیاسی، نظامی و رسانهای آن. و جمهوری اسلامی، بهخاطر «تحقّق بیشتر اسلام» در آن، هدف اصلی این مبارزه شده است [59]. اما هدف نهایی دشمن، تضعیف همهٔ مسلمانان است — نه فقط ایران.
10-4. دشمنتراشی مصنوعی: ابزار غارت سرمایههای اسلامی
زهبر انقلاب: «دستشان در جیب بعضی از دولتها برای غارت سرمایههای آنها [است]، و برای اینکه این کار آسان بشود، دشمنتراشی [میکنند]؛ یا جمهوری اسلامی را، یا ایران را، یا تشیّع را بهعنوان یک دشمن معرّفی میکنند» [60].
این، استراتژی هوشمندانهٔ دشمن است: بهجای جنگ مستقیم، مسلمانان را به جنگ با یکدیگر وادار میکند. با این کار: ثروتهای نفتی و اقتصادی کشورهای اسلامی را غارت میکند؛ مانع از تشکیل «اتحاد و وحدت» میشود؛ و منافع مشترک امت را پنهان میکند.
بنابراین، هر کسی که به جای دشمن واقعی (صهیونیسم و استکبار)، به برادر مسلمان خود نگاه کند، در واقع در دام دشمن گرفتار شده است.
10-5. راه نجات: ایستادگی در برابر تفرقه
زهبر انقلاب: «این را باید همه بفهمیم... باید در مقابل این بِایستیم. ایستادن در مقابل این، ایجاد اتّحاد و ایجاد وحدت است بین کشورهای اسلامی» [61]. این جملهٔ پایانی، راهحل را مشخص میکند: نه سکوت، نه همکاری با دشمن، بلکه ایستادگی فعال از طریق وحدت.
قرآن میفرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» [62] «و همگی به طناب خدا چنگ بزنید و پراکنده نشوید.» «طناب خدا» همان اسلامِ واقعی است — نه اسلامِ سیاسیشده یا فرقهای. و وحدت، تنها راه مقابله با کسانی است که «دستشان در جیب ملتهای اسلامی» است.
11. فلسطین: محور وحدت و آزمون واقعی اختلافافکنی
اگر فلسطین «مسئلهٔ اول دنیای اسلام» است، چرا برخی با وجود این وضوح، بهجای مبارزه با غاصب، به مبارزه با برادر مسلمان میپردازند؟ آیا این رفتار، نه تأییدی بر این است که «اختلال در امنیت منطقه»، هدف واقعی دشمنان است؟11-1. دو ابتلای عظیم امت: مادیگرایی و اختلافافکنی
مقام معظم رهبری در پیامی به حجاج بیتالله الحرام میفرمایند:«از سویی، جادوی مادّیگرایی، با بهرهگیری از ابزارهای پیشرفته، در حال اغواگری و تباهسازی است، و از سویی سیاستهای نظام سلطه در کارِ فتنهانگیزی و آتشافروزی میان مسلمانان و تبدیل کشورهای اسلامی به دوزخ ناامنی و اختلاف است» [63].
این تحلیل، دو جبههٔ اصلی جنگ علیه امت را مشخص میکند: جبههٔ فرهنگی: مادیگرایی که انسان را از معنویت دور میکند؛ جبههٔ سیاسی: اختلافافکنی که مسلمانان را از هم جدا میکند. هر دو، ابزاری برای بیثمر کردن نیروی امت هستند.
اما راه نجات، همانگونه که رهبری اشاره میکنند، حج است — چرا که «دلها را از زنگارها پاک و به نور تقوا و معرفت منوّر میسازد» [63].
این، تحققی از آیهٔ: «لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ» [64] «تا منافعی برایشان شاهد باشند.» «منافع» حج، تنها مادی نیست؛ بلکه بازگشت به وحدت و هوشیاری نسبت به توطئهها است.
11-2. فلسطین: کلید غلبه بر دشمنان اسلام
زهبر انقلاب: «امروز فلسطین مسئلهٔ اوّل دنیای اسلام است... کلید غلبهٔ بر دشمنان اسلام مسئلهٔ فلسطین است» [65].این جمله، فلسطین را از یک مسئلهٔ جغرافیایی، به معیاری برای سنجش وفاداری به اسلام تبدیل میکند. غصب یک کشور اسلامی، نه یک حادثهٔ محلی، بلکه حملهای به تمام امت است.
و همینجا است که آزمون واقعی اختلافافکنی رقم میخورد:«کسی در کسوت مفتی دین، فتوا بدهد بر اینکه مبارزه با صهیونیسم حرام است... این حقیقتاً فاجعه است» [66].این افراد، نه تنها از وظیفهٔ دینی غفلت کردهاند، بلکه در عمل، با دشمن همکاری میکنند.
11-3. وارونگی هویت اسلامی: «اشدّاء علی المسلمین»
زهبر انقلاب: «اینها «اشدّاء علی المسلمین» و رحماء با کفّارند؛ با آنها خوبند امّا با مسلمین ببینید چه میکنند!» [67].این توصیف، وارونگی کامل هویت اسلامی را نشان میدهد.
قرآن مؤمن را چنین معرفی میکند: «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ» [68] «در برابر کافران سخت و در میان خود مهربان.» اما برخی امروز، در برابر مسلمانان سخت هستند و با کفار مهربان — یعنی در واقع، هویت خود را از دست دادهاند.
این، همان «شجرهٔ خبیثه»ای است که رهبری به آن اشاره میکنند: «این اختلافافکنی، این ایجاد شجرهٔ خبیثهٔ داعش و امثال داعش...» [69].«شجرهٔ خبیثه» در قرآن، به درختی گفته میشود که «مَنْ قَطَعَهَا فَلَا یَأْکُلُ مِنْهَا» [70] — یعنی هیچ باری ندارد، جز فساد.
11-4. وحدت در برابر غدهٔ سرطانی
زهبر انقلاب: «با غدّهٔ سرطانی باید مبارزه کرد» [71].این استعارهٔ قوی، رژیم صهیونیستی را نه یک کشور، بلکه بیماری سرطانی در بدن امت معرفی میکند.و درمان سرطان، نیازمند همکاری تمام سلولهای سالم بدن است — نه جنگ میان آنها.
بنابراین، هر کسی که مانع وحدت در برابر این غده شود، در واقع به بیماری کمک میکند.وحدت، نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی برای بقا است.
12. صفبندی دشمنان اسلام و وظیفهٔ امت در برابر توطئهٔ جنگافکنی
اگر آمریکا و صهیونیسم بهصورت آشکار «جنگ در غرب آسیا» را برنامهٔ خود اعلام کردهاند، چرا برخی حاکمان و نخبگان اسلامی هنوز به «ساز آمریکا میرقصند»؟ آیا این رفتار، نه نقض صریحِ فرمان قرآنی «فَاسْتَقِیمُوا» است؟12-1. صفبندی آشکار دشمنان اسلام
مقام معظم رهبری در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی میفرمایند:«امروز در مقابل امّت اسلامی صف کشیدهاند؛ آمریکا، استکبار جهانی و دنبالههایشان، صهیونیسم، رژیم صهیونیستی، مرتجعین، پولپرستان عالم، شهوترانانِ میان مسلمانان که وابستهی به آن قدرتها هستند» [72].
این جمله، لیستی شفاف و تاریخی از دشمنان امت ارائه میدهد — نه بهصورت نظری، بلکه بر اساس واقعیت سیاسیِ روز.و سپس رهبری با استناد به قرآن، این دشمنان را «فرعون امروز» مینامند:
«امروز فرعون اینها هستند؛ فرعون، امروز آمریکا است؛ فرعون، امروز رژیم صهیونیست است» [73].این تشبیه، از آیهٔ زیر الهام گرفته شده:
«إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِی الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعًا» [74] «بیگمان فرعون در زمین تجاوز کرد و مردم آن را به گروههای متخاصم تقسیم نمود.»
همانگونه که فرعون با تقسیمبندی بنیاسرائیل، قدرت آنها را خنثی میکرد، امروز نیز استکبار با ایجاد «شیع» (گروههای متخاصم) در میان مسلمانان، مانع از وحدت آنها میشود.
12-2. نقشهٔ آمریکا: جنگ در غرب آسیا
«امروز این نقشهٔ آمریکا است... خواسته یا ناخواسته اعتراف کردند که باید در منطقهٔ غرب آسیا جنگ ایجاد کنیم، اختلاف ایجاد کنیم، اینها را به جان هم بیندازیم» [75].
این اعتراف، مستندی روشن بر توطئهٔ ساختاریافتهٔ دشمن است. هدف این جنگافکنی سهگانه است: امنیت رژیم صهیونیستی؛ جلوگیری از پیشرفت ملتهای اسلامی؛ خونریزی در جسم امت تا «بیحال و ضعیف» شود [76].
این، دقیقاً همان چیزی است که قرآن دربارهٔ دشمنان هشدار میدهد:«وَدَّ کَثِیرٌ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُم مِّن بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ» [77]«بسیاری از اهل کتاب دوست دارند که شما را پس از ایمان، کافر کنند — از حسادت درونیشان، پس از آنکه حق برایشان آشکار شده است.»
12-3. فرمان الهی در برابر توطئه: «فَاسْتَقِیمُوا»
«در مقابل این باید چهکار کرد؟ فَاسْتَقیمُوا وَ لَا تَتَّبِعُوا سَبِیلَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ؛ دنبال راه جهّال نرویم» [78].این دستور، راه نجات را مشخص میکند:
استقامت در راه حق؛ عدم پیروی از جاهلان — یعنی کسانی که با وجود علم به وحدت، بهنام منافع شخصی، به تفرقه میپردازند. «استقامت»، همان «صمود» در عمل است: ایستادگی در برابر فتنه، حتی اگر هزینهبر باشد.
12-4. رقص به ساز آمریکا: خیانت به امت
«امروز متأسّفانه هستند حاکمانی در این منطقه و نخبگانی... که به ساز آمریکا میرقصند! آنچه آنها میخواهند، انجام میدهند؛ برای آنها کار میکنند علیه امّت اسلامی و علیه اسلام!» [79].
این جمله، انتقادی تند و صریح است: کسانی که با دشمن همکاری میکنند، نه دوست، بلکه دشمنِ امت محسوب میشوند.در مقابل، رهبری تأکید میکنند:
«ما هیچ انگیزهای برای اختلاف با دولتهای مسلمان نداریم؛ ما معتقد به وحدتیم... جمهوری اسلامی و ملّت ایران توانستند در عمل... وحدت و برادری را ایجاد کنند» [80].این، نشان میدهد که وحدت، نه یک شعار، بلکه یک تجربهٔ عملی است — و تنها مانع آن، همکاری برخی با دشمن است.
12-5. دو حرکت متضاد: وحدتطلبی در برابر جنگافکنی
«در مقابلِ این حرکت طالب وحدت... کسانی هستند که تصمیمشان بر ایجاد اختلاف و بر ایجاد جنگ است؛ سیاستشان این است و دارند دنبال میکنند این کار را» [81].این تقابل، دو خط اصلیِ تاریخ معاصر امت را نشان میدهد:
خط وحدت: با محوریت جمهوری اسلامی، مبتنی بر عدالت و مقاومت.
خط تفرقه: با محوریت استکبار، مبتنی بر منافع موقتی و خودفروشی.
مسلمانان امروز، باید بین این دو خط انتخاب کنند — و این انتخاب، آزمون واقعی ایمان است.
نتیجهگیری :
بررسی ۱۲ ریشهٔ اختلافافکنی نشان میدهد که تفرقه در جهان اسلام، حاصل یک توطئهٔ هوشمندانه و سیستماتیک است که سررشتهٔ آن در دست آمریکا و صهیونیسم قرار دارد.دشمن، با بهرهگیری از عوامل داخلی — از جمله حاکمان خودفروخته، جریانهای فرقهگرا و رسانههای وابسته — سعی میکند مسلمانان را از هم جدا کند تا نتوانند در برابر ظلم به فلسطین و سایر مظلومان، جبههٔ واحدی تشکیل دهند.
اما راه نجات، در سکوت یا سازش نیست؛ بلکه در هوشیاری، استقامت و بازگشت به «عروةالوثقی» است. بیانات رهبری بهوضوح نشان میدهد که هر کسی که در این راه، چه با فتوا، چه با سیاست، چه با پول، به تفرقه کمک کند، در واقع در صف دشمنان اسلام قرار گرفته است.
وحدت، تنها زمانی محقق میشود که مسلمانان، بهجای غرق شدن در اختلافات حاشیهای، چشم خود را به مسئلهٔ اول امت — یعنی فلسطین — باز کنند. و این، نه یک انتخاب، بلکه فرمانی الهی است.
پی نوشت ها :
[1] بیانات مقام معظم رهبری،بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۳ فروردین ۱۳۶۸([2] قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.
[3] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۱۳ فروردین ۱۳۶۸
[4] همان
[5] همان
[6] الکافی،ثقه السلام کلینی ج۱ص۲۶ ؛ تحف العقول ،حسن بن شعبه حرانی،ص ۳۵۶ ؛ بحارالانوار ، مجلسی ،ج۶۸ص۳۰۷ ؛
[7] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۵ مهر ۱۳۶۸
[8] همان
[9] همان
[10] همان
[11] همان
[12] قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۱۰۵
[13] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۲۴ مهر ۱۳۶۸
[14] همان
[15] همان
[16] همان
[17] قرآن کریم، سوره البقرة، آیه ۲۵۶
[18] قرآن کریم، سوره لقمان، آیه ۲۲
[19] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۲۴ مهر
[20] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۲۴ مهر ۱۳۶۸
[21] همان
[22] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۱۹ مهر ۱۳۶۸
[23] همان
[25] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۵ دی ۱۳۶۸
[26] قرآن کریم، سوره الصف، آیه ۹
[27] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۲۴ مهر ۱۳۶۸
[28] همان
[29] صحیح مسلم، کتاب البر، باب تراحم الامه، حدیث ۲۵۸۶
[30] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم) ۲۴ مهر ۱۳۶۸
[31] همان
[32] قرآن کریم، سوره البقرة، آیه ۱۴۳
[33] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار جمعی از علمای اهل سنت) ۵ دی ۱۳۶۸
[34] قرآن کریم، سوره المائدة، آیه ۹۰
[35] همان
[36] همان
[37] قرآن کریم، سوره المنافقون، آیه ۸
[38] همان
[39] دعائم الإسلام ج۲ ص۴۴۰
[40] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار جمعی از علمای اهل سنت) ۵ دی ۱۳۶۸
[41] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم و میهمانان خارجی شرکتکننده در مراسم اولین سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی) ۱۶ خرداد ۱۳۶۹
[42] همان
[43] قرآن کریم، سوره ص، آیه ۸۲
[44] قرآن کریم، سوره الحجر، آیه ۳۹
[45] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم و میهمانان خارجی...) ۱۶ خرداد ۱۳۶۹
[46] قرآن کریم، سوره التوبه، آی
[47] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اعضای شورای عالی مجمع التقریب بین المذاهب الاسلامیّة) ۱ مهر ۱۳۷۰
[48] قرآن کریم، سوره الانفال، آیه ۴۶
[49] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اعضای شورای عالی مجمع التقریب...) ۱ مهر ۱۳۷۰
[50] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار کارگزاران نظام) ۲۴ مرداد ۱۳۷۱
[51] سنن ابن ماجه، کتاب الفتن، حدیث ۳۹۵۲؛ و مسند احمد، ج ۴، ص 96
[47] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اعضای شورای عالی مجمع التقریب بین المذاهب الاسلامیّة) ۱ مهر ۱۳۷۰
[48] قرآن کریم، سوره الانفال، آیه ۴۶
[49] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار اعضای شورای عالی مجمع التقریب...) ۱ مهر ۱۳۷۰
[50] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار کارگزاران نظام) ۲۴ مرداد ۱۳۷۱
[51] سنن ابن ماجه، کتاب الفتن، حدیث ۳۹۵۲؛ و مسند احمد، ج ۴، ص 103
[52] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی) ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶
[53] همان
[54] همان
[55] قرآن کریم، سوره الحج، آیه ۷۸
[56] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی) ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶
[57] سنن ابن ماجه، کتاب الفتن، حدیث ۳۹۹۲؛ و مسند احمد، ج ۵، ص ۲۵۲
[58] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی) ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶
[59] همان
[60] همان
[61] همان
[62] قرآن کریم، سوره آل عمران، آیه ۱۰۳
[63] بیانات مقام معظم رهبری، (پیام به حجاج بیتالله الحرام) ۹ مرداد ۱۳۹۶
[64] قرآن کریم، سوره الحج، آیه ۲۸
[65] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار شرکتکنندگان در اجلاس «محبان اهلبیت(ع) و مسئله تکفیریها») ۲ شهریور ۱۳۹۶
[66] همان
[67] همان
[68] قرآن کریم، سوره الفتح، آیه ۲۹
[69] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار شرکتکنندگان در اجلاس...) ۲ شهریور ۱۳۹۶
[70] قرآن کریم، سوره ابراهیم، آیه ۲۶
[71] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار شرکتکنندگان در اجلاس...) ۲ شهریور ۱۳۹۶
[72] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی) ۱۵ شهریور ۱۳۹۶
[73] همان
[74] قرآن کریم، سوره القصص، آیه ۴
[75] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی) ۱۵ شهریور ۱۳۹۶
[76] همان
[77] قرآن کریم، سوره البقرة، آیه ۱۰۹
[78] بیانات مقام معظم رهبری، (بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی) ۱۵ شهریور ۱۳۹۶
[79] همان
[80] همان
[81] همان
