ميکشد چرخ ازين زمين و بحار

ميکشد چرخ ازين زمين و بحار شاعر : اوحدي مراغه اي به تف مهر گونه گونه بخار ميکشد چرخ ازين زمين و بحار جنبش و اضطراب و شور کند بر هوا چون بخار زور کند لقب آن هواي جنبان باد کند آنکس که داد دانش داد نيز در مردم و دگر حيوان در زمين اين بخار هست و دخان جنبش اين بخار آهسته است به زمستان مسام چون بسته است وان مسام گرفته باز شود ليک چون گاه يخ گداز شود گاه جنبيدن از يسار و يمين بر سه قسمت شود بخار زمين جنبش او را چو بي‌قرار کند آنچه...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

ميکشد چرخ ازين زمين و بحار

شاعر : اوحدي مراغه اي

به تف مهر گونه گونه بخار		ميکشد چرخ ازين زمين و بحار
جنبش و اضطراب و شور کند		بر هوا چون بخار زور کند
لقب آن هواي جنبان باد		کند آنکس که داد دانش داد
نيز در مردم و دگر حيوان		در زمين اين بخار هست و دخان
جنبش اين بخار آهسته است		به زمستان مسام چون بسته است
وان مسام گرفته باز شود		ليک چون گاه يخ گداز شود
گاه جنبيدن از يسار و يمين		بر سه قسمت شود بخار زمين
جنبش او را چو بي‌قرار کند		آنچه بروي زمين حصار کند
تا پديد آورد ز لازل و خسف		کند آن راه بسته او را کسف
از تري خود وز گرمي کان		و آنچه ره يافت در عروق مکان
مايه‌ي معدن و ذهاب شود		در صعود و هبوط آب شود
نزد دانا در آن نباشد شک		و آنچه خارج شود به راه فلک
يا سوي آتش اثير بود		کش گذر يا به زمهرير بود
اين بخار از دو حال بيرون نيست:		بيش ازين جسم را گذر چون نيست
ورنه بر گردش از ستبر افتد		يا به آتش رسد، شهاب شود
بجهد برق و پس بريزد نم		چون بکوشند ابر و باد به هم
غرش رعد از آن شنيده شود		ابر از آن باد چون دريده شود
آن بخاري بود که گردد آب		هر نمي کو جدا شود ز سحاب
روز گرمش به آب صرف کند		فصل سردش تگرگ و برف کند
در زمين نيز بس اثرها هست		در هوا غير ازين نظرها هست
آن دگرها برين قياس بود		پيش آن کو اثر شناس بود