شهرياري دختري چون ماه داشت

شهرياري دختري چون ماه داشت شاعر : عطار عالمي پر عاشق و گمراه داشت شهرياري دختري چون ماه داشت زانک چشم نيم خوابش مست بود فتنه را بيداريي پيوست بود لعل سيراب از لبش لب خشک داشت عارض از کافور و زلف از مشک داشت عقل از لايعقلي رسوا شدي گر جمالش ذره‌اي پيدا شدي از خجل بفسردي و بگداختي گر شکر طعم لبش بشناختي چشم افتادش بر آن ماه منير از قضا مي‌رفت درويشي اسير نان آوان مانده بد بر نانوا گرده‌اي در دست داشت آن بي‌نوا گرده از دستش شد و...