سحرگاهي که باد صبحگاهي

سحرگاهي که باد صبحگاهي شاعر : عبيد زاکاني ببرد از چهره‌ي گردون سياهي سحرگاهي که باد صبحگاهي فلک دردانه بر دريا پراکند شفق شنگرف بر مينا پراکند سپاه زنگبار اقليم بگذاشت ز شمرق شاه خاور تيغ برداشت نطاق از برج جوزا برگشودند کلاه از فرق فرقد در ربودند جهان ميکرد پر مشگ تتاري دم جانبخش باد نوبهاري صبا بر غنچه هردم ناز ميکرد سمن گوئي گريبان باز ميکرد به اشک ابر روي لاله مي‌شست عذار گل به آب ژاله مي‌شست چکاوک نعره‌ي مستانه ميزد بنفشه...