ادب واقعی
ادب واقعی یعنی چه؟
اشاره :
در تابستان گذشته براي چند روز استراحت به يكي از شهرهاي خوش آب و هوا رفته بوديم. در اين شهر ، سينمايكوچكي بود كه هر شب فيلمهاي متفاوتي نشان ميداد. قبل از رفتن به سينما من و همسرم تا آنجا كه ميتوانستيم كودك سه سالهمان را آموزش ميداديم تا دو ساعت در آنجا ساكت بنشيند و بدون مزاحمت براي اطرافيان فيلم را تماشا كند. خوشبختانه او هم غير از اينكه گاهگاهي سرش را در گوش ما گذاشته و سوالي ميكرد، تمام مدت ساكت و بيصدا مينشست. اما متاسفانه دو كودك كه صندليهايشان در رديف ما بود، نه تنها با داد و فرياد و صداي بلند با يكديگرصحبت ميكردند بلكه مرتب از جاي خود بلند شده و در سالن سينما به رفت و آمد مشغول بودند. در چند شب متوالي كه ما براي تماشاي فيلم ميرفتيم ، حتييكبار هم پدر يا مادري با آنها نديديم تا اينكه بالاخره يك روز در نهارخوري پلاژ ، بچهها را با پدر و مادرشان سر ميز غذا ديديم. من به طرف آنها رفتم و خيلي مودبانه گفتم: بچههاي شما شبها با رفت و آمد در سينما آرامش و سكوت آنجا را به هم ميزنند و نميگذارند ما بتوانيم به آرامي فيلم را تماشا كنيم. ممكن است خواهش كنم اگر به تماشاي فيلم علاقهاي ندارند آنها را به سينما نفرستيد؟
پدر بچهها درحاليكه خونسردانه مرا نگاه ميكرد گفت: ما به اينجا آمدهايم تا بچههايمان از مزايا و امكانات محيط استفاده كنند. بنابراين آزادند به هر كجا كه دلشان ميخواهد بروند و هر كاري كه دوست دارند بكنند.
من از اين عكسالعمل و نظريه پدر خيلي تعجب كردم و با خود گفتم كه چطور ممكن است پدر و مادري بتوانند رفتار فرزندانشان را كه كاملا بيادبانه است به راحتي بپذيرند!
بسياري از متخصصين معتقدند كه متزلزل بودن كانونهاي خانوادگي ، ناپايدار بودن ازدواجها ، كار كردن پدر و مادر در خارج از خانه و يا درهم ريخته شدن ارزشها و اصولاخلاقي در خانوادهها علت اصلي اينگونه رفتارهاي نادرست كودكان و نوجوانان است. ما در عصري زندگي ميكنيم كه اكثر كودكان بلدند چگونه با كامپيوتر كاركنند. اما از نوشتن يك نامه تشكر عاجزند و از آنجا كه تكنولوژي جديد وقت آنهارا كاملا پر كرده ، حتي پدران و مادراني هم كه مايلند آداب معاشرت و اصولصحيح اخلاقي را به فرزندانشان بياموزند فرصتي براي اين كار نمييابند.
مادري ديگر ميگويد:
روزي پسر 11 سالهام متوجه شد كه خواهرش دراتاق او و با تلفن شخصي او مشغول صحبت كردن است، با شدت به طرف خواهرشحمله كرد و با پرخاش گفت: تلفن من را زمين بگذار و از اتاقم برو بيرون! من بهسوي فرزندم رفتم و با لحني سرزنشوار گفتم: تو حق نداري با خواهرتاين طور صحبت كني. جوابي كه به من داد بيشتر مرا ناراحت كرد، درحاليكهشانههايش را خونسردانه بالا ميانداخت گفت: دوست من حتي با مادرش هم اينطور صحبت نميكند. من به او گفتم: ولي ما كه هرگز اينطور صحبت نميكنيم.
متخصصان معتقدند در دنيايي كه خشونت، گستاخي و بيادبياطراف ما را پر كرده آموزش صحيحاصول اخلاقي و آداب معاشرت به كودك عملي بسيار مشكل است و نياز به صبر و تحمل و پشتكار دارد.
مادري ميگفت: وقتي دختر 16 سالهام كه براي تمرين واليبال رفته بود به خانه آمد، اورا ناراحت ديدم. جريان را پرسيدم. گفت: مربي تيم، دختر ديگري را به جاي دوستم فلورا براي بازي انتخاب كرد، درنتيجه مادر فلورا بسيار عصباني شد ودر حضور همه به مربي ناسزا گفت.
متاسفانه بسياري از والدين گمان ميكنند كه فرزندانشان كاملا بيعيب و نقص هستند و استحقاق همه گونه موفقيتي را دارند و هميشه بايد در مرتبه اول باشند. اين والدين چون نميتوانند كسي را بالاتر از فرزند خود ببينند، هرگز خود او را براي پذيرفتن شكست و عدم موفقيت احتمالي آماده نميكنند. اكثر پدران و مادران به جاي اينكه به جستجوي علت اصلي عدم موفقيت فرزندانشان بپردازند، معلم و مدرسه و همكلاسان او را مقصر ميدانند و بلد نيستند كه چگونه بايد فرزند خود را به كار و تلاش بيشتر وادار و يا او را براي مقابله با شكست آماده سازند. مثلا وقتي فرزند آنها قوانين مدرسه را زير پا ميگذارند به جاي اينكه او را تنبيه كنند با اصول و قوانين در ميافتند.
كارشناسان ميگويند بايد به فرزندان خود بياموزيم كه وقتي نميتوانند چيزي را به ميل و دلخواه خود عوض كنند، لااقل قادر باشند با آن به نحوي صحيح و مودبانه كنار بيايند.
مبادي آداب بودن تنها گفتن كلمه متشكرم و يا لطفا نيست. فرزندان ما بايد بدانند كه رفتار ناشايست با ديگران، پشت سر اين و آن بد گفتن و ظرفيت برد و باخت نداشتن در مسابقات علمي و هنري، عدم رعايت آداب معاشرت است. فرزندان ما بايد ياد بگيرند كه چگونه به ديگران احترام بگذارند و حقوق همه را محترم بشمارند. تفاوت ميان گستاخي و اتكا به نفس را بدانند. مسلما هيچ نوع تعليم و آموزشي در مورد كودكي كه والدينش ، خود عالم بي عمل هستند موثر نخواهد بود. به همين جهت پدر و مادر كه خود بزرگترين الگو براي فرزندانشانهستند، ابتدا بايد خود را اصلاح كنند و كاملا مواظب رفتار و حركات خود مخصوصا در حضور فرزندانشان باشند. زن و شوهري كه نسبت به يكديگر و يا نسبت به ديگران بياحترامي ميكنند هرگز نبايد از فرزند خود انتظار داشته باشند كهرعايت ادب و احترام را بكنند.
يكي از روانشناسان ميگويد: پدر و مادر بايد از روش آموزش و تحسين استفاده كنند. بدين طريق كه ابتداعملي را به فرزندانشان آموزش بدهند و پس از انجام عمل او را مورد تحسين قرار دهند. مثلا اگر قرار است مهماني به خانه شما بيايد قبلا به فرزند خود بگوييد كه اگر چند دقيقهاي از اتاق خود بيرون بيايد و با مهمان سلام و احوالپرسي كند و به او خوشآمد بگويد، شما را خيلي خوشحال خواهد كرد. پس از اين كه اين عمل را انجام داد حتما او را مورد تحسين قرار دهيد. او بدين ترتيب مسلما ياد ميگيرد كه در چنين مواقعي چگونه با ديگران رفتار كند.
قانون خانواده ما اين است كه در هنگام غذا خوردن آرنجهايمان را روي ميز نميگذاريم.
صحبت كردن در مورد اصول و مقررات خانواده بدون اينكه سبب رنجش و يا لجبازي فرزندتان بشود، به مراتب نتيجه بخشتر خواهد بود. آموزش در قالب جملات انتقادآميز و سرزنشبار هرگز به نتيجه مطلوب نخواهد رسيد.
نوجواني ميگفت: من و چند تن از دوستانم كه در همسايگي يكديگر زندگي ميكنيم قرار گذاشتهايم كه هرروز يكي از پدر و مادرها ما را به مدرسه برساند. يك روز صبح وقتي من وارد ماشين پدر دوستم شدم او رو برگرداند و گفت: نميدانم چرا هيچ يك از شما وقتي سوار ماشين ميشويد به من صبح بخير نميگوييد؟ من تا آن موقع به اين موضوع فكر نكرده بودم، و حالا خوشحالم كه او احساسش را در مورد بيتوجهي ما به اين صورت بيان داشت. از آن به بعد همه ما وقت سوار شدن فردي كه متقبل رساندنمان به مدرسه است ، صبح بخير ميگوييم و در هنگام پياده شدن از او تشكر ميكنيم.
يكي از روانشناسان كه معلم اخلاق نير هست معتقد است كهكودكي كه خوب و با روش اصولي و صحيح تربيت شده باشد در بزرگسالي در محلكار ، در زندگي زناشويي، در دوستي و دوستيابي نيز فردي موفق خواهد بود. زيرا در دنيا تقريبا هيچ كس نيست كه تحت تاثير ادب و متانت و محبت و مهربانيقرار نگيرد.
درحاليكه اين گردهمايي بهترين موقعيت براي آموزش اصولاخلاقي ، آداب و معاشرت زندگي، همكاري ، وقتشناسي و همدردي به بچهها بهصورت جمعي است. متخصصان عقيده دارند كه اگر تشكيل اين جلسات و گردهماييها براي خانواده هر شب امكان ندارد، پدر و مادر بايد دست كم يك يا دو بار در هفته را به اين كار اختصاص دهند و در اين ساعت بخصوص حتي به تلفن همجواب ندهند و فرصتي در اختيار بچهها بگذارند كه آنچه را كه در طول روز يا هفته براي آنها اتفاق افتاده را براي يكديگر تعريف كنند و با هم صحبت و تبادل نظر داشته باشند. در اين جلسات پدر و مادر نيز ميتوانند بدون اينكه گفتههايشان، حالت سخنراني و يا نصيحت داشته باشد، راهنماييهاي لازم را ارائه كرده و اصول و ارزشها را به فرزندانشان بياموزند.
احترام گذاشتن به ديگران ، رابطه صحيح و دوستانه خواهران و برادران با يكديگر ، فروتنيكردن، منصف بودن در بازيها ، رعايت حس همكاري و آداب معاشرت از جمله مهارتهايي است كه بايد به مرور در كودك به وجود آمده و تقويت گردد. اگر كودك همه آموزشهاي خود را از برنامه و فيلمهاي تلويزيوني دريافت كند ، وقتي در موقعيتي مشابه قرار ميگيرد ، خود را در مقابل قهرمان فيلمها تصور كرده و رفتاري غير طبيعي خواهد داشت. چقدر خوب است كه لااقل هفتهاي يكبار پدر و مادر با فرزندانشان به بازيهاي جمعي بپردازند.
يكي از متخصصان معتقد استكه بازيهايي نظير قايم باشك با بچهها ميتواند بسيار آموزنده باشد. زيرانه تنها كودكان ضمن بازي اصولي را كه بايد ياد ميگيرند، بلكه متوجه ميشوند كه پدر و مادر آنقدر آنها را دوست دارند كه وقتي را براي بودن باآنها اختصاص دادهاند.
آداب معاشرت اين نيست كه كودك بداند از چه نوعچنگالي براي چه غذايي استفاده كند، بلكه بايد ياد بگيرد كه چگونه بهديگران محبت كرده ، با آنها همكاري كند و در صورت لزوم آنها را مورد تحسين قرار دهد و گاهي اوقات از خود گذشتگيهايي براي ديگران بكند.
آموزش اين آداب به صورت تئوري ، سخنراني و نصيحت هيچگاه به نتيجه نخواهد رسيد. كودك بايد عملا در جريان انجام اين اعمال باشد. تنها به اين صورت است كه ميتوان شالوده اخلاقي را در كودك بنا نمود .
ارسالي از طرف کاربر محترم : masoudranjbar
/ع
اشاره :
آيا شما به فرزند دلبند خود ميآموزيد كه ادب واقعي چيست؟
در تابستان گذشته براي چند روز استراحت به يكي از شهرهاي خوش آب و هوا رفته بوديم. در اين شهر ، سينمايكوچكي بود كه هر شب فيلمهاي متفاوتي نشان ميداد. قبل از رفتن به سينما من و همسرم تا آنجا كه ميتوانستيم كودك سه سالهمان را آموزش ميداديم تا دو ساعت در آنجا ساكت بنشيند و بدون مزاحمت براي اطرافيان فيلم را تماشا كند. خوشبختانه او هم غير از اينكه گاهگاهي سرش را در گوش ما گذاشته و سوالي ميكرد، تمام مدت ساكت و بيصدا مينشست. اما متاسفانه دو كودك كه صندليهايشان در رديف ما بود، نه تنها با داد و فرياد و صداي بلند با يكديگرصحبت ميكردند بلكه مرتب از جاي خود بلند شده و در سالن سينما به رفت و آمد مشغول بودند. در چند شب متوالي كه ما براي تماشاي فيلم ميرفتيم ، حتييكبار هم پدر يا مادري با آنها نديديم تا اينكه بالاخره يك روز در نهارخوري پلاژ ، بچهها را با پدر و مادرشان سر ميز غذا ديديم. من به طرف آنها رفتم و خيلي مودبانه گفتم: بچههاي شما شبها با رفت و آمد در سينما آرامش و سكوت آنجا را به هم ميزنند و نميگذارند ما بتوانيم به آرامي فيلم را تماشا كنيم. ممكن است خواهش كنم اگر به تماشاي فيلم علاقهاي ندارند آنها را به سينما نفرستيد؟
پدر بچهها درحاليكه خونسردانه مرا نگاه ميكرد گفت: ما به اينجا آمدهايم تا بچههايمان از مزايا و امكانات محيط استفاده كنند. بنابراين آزادند به هر كجا كه دلشان ميخواهد بروند و هر كاري كه دوست دارند بكنند.
من از اين عكسالعمل و نظريه پدر خيلي تعجب كردم و با خود گفتم كه چطور ممكن است پدر و مادري بتوانند رفتار فرزندانشان را كه كاملا بيادبانه است به راحتي بپذيرند!
آيا ما بايد اين قدر خودخواه باشيم كه فقط راحتي خود را در نظر بگيريم؟ آيا بايد حقوق و آزاديهاي ديگران را ناديده بگيريم؟! و آيا گستاخي فرزندانمان را با دادن اتكا به نفس به آنها اشتباه نگرفتهايم؟!
اين روزها قهرمانان ورزش براي اكثريت كودكان آمريكايي به صورت الگو و بتي قابل پرستش درآمدهاند. در تابستان گذشته كساني كه به تماشاي تلويزيون نشسته بودند ديدند كه يكي از بازيكنان مشهور در حضور ميليونها تماشاچي طرفدار خود، به صورت داور مسابقه تف انداخت. آياميدانيد فرزندان ما كه اين بازيكنان را بهعنوان الگويي براي خود انتخابكردهاند، با ديدن اين صحنهها چه رفتاري با بزرگترها خواهند كرد؟
بسياري از متخصصين معتقدند كه متزلزل بودن كانونهاي خانوادگي ، ناپايدار بودن ازدواجها ، كار كردن پدر و مادر در خارج از خانه و يا درهم ريخته شدن ارزشها و اصولاخلاقي در خانوادهها علت اصلي اينگونه رفتارهاي نادرست كودكان و نوجوانان است. ما در عصري زندگي ميكنيم كه اكثر كودكان بلدند چگونه با كامپيوتر كاركنند. اما از نوشتن يك نامه تشكر عاجزند و از آنجا كه تكنولوژي جديد وقت آنهارا كاملا پر كرده ، حتي پدران و مادراني هم كه مايلند آداب معاشرت و اصولصحيح اخلاقي را به فرزندانشان بياموزند فرصتي براي اين كار نمييابند.
مادري ديگر ميگويد:
روزي پسر 11 سالهام متوجه شد كه خواهرش دراتاق او و با تلفن شخصي او مشغول صحبت كردن است، با شدت به طرف خواهرشحمله كرد و با پرخاش گفت: تلفن من را زمين بگذار و از اتاقم برو بيرون! من بهسوي فرزندم رفتم و با لحني سرزنشوار گفتم: تو حق نداري با خواهرتاين طور صحبت كني. جوابي كه به من داد بيشتر مرا ناراحت كرد، درحاليكهشانههايش را خونسردانه بالا ميانداخت گفت: دوست من حتي با مادرش هم اينطور صحبت نميكند. من به او گفتم: ولي ما كه هرگز اينطور صحبت نميكنيم.
متخصصان معتقدند در دنيايي كه خشونت، گستاخي و بيادبياطراف ما را پر كرده آموزش صحيحاصول اخلاقي و آداب معاشرت به كودك عملي بسيار مشكل است و نياز به صبر و تحمل و پشتكار دارد.
مادري ميگفت: وقتي دختر 16 سالهام كه براي تمرين واليبال رفته بود به خانه آمد، اورا ناراحت ديدم. جريان را پرسيدم. گفت: مربي تيم، دختر ديگري را به جاي دوستم فلورا براي بازي انتخاب كرد، درنتيجه مادر فلورا بسيار عصباني شد ودر حضور همه به مربي ناسزا گفت.
متاسفانه بسياري از والدين گمان ميكنند كه فرزندانشان كاملا بيعيب و نقص هستند و استحقاق همه گونه موفقيتي را دارند و هميشه بايد در مرتبه اول باشند. اين والدين چون نميتوانند كسي را بالاتر از فرزند خود ببينند، هرگز خود او را براي پذيرفتن شكست و عدم موفقيت احتمالي آماده نميكنند. اكثر پدران و مادران به جاي اينكه به جستجوي علت اصلي عدم موفقيت فرزندانشان بپردازند، معلم و مدرسه و همكلاسان او را مقصر ميدانند و بلد نيستند كه چگونه بايد فرزند خود را به كار و تلاش بيشتر وادار و يا او را براي مقابله با شكست آماده سازند. مثلا وقتي فرزند آنها قوانين مدرسه را زير پا ميگذارند به جاي اينكه او را تنبيه كنند با اصول و قوانين در ميافتند.
كارشناسان ميگويند بايد به فرزندان خود بياموزيم كه وقتي نميتوانند چيزي را به ميل و دلخواه خود عوض كنند، لااقل قادر باشند با آن به نحوي صحيح و مودبانه كنار بيايند.
مبادي آداب بودن تنها گفتن كلمه متشكرم و يا لطفا نيست. فرزندان ما بايد بدانند كه رفتار ناشايست با ديگران، پشت سر اين و آن بد گفتن و ظرفيت برد و باخت نداشتن در مسابقات علمي و هنري، عدم رعايت آداب معاشرت است. فرزندان ما بايد ياد بگيرند كه چگونه به ديگران احترام بگذارند و حقوق همه را محترم بشمارند. تفاوت ميان گستاخي و اتكا به نفس را بدانند. مسلما هيچ نوع تعليم و آموزشي در مورد كودكي كه والدينش ، خود عالم بي عمل هستند موثر نخواهد بود. به همين جهت پدر و مادر كه خود بزرگترين الگو براي فرزندانشانهستند، ابتدا بايد خود را اصلاح كنند و كاملا مواظب رفتار و حركات خود مخصوصا در حضور فرزندانشان باشند. زن و شوهري كه نسبت به يكديگر و يا نسبت به ديگران بياحترامي ميكنند هرگز نبايد از فرزند خود انتظار داشته باشند كهرعايت ادب و احترام را بكنند.
آموزش و تحسين
يكي از روانشناسان ميگويد: پدر و مادر بايد از روش آموزش و تحسين استفاده كنند. بدين طريق كه ابتداعملي را به فرزندانشان آموزش بدهند و پس از انجام عمل او را مورد تحسين قرار دهند. مثلا اگر قرار است مهماني به خانه شما بيايد قبلا به فرزند خود بگوييد كه اگر چند دقيقهاي از اتاق خود بيرون بيايد و با مهمان سلام و احوالپرسي كند و به او خوشآمد بگويد، شما را خيلي خوشحال خواهد كرد. پس از اين كه اين عمل را انجام داد حتما او را مورد تحسين قرار دهيد. او بدين ترتيب مسلما ياد ميگيرد كه در چنين مواقعي چگونه با ديگران رفتار كند.
اما عكس العمل شما در برابر عملي كه نبايد انجام بدهد چگونه بايد باشد؟
قانون خانواده ما اين است كه در هنگام غذا خوردن آرنجهايمان را روي ميز نميگذاريم.
صحبت كردن در مورد اصول و مقررات خانواده بدون اينكه سبب رنجش و يا لجبازي فرزندتان بشود، به مراتب نتيجه بخشتر خواهد بود. آموزش در قالب جملات انتقادآميز و سرزنشبار هرگز به نتيجه مطلوب نخواهد رسيد.
نوجواني ميگفت: من و چند تن از دوستانم كه در همسايگي يكديگر زندگي ميكنيم قرار گذاشتهايم كه هرروز يكي از پدر و مادرها ما را به مدرسه برساند. يك روز صبح وقتي من وارد ماشين پدر دوستم شدم او رو برگرداند و گفت: نميدانم چرا هيچ يك از شما وقتي سوار ماشين ميشويد به من صبح بخير نميگوييد؟ من تا آن موقع به اين موضوع فكر نكرده بودم، و حالا خوشحالم كه او احساسش را در مورد بيتوجهي ما به اين صورت بيان داشت. از آن به بعد همه ما وقت سوار شدن فردي كه متقبل رساندنمان به مدرسه است ، صبح بخير ميگوييم و در هنگام پياده شدن از او تشكر ميكنيم.
يكي از روانشناسان كه معلم اخلاق نير هست معتقد است كهكودكي كه خوب و با روش اصولي و صحيح تربيت شده باشد در بزرگسالي در محلكار ، در زندگي زناشويي، در دوستي و دوستيابي نيز فردي موفق خواهد بود. زيرا در دنيا تقريبا هيچ كس نيست كه تحت تاثير ادب و متانت و محبت و مهربانيقرار نگيرد.
گردهمايي افراد خانواده در هنگام صرف شام.
درحاليكه اين گردهمايي بهترين موقعيت براي آموزش اصولاخلاقي ، آداب و معاشرت زندگي، همكاري ، وقتشناسي و همدردي به بچهها بهصورت جمعي است. متخصصان عقيده دارند كه اگر تشكيل اين جلسات و گردهماييها براي خانواده هر شب امكان ندارد، پدر و مادر بايد دست كم يك يا دو بار در هفته را به اين كار اختصاص دهند و در اين ساعت بخصوص حتي به تلفن همجواب ندهند و فرصتي در اختيار بچهها بگذارند كه آنچه را كه در طول روز يا هفته براي آنها اتفاق افتاده را براي يكديگر تعريف كنند و با هم صحبت و تبادل نظر داشته باشند. در اين جلسات پدر و مادر نيز ميتوانند بدون اينكه گفتههايشان، حالت سخنراني و يا نصيحت داشته باشد، راهنماييهاي لازم را ارائه كرده و اصول و ارزشها را به فرزندانشان بياموزند.
احترام گذاشتن به ديگران ، رابطه صحيح و دوستانه خواهران و برادران با يكديگر ، فروتنيكردن، منصف بودن در بازيها ، رعايت حس همكاري و آداب معاشرت از جمله مهارتهايي است كه بايد به مرور در كودك به وجود آمده و تقويت گردد. اگر كودك همه آموزشهاي خود را از برنامه و فيلمهاي تلويزيوني دريافت كند ، وقتي در موقعيتي مشابه قرار ميگيرد ، خود را در مقابل قهرمان فيلمها تصور كرده و رفتاري غير طبيعي خواهد داشت. چقدر خوب است كه لااقل هفتهاي يكبار پدر و مادر با فرزندانشان به بازيهاي جمعي بپردازند.
يكي از متخصصان معتقد استكه بازيهايي نظير قايم باشك با بچهها ميتواند بسيار آموزنده باشد. زيرانه تنها كودكان ضمن بازي اصولي را كه بايد ياد ميگيرند، بلكه متوجه ميشوند كه پدر و مادر آنقدر آنها را دوست دارند كه وقتي را براي بودن باآنها اختصاص دادهاند.
آداب معاشرت اين نيست كه كودك بداند از چه نوعچنگالي براي چه غذايي استفاده كند، بلكه بايد ياد بگيرد كه چگونه بهديگران محبت كرده ، با آنها همكاري كند و در صورت لزوم آنها را مورد تحسين قرار دهد و گاهي اوقات از خود گذشتگيهايي براي ديگران بكند.
آموزش اين آداب به صورت تئوري ، سخنراني و نصيحت هيچگاه به نتيجه نخواهد رسيد. كودك بايد عملا در جريان انجام اين اعمال باشد. تنها به اين صورت است كه ميتوان شالوده اخلاقي را در كودك بنا نمود .
ارسالي از طرف کاربر محترم : masoudranjbar
/ع
