بوسه نيابد همي، شکل دهان ترا | | ديده نبيند همي، نقش نهان ترا |
پيرهن هست و نيست، ساخت نهان ترا | | حسن بدان تا کند جلوه گهت بر همه |
نيست نهانخانهاي ثروت جان ترا | | در همهي هست و نيست، از تري و تازگي |
کز شکر و آب کرد روح لبان ترا | | زان لب تو هر دمي گردد باريکتر |
جان نهمي بر ميان شکل ميان ترا | | هيچ اگر بينمي شکل ميانت به چشم |
سجده کند عقل و روح دست و عنان ترا | | بوسه دهد خلد و حور، پاي و رکيب ترا |
تير فلک زه کند تير و کمان ترا | | چون تو به آماجگاه تير نهي بر کمان |
غاشيه کش چرخ پير بخت جوان ترا | | پردهزنان روز و شب حلقهي زلف ترا |
نام شکر گر شدست کام و زبان ترا | | برد دل و گوش و هوش بهر جواز لبت |
زلف نگون ترا روي ستان ترا | | قبلهي خود ساخت عشق از پي ايمان و کفر |
انس روان ساخت طبع سرو روان ترا | | فتنه جان کرد صنع نرگس شوخ ترا |
نسخهي دين خواندهاند سيرت و سان ترا | | پيشروان بهشت بر پر و بال خرد |
جان سنايي کند شکر سنان ترا | | ديدهي جانها بخورد نوک سنانت وليک |
خدمت خسرو نه بس حرز ميان ترا | | از پي ضعف ميان حرز چه جويي ز من |
هست بحق پاسبان خانه و جان ترا | | سلطان بهرامشاه آنکه به تاييد حق |
جان ز عدم جويدي نام و نشان ترا | | هيبتش ار نيستي شحنه وجود ترا |