بناز اي خداوند اقبال سرمد شاعر : سعدي به بخت همايون و تخت ممهد بناز اي خداوند اقبال سرمد گزين احد ياور دين احمد مغيث زمان ناصر اهل ايمان شهنشاه عادل اتابک محمد خداوند فرمان ملک سليمان پدر بر پدر نامور جد بر جد ز سعد ابوبکر تا سعد زنگي خداوندگاران دريا و سرحد سر بندگي بر زمينش نهاده به زنجير سبق الايادي مقيد همه نامداران و گردن فرازان که مخصوص بادي به تأييد سرمد خردمند شاها رعيت پناها که بختت جوان باد و جاهت مجدد يکي پند پيرانه...