اي نخستينه فيض عالم جود

اي نخستينه فيض عالم جود شاعر : اوحدي مراغه اي اولين نسخه‌ي سواد وجود اي نخستينه فيض عالم جود ابد از مد مدتت روزي روح در مکتبت نو آموزي آفتاب سپهر نه پايه آسمان ترا زمين سايه مسعد اختر نحوي تويي لنگر کشتي نفوس تويي وانکه نزد تو، يافت نزديکي هر که دور از تو دور ازو نيکي بجز از بيش او و قلت تو نيست راه از تو تا به علت تو نيست بالاتر از تو معلولي اندر ايجاد علت اولي يار او کرده نور ايمان را نظرت کرده تربيت جان را تتق از زر...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي نخستينه فيض عالم جود

شاعر : اوحدي مراغه اي

اولين نسخه‌ي سواد وجود		اي نخستينه فيض عالم جود
ابد از مد مدتت روزي		روح در مکتبت نو آموزي
آفتاب سپهر نه پايه		آسمان ترا زمين سايه
مسعد اختر نحوي تويي		لنگر کشتي نفوس تويي
وانکه نزد تو، يافت نزديکي		هر که دور از تو دور ازو نيکي
بجز از بيش او و قلت تو		نيست راه از تو تا به علت تو
نيست بالاتر از تو معلولي		اندر ايجاد علت اولي
يار او کرده نور ايمان را		نظرت کرده تربيت جان را
تتق از زر نگار گوهر باف		پيش رخ بسته‌اي، ز قاف به قاف
کاخ هفت اختر از عمارت تست		گوش نه چرخ بر اشارت تست
قايد کاروان جود تويي		يزک لشکر وجود تويي
دل ز بوي تو با قرار بود		دين ز حفظ تو پايدار بود
همه طفلند خلق و پير تويي		لشکر روح را امير تويي
از تو گوهر نزاد والاتر		اي ز چرخ و سروش بالاتر
جان من شو، که تن شکنجم داد		مددي ده، که ديو رنجم داد
تو نباشي، مرا چه مقدارست؟		کارگاه من از تو بر کارست
مبر، اي محض نور، نور از من		سايه‌ي خود مدار دور از من
فلکي کن به علم جانم را		به فلک راه ده روانم را