کبر يک سو نه اگر شاهد درويشاني

کبر يک سو نه اگر شاهد درويشاني شاعر : سعدي ديو خوش طبع به از حور گره پيشاني کبر يک سو نه اگر شاهد درويشاني يا به هر گوشه که باشد که تو خود بستاني آرزو مي‌کندم با تو دمي در بستان تا مگر زنده شوم زان نفس روحاني با من کشته هجران نفسي خوش بنشين صورتي کس ننمايد که بدو مي‌ماني گر در آفاق بگردي بجز آيينه تو را تو بدين حسن مگر فتنه اين دوراني هيچ دوراني بي فتنه نگويند که بود بامدادت که ببينند و من از حيراني مردم از ترس خدا سجده رويت نکنند ...