باز اين چه جواني و جمالست جهان را

باز اين چه جواني و جمالست جهان را شاعر : انوري وين حال که نو گشت زمين را و زمان را باز اين چه جواني و جمالست جهان را ناقص همه اين را شد و زايد همه آن را مقدار شب از روز فزون بود بدل شد هم فاخته بگشاد فروبسته زبان را هم جمره برآورد فرو برده نفس را آن روز که آوازه فکندند خزان را در باغ چمن ضامن گل گشت ز بلبل آري بدل خصم بگيرند ضمان را اکنون چمن باغ گرفتست تقاضا زان حال همي کم نشود سرو نوان را بلبل ز نوا هيچ همي کم نزند دم کز خاک چمن...