آلبومينوري
معناي لغوي آلبومينوري يعني وجود آلبومين بالا در ادرار. اين مشکل يکي از عوارض بيماري مرموز ديابت است.
بيماران ديابتي حدود 3 تا 5 سال پس از شروع بيماري‌شان امکان دارد دچار عوارض کليوي ديابت شوند. البته اين عوارض کليوي فقط در 40 درصد از بيماران ايجاد مي‌شود و آن هم در کساني که کنترلي روي قندخون‌شان ندارند. در مرحله اول بروز اين عوارض کليوي، آلبومين که نوعي پروتئين است در ادرار ديده مي‌شود و اين افزايش دفع آلبومين در مراحل ابتدايي کار بسيار جزيي است و در حد 30 تا 300 ميلي‌گرم در ادرار بيست و چهار ساعته وجود دارد و با روش‌هاي‌آزمايشگاهي معمول اين ميزان دفع کم آلبومين قابل اندازه‌گيري نيست و براي اندازه‌گيري اين مقدار کم آلبومين در ادرار بايد حتما درخواست ميکروآلبومينوري يا تشخيص دفع آلبومين در مقادير کم و با روش‌هاي خاص آزمايشگاهي شود. در مراحل بعدي، يعني وقتي بيماري کليوي پيشرفت کرد يا بهتر بگوييم وقتي ديابت کنترل نشده آسيب بيشتري به کليه‌ها وارد کرد، دفع آلبومين هم بالا مي‌رود و به بيش از 300 ميلي‌گرم در ادرار بيست و چهار ساعت مي‌رسد و ممکن است حتي تا چند گرم در روز هم برسد و به تدريج در طي سال‌هاي بعدي در صورت کنترل نشدن ديابت، به نارسايي کليه‌ها منجر شود.
وقتي کليه‌ها نارسا شوند، در واقع اوره و کراتينين خون بيمار افزايش مي‌يابد و فعاليت کليه‌ها براي دفع سموم بدن کاهش مي‌يابد و رفته‌رفته به جايي مي‌رسد که در اثر ناکارآمدي کليه‌ها و نارسا شدن‌شان فرد نيازمند دياليز و پيوند کليه مي‌شود، بنابراين تاکيد و توصيه ما بر اين است که افراد مبتلا به ديابت حتما و حتما قندخون خود را تحت کنترل داشته باشند و با اين کار از بروز عوارض ديابت جلوگيري کنند. بد نيست بدانيد در مرحله دفع آلبومين به مقدار کم (ميکروآلبومينوري) امکان دارد مشکلات و نوسان‌هاي فشارخون در افراد به وجود آيد. اين مساله يعني به وجود آمدن فشارخون در بيماران ديابتي نوع يک در سير بيماري‌شان مي‌تواند ما را متوجه درگيري احتمالي کليه‌ها کند.
اگر درمان را زود شروع کنيم و در مرحله ميکروآلبومينوري متوجه مشکل شويم، مي‌توانيم از پيشرفت ضايعات کليوي جلوگيري کرده و يا سير آن را بسيار کند کنيم. پس علاوه بر قندخون بايد فشارخون خود را به طور دقيق کنترل کنيد. هدف ما اين است که فشارخون در بيماران ديابتي به عدد کمتر از 13 روي 8 برسد. اگر دفع آلبومين (آلبومينوري) زياد باشد حتي بايد فشارخون را به کمتر از 12 روي 75 رساند. فشارخون بالاتر از اين اعداد مي‌تواند به بدتر شدن ضايعات کليوي منجر شود. براي ثابت نگه داشتن فشارخون شما در اين مرحله امکان دارد برايتان داروهايي مانند کاپتوپريل و انالاپريل تجويز شود که اين داروها علاوه بر فشارخون، بر دفع آلبومين کليه‌ها نيز موثرند. پس لطفا از اينکه پزشک شما چنين داروهاي فشارخوني را تجويز مي‌کند در حالي که شما افزايش فشارخون نداريد، تعجب نکنيد و خودسرانه آنها را کم و زياد يا قطع نکنيد.
منبع:www.salamat.com
بيماران ديابتي حدود 3 تا 5 سال پس از شروع بيماري‌شان امکان دارد دچار عوارض کليوي ديابت شوند. البته اين عوارض کليوي فقط در 40 درصد از بيماران ايجاد مي‌شود و آن هم در کساني که کنترلي روي قندخون‌شان ندارند. در مرحله اول بروز اين عوارض کليوي، آلبومين که نوعي پروتئين است در ادرار ديده مي‌شود و اين افزايش دفع آلبومين در مراحل ابتدايي کار بسيار جزيي است و در حد 30 تا 300 ميلي‌گرم در ادرار بيست و چهار ساعته وجود دارد و با روش‌هاي‌آزمايشگاهي معمول اين ميزان دفع کم آلبومين قابل اندازه‌گيري نيست و براي اندازه‌گيري اين مقدار کم آلبومين در ادرار بايد حتما درخواست ميکروآلبومينوري يا تشخيص دفع آلبومين در مقادير کم و با روش‌هاي خاص آزمايشگاهي شود. در مراحل بعدي، يعني وقتي بيماري کليوي پيشرفت کرد يا بهتر بگوييم وقتي ديابت کنترل نشده آسيب بيشتري به کليه‌ها وارد کرد، دفع آلبومين هم بالا مي‌رود و به بيش از 300 ميلي‌گرم در ادرار بيست و چهار ساعت مي‌رسد و ممکن است حتي تا چند گرم در روز هم برسد و به تدريج در طي سال‌هاي بعدي در صورت کنترل نشدن ديابت، به نارسايي کليه‌ها منجر شود.
وقتي کليه‌ها نارسا شوند، در واقع اوره و کراتينين خون بيمار افزايش مي‌يابد و فعاليت کليه‌ها براي دفع سموم بدن کاهش مي‌يابد و رفته‌رفته به جايي مي‌رسد که در اثر ناکارآمدي کليه‌ها و نارسا شدن‌شان فرد نيازمند دياليز و پيوند کليه مي‌شود، بنابراين تاکيد و توصيه ما بر اين است که افراد مبتلا به ديابت حتما و حتما قندخون خود را تحت کنترل داشته باشند و با اين کار از بروز عوارض ديابت جلوگيري کنند. بد نيست بدانيد در مرحله دفع آلبومين به مقدار کم (ميکروآلبومينوري) امکان دارد مشکلات و نوسان‌هاي فشارخون در افراد به وجود آيد. اين مساله يعني به وجود آمدن فشارخون در بيماران ديابتي نوع يک در سير بيماري‌شان مي‌تواند ما را متوجه درگيري احتمالي کليه‌ها کند.
اگر درمان را زود شروع کنيم و در مرحله ميکروآلبومينوري متوجه مشکل شويم، مي‌توانيم از پيشرفت ضايعات کليوي جلوگيري کرده و يا سير آن را بسيار کند کنيم. پس علاوه بر قندخون بايد فشارخون خود را به طور دقيق کنترل کنيد. هدف ما اين است که فشارخون در بيماران ديابتي به عدد کمتر از 13 روي 8 برسد. اگر دفع آلبومين (آلبومينوري) زياد باشد حتي بايد فشارخون را به کمتر از 12 روي 75 رساند. فشارخون بالاتر از اين اعداد مي‌تواند به بدتر شدن ضايعات کليوي منجر شود. براي ثابت نگه داشتن فشارخون شما در اين مرحله امکان دارد برايتان داروهايي مانند کاپتوپريل و انالاپريل تجويز شود که اين داروها علاوه بر فشارخون، بر دفع آلبومين کليه‌ها نيز موثرند. پس لطفا از اينکه پزشک شما چنين داروهاي فشارخوني را تجويز مي‌کند در حالي که شما افزايش فشارخون نداريد، تعجب نکنيد و خودسرانه آنها را کم و زياد يا قطع نکنيد.
منبع:www.salamat.com
