چون من ز همه عالم ترسا بچه‌اي دارم

چون من ز همه عالم ترسا بچه‌اي دارم شاعر : عطار دانم که ز ترسايي هرگز نبود عارم چون من ز همه عالم ترسا بچه‌اي دارم پيوسته ميان خود بربسته به زنارم تا زلف چو زنارش ديدم به کنار مه برخاست ز پيش دل اقرارم و انکارم تا از شکن زلفش شد کشف مرا صد سر با تاب چنان زلفي من تاب نمي‌آرم هر لحظه به رغم من در زلف دهد تابي از هر مژه طوفاني چون ابر فروبارم چون از سر هر مويش صد فتنه فرو بارد اکنون چو سر زلفش، از دست بشد کارم آن رفت که مي‌آمد از دست مرا...