دوستي را يگانه شو با دوست

دوستي را يگانه شو با دوست شاعر : اوحدي مراغه اي از صفا چون دو مغز در يک پوست دوستي را يگانه شو با دوست دل بر آن دوستي امين نبود دوستي کز براي دين نبود هم‌چنان در ميانه زرقي هست تا ميان دو دوست فرقي هست چونکه بي‌يار بر نيايد کار اندرين کار يار بايد، يار يار، مشنو، که با تو يار بود تا ترا قصد و اختيار بود يار کس ني، که يار خود باشي چون پي اختيار خود باشي پيش او خرد باش و خرده مگير دوست را پند گوي و پند پذير از محبت تمام بي‌بهرند...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

دوستي را يگانه شو با دوست

شاعر : اوحدي مراغه اي

از صفا چون دو مغز در يک پوست		دوستي را يگانه شو با دوست
دل بر آن دوستي امين نبود		دوستي کز براي دين نبود
هم‌چنان در ميانه زرقي هست		تا ميان دو دوست فرقي هست
چونکه بي‌يار بر نيايد کار		اندرين کار يار بايد، يار
يار، مشنو، که با تو يار بود		تا ترا قصد و اختيار بود
يار کس ني، که يار خود باشي		چون پي اختيار خود باشي
پيش او خرد باش و خرده مگير		دوست را پند گوي و پند پذير
از محبت تمام بي‌بهرند		اين محبان، که شهره‌ي شهرند
يار از بهر نان و آش کنند		دوستي از پي تراش کنند
دوست گيرند و زود سير شوند		از جفا با تو دوست دير شوند
پايمالت کنند و غم نخورند		پي مال تواند، چون ببرند
تا ترا از درم بپردازند		گر درم هست با تو در سازند
ندهي، جنگ و خشمشان با تست		بدهي لوت، چشمشان با تست
امن چون نيست دوستي ز کجاست؟		دوستي ز امن و استواري خاست
رو نمايد ترا حقيقت باز		هم ز احوال دوستان مجاز
راه از آن دوستي به در نبرد		هر که اين دوستي به سر نبرد
تا به پايان بري تو عهد درست		ظاهر و باطنيت بايد چست
چون به پيمان دوست دادي دست		از سر بندگي به روز الست
بعد از آن عهد کرد کار تو اوست		بر دلت هر چه بگذرد جز دوست
وندران جد و جهد بايد بود		بر نخستينه عهد بايد بود
که در آن روز گفته‌اي: آري		تا به پايان بري سخن، باري
روي در قبله‌ي صفا نکني		تا تو اين عهد را وفا نکني
آدمي عهد را وفا ننمود		ايزد «اوفوا بعهد کم» فرمود
« کلبهم باسط ذراع» بسست		از کلام ار وفا پژوه کسست
خرقه پوشد ز پوست در بلعام		کلب کو در ره وفا زد گام
گشت در روي او بلند آواز		به وفا سگ چو ز اسب شد ممتاز
چون شود با هماي هم‌کاسه؟		بي‌هنر خود سگي بدان تا سه
از زن پارساش به گفتند		پارسايان، که با وفا جفتند