دل ز غمت زنده شد اي غم تو جان دل
دل ز غمت زنده شد اي غم تو جان دل
شاعر : سيف فرغاني
نام تو آرام جان درد تو درمان دل دل ز غمت زنده شد اي غم تو جان دل دل به تو لايق که تو آن دلي آن دل من به تو اولي که تو آن مني آن من شوق جگر خوار تو آمده مهمان دل عشق ستمکار تو رفته به پيکار جان چون جگري بيش نيست سوخته بر خوان دل تر کنم از آب چشم روي چونان خشک را تا سر زلف تو شد سلسله جنبان دل بنده ز پيوند جان حبل تعلق بريد تا غم تو برنکرد سر ز گريبان دل انده دنيا نداد دامن جانم ز دست سر به فلک برکشيد سنجق سلطان دل عشق تو چون چتر خويش بر سر جان باز کرد کفر سر زلف تو رخنه در ايمان دل روي ز چشمم مپوش تا نتواند فگند تا غم تو ميکشد تنگي زندان دل تا برهاند مرا ز انده من سالهاست گوهر شعرم که يافت پرورش از کان دل از صدف لفظ خويش معني چون در دهد