بيار باده که شب ظلمتست و شاهد نور

بيار باده که شب ظلمتست و شاهد نور شاعر : خواجوي کرماني شراب کوثر و مجلس بهشت و ساقي حور بيار باده که شب ظلمتست و شاهد نور کهينه خادم خلوتسراي ماست سرور کمينه خادمه‌ي بزمگاه ماست نشاط معنبرست مشام صبوحيان ز بخور معطرست دماغ معاشران ز بخار بدوست مشتغليم و ز غير دوست نفور ببند خادم ايوان در سراچه که ما به حکم آنکه مه از مهر مي‌پذيرد نور ز نور عشق برافروز شمع منظر دل کجا بگوش وي آيد صفير طاير طور دلي که همدم مرغان لن تراني نيست که گفته‌اند...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بيار باده که شب ظلمتست و شاهد نور

شاعر : خواجوي کرماني

شراب کوثر و مجلس بهشت و ساقي حور		بيار باده که شب ظلمتست و شاهد نور
کهينه خادم خلوتسراي ماست سرور		کمينه خادمه‌ي بزمگاه ماست نشاط
معنبرست مشام صبوحيان ز بخور		معطرست دماغ معاشران ز بخار
بدوست مشتغليم و ز غير دوست نفور		ببند خادم ايوان در سراچه که ما
به حکم آنکه مه از مهر مي‌پذيرد نور		ز نور عشق برافروز شمع منظر دل
کجا بگوش وي آيد صفير طاير طور		دلي که همدم مرغان لن تراني نيست
که گفته‌اند بپرهيز به شود رنجور		مرا ز ميکده پرهيز کردن اوليتر
بهوش باز نيايم مگر بروز نشور		ولي چنين که منم بيخود از شراب الست
طبيب منع کند از طبيعت محرور		ز شکر تو مرا صبر به که شيريني
که مي پرست نباشد ز جام باده صبور		ولي ز لعل تو صبرم خلاف امکانست
که آفتاب شود طالع از شب ديجور		فروغ چهره‌ات از تاب طره پنداري
که ماه چارده دايم ز مهر باشد دور		چه دور باشد ارت ذره ئي نباشد مهر
ز ناظري چه تمتع که نبودش منظور		به روي همنفسي خوش بود نظر ور ني
بروز حشر سر از خاک برکند مخمور		ز جام عشق تو خواجو چنين که مست افتاد