غلبه بر ترس کودک از آمپول
«اگه شيطوني کني، مي‌گم آقاي دکتر بهت آمپول بزنه!» اين جمله تکراري و کليشه‌اي پدر و مادرهاست براي زمان شيطنت فرزندان کوچک‌شان. بسياري از ما براي آرام‌کردن کودک‌مان، او را از آمپول مي‌ترسانيم، غافل از اينکه زماني فرا مي‌رسد که نياز داريم او را با اين وسيله درماني آشتي دهيم.
پيش از آنکه کودک‌تان را به محيط‌هاي درماني مانند بيمارستان و درمانگاه يا اتاق تزريقات ببريد، بهتر است مسايلي را براي کودک خود روشن کنيد. براي مثال، براي فرزندتان به زبان ساده و با پرکردن چند ليوان آب و خالي‌کردن آن در يک ظرف بزرگ‌تر توضيح دهيد که خون در سراسر بدن مي‌چرخد و داروهاي تزريق شده به بدن مانند سربازهاي کوچک به جنگ ميکروب‌ها مي‌روند. بهتر است اين توضيحات را با حرکات پر سر و صداي شبيه به يک جنگ واقعي ادا کنيد تا علاقه کودک به مطلب بيشتر شود. بهتر است از اسباب‌بازي‌فروشي، يک کيف کمک‌هاي اوليه يا کيف پزشکي تهيه کنيد که در اين جعبه‌ها به صورت مدل، گوشي، آمپول، دماسنج و چراغ‌قوه وجود دارد. اگر اسباب‌بازي فروشي محل شما کيف پزشکي ندارد، نااميد نشويد. مي‌توانيد با کمي حوصله وسايل مورد نياز را فراهم کنيد و يا با کمي ذوق و سليقه، وسايل مورد نظر را روي مقوا کشيده و قيچي کنيد و از آن به طور فرضي در بازي‌هايي که با کودک‌تان خواهيد داشت، استفاده کنيد. تلاش کنيد در دکتربازي که مي‌خواهيد داشته باشيد، شما مريض و کودک‌تان دکتر شود. اين روش يکي از موثرترين راه‌هاي آشنايي کودک شما با حرفه و وسايل پزشکي است. بهتر است در بازي دقت کنيد تا کودک‌تان کاربرد درستي از وسايل پزشکي داشته باشد. هرگاه فرزندتان در بازي به شما آمپول تزريق کرد، سعي کنيد گريه و زاري نکنيد و برعکس کارهايي را که از او توقع داريد در هنگام تزريق واقعي انجام دهد، نشان دهيد.
در بازي به او آموزش دهيد که به شما بگويد: «ماهيچه‌ات را شل کن تا دردي نفهمي» يا اينکه «نفس عميق بکش و تا عدد هشت بشمار.» شما به راحتي پس از چند بار بازي با او متوجه خواهيد شد که فرزندتان آمادگي رواني خوبي براي مراجعه به پزشک پيدا کرده است.
2) کودک‌تان را به طور منظم نزد پزشک ببريد (حتي وقتي سالم است) تا او دريابد که پزشک مراقب سلامت بچه‌هاست.
3) هديه‌اي تهيه کنيد و مخفيانه به پزشک دهيد تا به عنوان پاداش به کودک‌تان بدهد.
4) از مسوولان درمانگاه بخواهيد با شما همکاري کنند تا کودک‌تان بتواند شاهد خون‌گيري يا تزريق آمپول به فرد ديگري باشد.
5) اگر فرزندتان قرار است در بيمارستاني بستري شود، بهتر است پييش از بستري شدن، او را با محيط بيمارستان آشنا کنيد. بد نيست اگر بتوانيد کودک‌تان را به عيادت دوست بيمار خود ببريد.
6) علت بستري شدن را براي کودک توضيح دهيد و اگر سوالي دارد، بگذاريد از پزشک بپرسد.
7) در صورت بستري شدن بهتراست به او اطلاع دهيد و بگذاريد خود او لوازمش را جمع‌آوري کند.
2) از عکس کمک بگيريد. اين عکس‌ها را از کتاب‌هاي پزشکي انتخاب کنيد. شما مي‌توانيد از خودتان عکس بگيريد. براي مثال، عکس اول، روي صندلي نشسته‌ايد. عکس دوم، پرستار به شما نزديک شده است. عکس سوم، پرستار در حال پرکردن آمپول است. عکس چهارم، آمپول را به بازوي شما نزديک کرده‌اند و در عکس آخر، سوزن در ماهيچه شما فرو رفته است.
3) عکس‌ها را به او نشان دهيد و در هر مرحله از ميزان ترسش جويا شويد. اگر ميزان اضطراب او زياد نبود، بگذاريد عکس بعدي را ببيند. آن‌قدر اين تمرين را انجام دهيد تا مشکلي در نگاه کردن به عکس نداشته باشد.
4) کودک را از نزديک با تزريقات آشنا کنيد. مشاهده کودکاني که از آمپول نمي‌ترسند و حتي دردشان هم نمي‌گيرد، بسيار موثر است.
5) اگر کودک‌تان احساس سرگيجه داشت، بگذاريد نشسته تزريق را نگاه کند. در اين موقعيت از روش‌هاي کسب آرامش استفاده نکنيد. چرا که اين تمرين سبب کاهش فشارخون و وضعيت بدتر مي‌شود.
6) کودکان‌تان را در تجربه‌هاي واقعي دخالت دهيد. بهتر است او را به پزشک يا پرستار مربوطه معرفي کنيد و به او بگوييد در صورت همکاري پاداش خوبي در انتظار اوست. هميشه به ياد داشته باشيد که هدف شما پيشرفت تدريجي است، بنابراين انتظار زيادي از او نداشته باشيد.
2) مواقع خياطي کردن سوزن خياطي را با تهديد به او نشان ندهيد.
3) به کودک‌تان برچسب ضعيف يا ترسو نزنيد.
4) در حضور فرزندتان ماجراهاي غيرواقعي يا ترسناک در ارتباط با درمان‌هاي پزشکي را با آب و تاب تعريف نکنيد.
5) کلمات مرگ و مير و پزشک و پرستار را نزد کودک‌تان به صورت هم‌زمان به کار نبريد.
6) هنگام حضور فرزندتان، اضطراب و ترس ناشي از تزريقات خود را بروز ندهيد.
منبع: http://www.salamat.com
پيش از آنکه کودک‌تان را به محيط‌هاي درماني مانند بيمارستان و درمانگاه يا اتاق تزريقات ببريد، بهتر است مسايلي را براي کودک خود روشن کنيد. براي مثال، براي فرزندتان به زبان ساده و با پرکردن چند ليوان آب و خالي‌کردن آن در يک ظرف بزرگ‌تر توضيح دهيد که خون در سراسر بدن مي‌چرخد و داروهاي تزريق شده به بدن مانند سربازهاي کوچک به جنگ ميکروب‌ها مي‌روند. بهتر است اين توضيحات را با حرکات پر سر و صداي شبيه به يک جنگ واقعي ادا کنيد تا علاقه کودک به مطلب بيشتر شود. بهتر است از اسباب‌بازي‌فروشي، يک کيف کمک‌هاي اوليه يا کيف پزشکي تهيه کنيد که در اين جعبه‌ها به صورت مدل، گوشي، آمپول، دماسنج و چراغ‌قوه وجود دارد. اگر اسباب‌بازي فروشي محل شما کيف پزشکي ندارد، نااميد نشويد. مي‌توانيد با کمي حوصله وسايل مورد نياز را فراهم کنيد و يا با کمي ذوق و سليقه، وسايل مورد نظر را روي مقوا کشيده و قيچي کنيد و از آن به طور فرضي در بازي‌هايي که با کودک‌تان خواهيد داشت، استفاده کنيد. تلاش کنيد در دکتربازي که مي‌خواهيد داشته باشيد، شما مريض و کودک‌تان دکتر شود. اين روش يکي از موثرترين راه‌هاي آشنايي کودک شما با حرفه و وسايل پزشکي است. بهتر است در بازي دقت کنيد تا کودک‌تان کاربرد درستي از وسايل پزشکي داشته باشد. هرگاه فرزندتان در بازي به شما آمپول تزريق کرد، سعي کنيد گريه و زاري نکنيد و برعکس کارهايي را که از او توقع داريد در هنگام تزريق واقعي انجام دهد، نشان دهيد.
در بازي به او آموزش دهيد که به شما بگويد: «ماهيچه‌ات را شل کن تا دردي نفهمي» يا اينکه «نفس عميق بکش و تا عدد هشت بشمار.» شما به راحتي پس از چند بار بازي با او متوجه خواهيد شد که فرزندتان آمادگي رواني خوبي براي مراجعه به پزشک پيدا کرده است.
نصايح هفت‌گانه
2) کودک‌تان را به طور منظم نزد پزشک ببريد (حتي وقتي سالم است) تا او دريابد که پزشک مراقب سلامت بچه‌هاست.
3) هديه‌اي تهيه کنيد و مخفيانه به پزشک دهيد تا به عنوان پاداش به کودک‌تان بدهد.
4) از مسوولان درمانگاه بخواهيد با شما همکاري کنند تا کودک‌تان بتواند شاهد خون‌گيري يا تزريق آمپول به فرد ديگري باشد.
5) اگر فرزندتان قرار است در بيمارستاني بستري شود، بهتر است پييش از بستري شدن، او را با محيط بيمارستان آشنا کنيد. بد نيست اگر بتوانيد کودک‌تان را به عيادت دوست بيمار خود ببريد.
6) علت بستري شدن را براي کودک توضيح دهيد و اگر سوالي دارد، بگذاريد از پزشک بپرسد.
7) در صورت بستري شدن بهتراست به او اطلاع دهيد و بگذاريد خود او لوازمش را جمع‌آوري کند.
6 توصيه تکميلي
2) از عکس کمک بگيريد. اين عکس‌ها را از کتاب‌هاي پزشکي انتخاب کنيد. شما مي‌توانيد از خودتان عکس بگيريد. براي مثال، عکس اول، روي صندلي نشسته‌ايد. عکس دوم، پرستار به شما نزديک شده است. عکس سوم، پرستار در حال پرکردن آمپول است. عکس چهارم، آمپول را به بازوي شما نزديک کرده‌اند و در عکس آخر، سوزن در ماهيچه شما فرو رفته است.
3) عکس‌ها را به او نشان دهيد و در هر مرحله از ميزان ترسش جويا شويد. اگر ميزان اضطراب او زياد نبود، بگذاريد عکس بعدي را ببيند. آن‌قدر اين تمرين را انجام دهيد تا مشکلي در نگاه کردن به عکس نداشته باشد.
4) کودک را از نزديک با تزريقات آشنا کنيد. مشاهده کودکاني که از آمپول نمي‌ترسند و حتي دردشان هم نمي‌گيرد، بسيار موثر است.
5) اگر کودک‌تان احساس سرگيجه داشت، بگذاريد نشسته تزريق را نگاه کند. در اين موقعيت از روش‌هاي کسب آرامش استفاده نکنيد. چرا که اين تمرين سبب کاهش فشارخون و وضعيت بدتر مي‌شود.
6) کودکان‌تان را در تجربه‌هاي واقعي دخالت دهيد. بهتر است او را به پزشک يا پرستار مربوطه معرفي کنيد و به او بگوييد در صورت همکاري پاداش خوبي در انتظار اوست. هميشه به ياد داشته باشيد که هدف شما پيشرفت تدريجي است، بنابراين انتظار زيادي از او نداشته باشيد.
از اين 6 کار بپرهيزيد
2) مواقع خياطي کردن سوزن خياطي را با تهديد به او نشان ندهيد.
3) به کودک‌تان برچسب ضعيف يا ترسو نزنيد.
4) در حضور فرزندتان ماجراهاي غيرواقعي يا ترسناک در ارتباط با درمان‌هاي پزشکي را با آب و تاب تعريف نکنيد.
5) کلمات مرگ و مير و پزشک و پرستار را نزد کودک‌تان به صورت هم‌زمان به کار نبريد.
6) هنگام حضور فرزندتان، اضطراب و ترس ناشي از تزريقات خود را بروز ندهيد.
منبع: http://www.salamat.com
