درياب که رخت برنهادم
درياب که رخت برنهادم
شاعر : عطار
روي از عالم بدر نهادم درياب که رخت برنهادم هم پاي به آن زبر نهادم هم غصه به زير پاي بردم اين نيز بر آن دگر نهادم نايافته وصل جان بدادم من روي به موج در نهادم درياي غم تو موج ميزد يک گام چو بيشتر نهادم ناگاه به درد غرق گشتم از بهر تو صد خطر نهادم گفتي سفري بکن که در راه آن روي که در سفر نهادم از خاک در تو برگرفتم با جانب چشم تر نهادم فراشي خاک درگه تو قسم دل بي خبر نهادم خون خوردن جاودانه بي تو هر خشت که زير سر نهادم از خون سرشک من گلي شد هر داغ که بر جگر نهادم جز نام تو بار بر نياورد از هر داغي که بر نهادم در آتش دل بتافتم گرم بر مردمک بصر نهادم بس مهر که از خيال رويت از بهر يکي نظر نهادم آن چندان مهر تا قيامت کين قاعده معتبر نهادم بي او نظري فريد نگشاد
مقالات مرتبط