وقتی خرت وپرت ها ارزش پیدا می کنند
مترجم: مهدی نصرتی
اینترنت باعث کاهش انواع مشخصی از هزینه معاملات شده است از جمله: هزینه کسب اطلاعات و زمان، تلاش و پول مورد نیاز برای فهمیدن این که چه چیزی در کجا و با چه قیمتی عرضه می شود.
اینترنت بازارهای جهانی را برای همه کالاهایی ممکن ساخته است که پیشتر تنها دارای بازارهای محلی بودند. در عصر پیش از اینترنت برای این که مجموعه ای از جعبه های عتیقه قرن ۱۸ را گردآوری کنید باید شهر به شهر و مغازه به مغازه به دنبال اشیای دلخواه خود می گشتید و به ندرت امکان داشت که اشیای رویایی خود را پیدا کنید، اما با وجود اینترنت پیدا کردن شی مورد علاقه تان در هرگوشه ای از دنیا کار چندان سختی نیست.
رشد اینترنت درخواست برای انواع جدیدی از معاملات را افزایش داده است. ارتباطات دوجانبه پرسرعت ده ها نوع مکانیسم را اختراع کرده است که خرید و فروش را آسانتر می سازد. برای مثال در سایت حراج اینترنتی ای بی (eBay) پیشنهاد دهندگان در مورد هرچیزی با هم رقابت می کنند از اشیای بنجل گرفته تا آثار گران قیمت هنری.
همه چیز از سال ۱۹۹۵ شروع شد، یعنی زمانی که پیر امیدیار وب سایتی به نام آکشن وب را ایجاد کرد تا مردم بتوانند درباره مجموعه های خود اطلاعات رد و بدل کنند و خرید و فروش انجام دهند. گفته می شود که هدف اولیه وی این بود که کلکسیون پوست آب نبات های نامزدش را به فروش برساند. خدمات سایت در ابتدا رایگان و برای عموم بود. پس از شش ماه از رشد انفجاری فعالیت سایت که بر مبنای توصیه دهان به دهان بود، امیدیار شروع به دریافت درصد کمی از فروش نمود تا بدین ترتیب هزینه های اجرایی سایت را پوشش دهد. پرداخت ها بر مبنای صداقت فروشندگان انجام می گرفت. پس از مدتی امیدیار کار روزانه خود را رها کرد و به همراه جفری اسکال شرکتی را تشکیل داد، آنها به کمک هم نرم افزار حراج و زیرساخت های پشتیبان مشتری را توسعه دادند. اسکال می گوید: «ما به صورت مجازی در هرجایی که می توانستیم دفتری پیدا کنیم کار می کردیم. ما کارمان را از اتاق نشیمن امیدیار شروع کردیم و بعد از آن به اتاق نشیمن من نقل مکان کردیم. در ابتدا در نظر داشتیم که بر یک بخش مشخص بازار، نظیر سکه یا تمبر، تمرکز کنیم. در روزهای اولیه هر روز استراتژی کاری مان را تغییر می دادیم.» در نهایت آنها تصمیم گرفتند که به صورت تخصصی کار نکنند و به هرکسی اجازه دهند هرچیزی را بفروشد. با نوسازی سیستم سایت برای انجام معاملات انبوه، بانیان سایت در سال ۱۹۹۷ نام آن را به ای بی تغییر دادند. کمتر از دو سال بعد ارزش سهام ای بی به ۲۲میلیون دلار رسید. رسانه های تجاری خبر از اختراع نوع جدیدی از بازار می دادند. بیزنس ویک اعلام کرد که ای بی با حراج های اینترنتی خود به تنهایی نوع جدیدی از بازار را ایجاد کرده است. اکونومیست تحلیل کرد که حراج های اینترنتی نظیر ای بی می توانند منجر به انقلابی در کارآیی مکانیسم قیمت ها شوند.
وب سایت ای بی، بازاری با تکنولوژی نوین است. حدود ۵میلیون حراج در هر روز در این سایت انجام می شود و در آن هرچیزی فروخته می شود از اشیای دور ریختنی تا آثار هنری. به طور مثال هنگامی که من در حال نوشتن این مطلب هستم در این سایت بیش از ۱۵۰۰ قلم تحت عنوان «کارت های تجاری دوران ویکتوریا» لیست شده اند که معادل قرن نوزدهمی ایمیل های اسپم هستند.
ای بی بازاری جهانی را برای کالاهایی ایجاد کرده است که پیش تر منحصرا در بازارهای محلی معامله می شدند. حتی بازارهایی را برای کالاهای درست کرده که قبلا بازاری نداشتند. در میان عجیب ترین اقلام فهرست شده می توان این موارد را دید: مقداری زباله به میزان یک کیسه از تگزاس، یک فضای پارک برای یک هفته در جنوب شهر سان فرانسسیکو، دویست هزار پوند کلاف درهم پیچیده و تی شرتی که بر روی آن نوشته شده است «من روح خود را در ای بی فروختم»
یکی از رازهای موفقیت ای بی این است که از طریق اینترنت تماس خریداران و فروشندگان را ساده کرد و امکاناتی برای فروش انواع خرت و پرت ها را فراهم ساخت. راز دیگر موفقیت این سایت، ایجاد مکانیسم های حراج انعطاف پذیر و کاربرپسند بود. حراج های پیش از اینترنت، این عیب را داشت که خریداران و فروشندگان باید در یک مکان گردهم می آمدند (البته حراج ها گاهی از طریق فاکس و تلفن نیر انجام می شد، ولی صورت خوشی نداشت) در ای بی فروشندگان و خریداران تنها در فضای سایبر گردهم می آیند.
ای بی هزینه معاملات را به اندازه کافی پایین آورد تا مردمی که خواهان معامله اقلام کم ارزش هستند بتوانند مستقیما با هم معامله کنند. محبوبیت این سایت دیگران را هم تحریک کرد که سایت های حراج اینترنتی راه بیاندازند. اکنون در صدها سایت اینچنینی مردم وسایل کامپیوتری، اشیای عتیقه ، تمبر، اسباب بازی، جواهرات، خدمات مسافرتی، املاک و نوشیدنی ها را خرید و فروش می کنند. ای بی نشان داد که اینترنت و حراج ها برای یکدیگر ساخته شده اند.
حراج های اینترنتی معاملات موثری را روی کالاهایی ایجاد کرد که پیش از آن به ندرت معامله می شدند. کلاه های قدیمی حمام، هالاهوپ های دخترانه و ظروف غذای پلاستیکی ناگهان ارزش پیدا کردند. مردمی که از این دست وسایل دورریختنی در اتاق های زیر شیروانی شان داشتند از طریق ای بی فهمیدند که مجموعه دارانی وجود دارند که حاضرند بابت این وسایل پول بپردازند. معمولا این موضوع باعث افزایش قیمت ها می شد، اما نه لزوما همیشه. قیمت نسخه های اولیه کتاب های رمان نویس های معاصری همچون جان گریشام، آن رایس و تام کلانسی به شدت پایین آمد. پیش از حراج های اینترنتی، یک مجموعه دار ممکن بود برای یک نسخه دست دوم چاپ ۱۹۸۰ از این کتاب ها تا ۷۰ دلار بپردازد. حراج های اینترنتی، خوانندگان معمولی را ارزش کتاب هایشان که روی آن ها خاک نشسته بود آگاه کرد. ناگهان عرضه این گونه کتاب ها زیاد شد و قیمت برای کتاب هایی از این دست تا حدود ۳۰ دلار پایین آمد. همانند هر بازار رقابتی، حراج های اینترنتی اطلاعاتی را در مورد ارزش واقعی کالاها ایجاد کرد که بعضا شگفت آور بود.
موسسان ای بی و تاجران بازارهای سنتی چه وجه اشتراکی دارند؟ هر دو سازوکارهایی برای معاملات ترتیب می دهند که موجب ایجاد نفع از معامله می شود. وقتی بازارها غایب باشند، با ایجاد آنها می توان به منافع مشترک نائل شد. وقتی آنها حاضر باشند، گاهی رسیدن به منافع بیشتر مستلزم پیدا کردن راه هایی است که از طریق آنها بازارها بهتر کار کنند.
منبع:روزنامه دنیای اقتصاد ( www.donya-e-eqtesad.com )
ارسال توسط کاربر محترم سایت : omidayandh
اینترنت بازارهای جهانی را برای همه کالاهایی ممکن ساخته است که پیشتر تنها دارای بازارهای محلی بودند. در عصر پیش از اینترنت برای این که مجموعه ای از جعبه های عتیقه قرن ۱۸ را گردآوری کنید باید شهر به شهر و مغازه به مغازه به دنبال اشیای دلخواه خود می گشتید و به ندرت امکان داشت که اشیای رویایی خود را پیدا کنید، اما با وجود اینترنت پیدا کردن شی مورد علاقه تان در هرگوشه ای از دنیا کار چندان سختی نیست.
رشد اینترنت درخواست برای انواع جدیدی از معاملات را افزایش داده است. ارتباطات دوجانبه پرسرعت ده ها نوع مکانیسم را اختراع کرده است که خرید و فروش را آسانتر می سازد. برای مثال در سایت حراج اینترنتی ای بی (eBay) پیشنهاد دهندگان در مورد هرچیزی با هم رقابت می کنند از اشیای بنجل گرفته تا آثار گران قیمت هنری.
همه چیز از سال ۱۹۹۵ شروع شد، یعنی زمانی که پیر امیدیار وب سایتی به نام آکشن وب را ایجاد کرد تا مردم بتوانند درباره مجموعه های خود اطلاعات رد و بدل کنند و خرید و فروش انجام دهند. گفته می شود که هدف اولیه وی این بود که کلکسیون پوست آب نبات های نامزدش را به فروش برساند. خدمات سایت در ابتدا رایگان و برای عموم بود. پس از شش ماه از رشد انفجاری فعالیت سایت که بر مبنای توصیه دهان به دهان بود، امیدیار شروع به دریافت درصد کمی از فروش نمود تا بدین ترتیب هزینه های اجرایی سایت را پوشش دهد. پرداخت ها بر مبنای صداقت فروشندگان انجام می گرفت. پس از مدتی امیدیار کار روزانه خود را رها کرد و به همراه جفری اسکال شرکتی را تشکیل داد، آنها به کمک هم نرم افزار حراج و زیرساخت های پشتیبان مشتری را توسعه دادند. اسکال می گوید: «ما به صورت مجازی در هرجایی که می توانستیم دفتری پیدا کنیم کار می کردیم. ما کارمان را از اتاق نشیمن امیدیار شروع کردیم و بعد از آن به اتاق نشیمن من نقل مکان کردیم. در ابتدا در نظر داشتیم که بر یک بخش مشخص بازار، نظیر سکه یا تمبر، تمرکز کنیم. در روزهای اولیه هر روز استراتژی کاری مان را تغییر می دادیم.» در نهایت آنها تصمیم گرفتند که به صورت تخصصی کار نکنند و به هرکسی اجازه دهند هرچیزی را بفروشد. با نوسازی سیستم سایت برای انجام معاملات انبوه، بانیان سایت در سال ۱۹۹۷ نام آن را به ای بی تغییر دادند. کمتر از دو سال بعد ارزش سهام ای بی به ۲۲میلیون دلار رسید. رسانه های تجاری خبر از اختراع نوع جدیدی از بازار می دادند. بیزنس ویک اعلام کرد که ای بی با حراج های اینترنتی خود به تنهایی نوع جدیدی از بازار را ایجاد کرده است. اکونومیست تحلیل کرد که حراج های اینترنتی نظیر ای بی می توانند منجر به انقلابی در کارآیی مکانیسم قیمت ها شوند.
وب سایت ای بی، بازاری با تکنولوژی نوین است. حدود ۵میلیون حراج در هر روز در این سایت انجام می شود و در آن هرچیزی فروخته می شود از اشیای دور ریختنی تا آثار هنری. به طور مثال هنگامی که من در حال نوشتن این مطلب هستم در این سایت بیش از ۱۵۰۰ قلم تحت عنوان «کارت های تجاری دوران ویکتوریا» لیست شده اند که معادل قرن نوزدهمی ایمیل های اسپم هستند.
ای بی بازاری جهانی را برای کالاهایی ایجاد کرده است که پیش تر منحصرا در بازارهای محلی معامله می شدند. حتی بازارهایی را برای کالاهای درست کرده که قبلا بازاری نداشتند. در میان عجیب ترین اقلام فهرست شده می توان این موارد را دید: مقداری زباله به میزان یک کیسه از تگزاس، یک فضای پارک برای یک هفته در جنوب شهر سان فرانسسیکو، دویست هزار پوند کلاف درهم پیچیده و تی شرتی که بر روی آن نوشته شده است «من روح خود را در ای بی فروختم»
یکی از رازهای موفقیت ای بی این است که از طریق اینترنت تماس خریداران و فروشندگان را ساده کرد و امکاناتی برای فروش انواع خرت و پرت ها را فراهم ساخت. راز دیگر موفقیت این سایت، ایجاد مکانیسم های حراج انعطاف پذیر و کاربرپسند بود. حراج های پیش از اینترنت، این عیب را داشت که خریداران و فروشندگان باید در یک مکان گردهم می آمدند (البته حراج ها گاهی از طریق فاکس و تلفن نیر انجام می شد، ولی صورت خوشی نداشت) در ای بی فروشندگان و خریداران تنها در فضای سایبر گردهم می آیند.
ای بی هزینه معاملات را به اندازه کافی پایین آورد تا مردمی که خواهان معامله اقلام کم ارزش هستند بتوانند مستقیما با هم معامله کنند. محبوبیت این سایت دیگران را هم تحریک کرد که سایت های حراج اینترنتی راه بیاندازند. اکنون در صدها سایت اینچنینی مردم وسایل کامپیوتری، اشیای عتیقه ، تمبر، اسباب بازی، جواهرات، خدمات مسافرتی، املاک و نوشیدنی ها را خرید و فروش می کنند. ای بی نشان داد که اینترنت و حراج ها برای یکدیگر ساخته شده اند.
حراج های اینترنتی معاملات موثری را روی کالاهایی ایجاد کرد که پیش از آن به ندرت معامله می شدند. کلاه های قدیمی حمام، هالاهوپ های دخترانه و ظروف غذای پلاستیکی ناگهان ارزش پیدا کردند. مردمی که از این دست وسایل دورریختنی در اتاق های زیر شیروانی شان داشتند از طریق ای بی فهمیدند که مجموعه دارانی وجود دارند که حاضرند بابت این وسایل پول بپردازند. معمولا این موضوع باعث افزایش قیمت ها می شد، اما نه لزوما همیشه. قیمت نسخه های اولیه کتاب های رمان نویس های معاصری همچون جان گریشام، آن رایس و تام کلانسی به شدت پایین آمد. پیش از حراج های اینترنتی، یک مجموعه دار ممکن بود برای یک نسخه دست دوم چاپ ۱۹۸۰ از این کتاب ها تا ۷۰ دلار بپردازد. حراج های اینترنتی، خوانندگان معمولی را ارزش کتاب هایشان که روی آن ها خاک نشسته بود آگاه کرد. ناگهان عرضه این گونه کتاب ها زیاد شد و قیمت برای کتاب هایی از این دست تا حدود ۳۰ دلار پایین آمد. همانند هر بازار رقابتی، حراج های اینترنتی اطلاعاتی را در مورد ارزش واقعی کالاها ایجاد کرد که بعضا شگفت آور بود.
موسسان ای بی و تاجران بازارهای سنتی چه وجه اشتراکی دارند؟ هر دو سازوکارهایی برای معاملات ترتیب می دهند که موجب ایجاد نفع از معامله می شود. وقتی بازارها غایب باشند، با ایجاد آنها می توان به منافع مشترک نائل شد. وقتی آنها حاضر باشند، گاهی رسیدن به منافع بیشتر مستلزم پیدا کردن راه هایی است که از طریق آنها بازارها بهتر کار کنند.
منبع:روزنامه دنیای اقتصاد ( www.donya-e-eqtesad.com )
ارسال توسط کاربر محترم سایت : omidayandh
/ج
