مباش بنده‌ي آن کز غم تو آزادست

مباش بنده‌ي آن کز غم تو آزادست شاعر : اوحدي مراغه اي غمش مخور، که به غم خوردن تو دلشادست مباش بنده‌ي آن کز غم تو آزادست که گر بر آتش سوزنده در شوي بادست مريز آب دو چشم از براي او در خاک هزار بار دل خود به ديگران دادست کجا دل تو نگه دارد؟ آنکه از شوخي که يارش اوست که بيرون خلوت استادست بخلوت ارچه نشيند بر تو، شاد مباش مباش بي‌خبر از حيلتش، که استادست اگرچه پيش تو گردن نهد به شاگردي که تا سحر ز غم ديگري به فريادست کجا به ناله‌ي زار تو گوش...