مرا خاک درت آب حياتست | | غم عشق تو از غمها نجاتست |
چه بندست آنکه خوشتر از نجاتست | | نميجويم نجات از بند عشقت |
من و سوداي عشق اين ترهاتست | | مرا گويند راه عشق مسپر |
مه اندر چارخانه شاه ماتست | | ز لعب دو رخت بر نطع خوبي |
چو حال و کار دنيا بيثباتست | | دل و دين ميبري و عهد و قولت |
هم از جور قديم و حادثاتست | | عنايت بر سر هجرم به آيين |
شب هجران تو روز وفاتست | | چنان ترسد دل از هجر تو گويي |
امير عشق را بر من براتست | | به جان و دل ز ديوان جمالت |
نه خط مجد دين شمس الکفاتست | | براتي گر شود راجع چه باشد |