امريكا، ناخداي جنگ در جهان

ايالات متحده امريكا، با بهره گيري و استفاده از لشكركشي‌هاي مستقيم نظامي، انجام كودتاهاي نظامي، طراحي برنامه‌هاي فروپاشي از طريق كودتاهاي خزنده، دخالت در امور داخلي ديگر كشورها از راه مداخله‌هاي غير مستقيم نظامي، برنامه ريزي براي حضور مستقيم نظامي در مناطق سوق الجيشي جهان نظير خليج فارس و درياي مديترانه، نفوذ در دستگاه‌ها و نظام‌هاي حكومتي از راه مزدور سازي، اعمال تحريم‌هاي اقتصادي و استفاده ابزاري ازسازمان‌هاي بين المللي و مؤسسه‌هاي مالي جهاني، به تحكيم و تثبيت سلطه خود بر كشورها مبادرت مي‌ورزد و جايگزين استعمار‌گر پير انگليسي در عرصه جهاني گرديده است.
بخشي از دخالت‌هاي امريكا را در كشورهاي جهان به صورت فهرست‌وار مي‌آوريم.
مداخله‌هاي مستقيم نظامي امريكا در شصت سال گذشته:
امريكا از 1948 تاكنون 22 مورد لشكركشي و جنگ با ديگر كشورها داشته است.
الف) نزديك به نيمي از تهاجم‌ها و مداخله‌هاي نظامي امريكا، بر ضد كشورهاي اسلامي بوده است.
پس از فرو پاشي شوروي، مداخله‌هاي نظامي امريكا عمدتاً جنبه يك جانبه داشته و بدون مجوز شوراي امنيت سازمان ملل، به وقوع پيوسته است.
فهرستي از اين لشكر كشي‌ها:
- لشكر كشي به برلين در سال 1948 م./ 1327.
- دخالت نظامي امريكا در جنگ كره در سال 1951 م./ 1330. امريكايي‌ها در اين جنگ 33 هزار كشته و صد هزار زخمي دادند و در مقابل، صدها هزار نفر از مردم كره را كشتند.
- لشكركشي به اردن در سال 1957 م./ 1336.
- لشكركشي به لبنان در سال 1958 م./ 1337.
- دخالت در كوبا.
- لشكر كشي به دومينيكن.
- مداخله‌هاي نظامي در ويتنام. تلفات امريكا در جنگ ويتنام، عبارت بود از :
حدود 50000 كشته و 300000 زخمي و معلول. تلفات ويتنام 3000000 كشته برآورد شده است.
- حمله نظامي به كامبوج در سال 1349.
- دخالت نظامي در آنگولا.
- تهاجم نظامي به گرانادا در سال 1981 م./ 1360.
- اعزام نيروهاي نظامي به لبنان در سال 1982 م./ 1361.
- تهاجم نظامي به پاناما در سال 1987 م./ 1366.
- عمليات نظامي در سومالي در سال 1992-1993 م./ 1371 و 1372.
- حمله موشكي به ليبي.
- حمله نظامي به عراق در سال 1990 م./ 1369.
- تهاجم نظامي به هايتي در سال 1994 م./ 1373.
- تهاجم‌هاي نظامي به عراق از سال 1993 تا 1999 م./ 1372-1378.
- تهاجم نظامي به لشكر‌هاي عراق در مرز كويت، در اكتبر 1994 م./ مهر 1373.
- حمله‌هاي نظامي به سودان در سال 1998 م./ 1377.
- حمله‌هاي نظامي به افغانستان در سال 1998 م./ 1377.
- حمله‌هاي نظامي به يوگسلاوي و كوزوو در سال 1999 م./ 1378.
ب) دخالت‌هاي نظامي غير مستقيم امريكا در ديگركشورها: دخالت‌هاي نظامي امريكا در ديگر كشورها، هميشه به صورت مستقيم نبوده است. اين كشور در موارد متعدد نيز با ارسال كمك‌هاي نظامي، دخالت اطلاعاتي و امنيتي، دخالت در امور داخلي ديگر كشورها از راه تقويت يكي از دو طرف مناقشه و بدون دخالت مستقيم در جنگ، عامل فتنه و آشوب در ديگر كشورها بوده است. به بخشي از اين دخالت‌ها نيز اشاره مي‌كنيم:
- بحراني يوگسلاوي در سال 1948 م./ 1327.
- پشتيباني نظامي از مخالفان حكومت چين در سال 1949 م./ 1328.
- دخالت در جنگ‌هاي سال‌هاي 1955 تا 1958 م./ 1334-1337، به نفع تايوان عليه چين.
- دخالت در بحران بوداپست در مجارستان در سال 1956 م./ 1335.
- دخالت عليه حاكميت مصر بر كانال سوئز و عليه حكومت جمال عبدالناصر در سال 1956 م.
- دخالت در امور داخلي كوبا با هدف مقابله با به قدرت رسيدن فيدل كاسترو در سال 1959 م./ 1338.
- دخالت در جريان احداث ديوار برلين در سال 1961 م./ 1340.
- دخالت در امور داخلي هند و پاكستان در بحران‌هاي سال 1341-1350.
- دخالت در امور داخلي اتيوپي در پي كودتاي سال 1974 م./ 1353.
- دخالت در امور داخلي نيكاراگوئه بر ضد ساندينيست‌ها در سال 1979 م./ 1358.
- دخالت در افغانستان در پي اشغال اين كشور به وسيله شوروي در سال 1979 م./ 1358.
- دخالت در امور داخلي السالوادر با حمايت نظامي از يكي از دو طرف مناقشه.
- دخالت در امور داخلي ايران و طراحي كودتاي نوژه عليه دولت ايران در سال 1980 م./ 1359.
- دخالت در امور داخلي لهستان در سال 1981 م./ 1360.
- حمايت تسليحاتي، امنيتي، مالي و سياسي از اسرائيل، در مقابل اعراب از سال 1948 م./ 1327 تا امروز.
- حمايت تسليحاتي از عراق در جنگ عليه ايران، در طول سال‌هاي 1360 تا 1367».(1)
دخالت‌ها و فتنه‌گري‌هاي امريكا در ايران
دشمني دولت‌هاي بزرگ جهان به ويژه امريكا و اروپا با انقلاب اسلامي، واقعيتي روشن و انكار ناشدني است. اين دولت‌ها از سپيده‌دم 22 بهمن 1357، در همه زمينه‌ها براي شكست و نابودي انقلاب اسلامي تلاش و در طول ساليان گذشته، برنامه‌هاي كوتاه مدت و بلند مدت زيادي براي رويارويي با نظام اسلامي طرح ريزي كرده‌اند.
امريكا و حاميانش بارها با طرح موضوع‌هايي مانند نقض حقوق بشر، حمايت ايران از تروريسم، اخلال در روند صلح خاورميانه، انرژي هسته‌اي و... تهديدهاي زيادي را بر ضد ملت ايران تحميل كردند. به ويژه پس از وقايع يازدهم سپتامبر، اين كشور با بهانه قرار دادن مبارزه با تروريسم، كشورمان را بارها به حمله نظامي تهديد كرد و ايران را محور شرارت ناميد.

پی نوشت ها :
 

1. حسن واعظي، ايران و امريكا، صص23-48.
 

منبع: نشريه گلبرگ- ش124.
/ج