بي‌حرمتي بود نه حکيمي، که گاه ورد

بي‌حرمتي بود نه حکيمي، که گاه ورد شاعر : خاقاني زند مجوس خواند و مصحف ببر درش بي‌حرمتي بود نه حکيمي، که گاه ورد نعتي است زان دلبر و کعبه است دلبرش ني ني بجاي خويش نسيبي همي کند ماند به خال زلف به خم حلقه‌ي درش خال سياه او حجر الاسود است از آنک خوانند روشنان همه خورشيد اسمرش سنگ سيه مخوان حجر کعبه را از آنک بر دست راست بيضه‌ي مهر پيمبرش گويي براي بوس خلايق پديد شد گر چه نه جنس پيش کش است اين محقرش خاقانيا به کعبه رسيدي روان بپاش کعبه...