نسل جديد سوپر سايان ها!
Dimps در ورود به نسل جديد، بازي Burst Limit را ساخت که حتي طرفداران دو آتشه اين سري هم اعتراف کردند که نسبت به بازي هاي قبلي پسرفت محسوسي داشته است. اکنون نوبت Spike است تا ورود به نسل جديد را تجربه کند و ما امروز مي خواهيم اين تجربه ي جديد را بررسي کنيم.
(RB) Raging Blast، اگر چه تمامي انتظارات ما را برآورده نمي کند، اما حداقل نااميد کننده نيست. گيم پلي RB، کاملاً مشابه سري Tenkaichi و مبارزه ي آزاد هيجان انگيز و ديدني آن اثر است.
در مبارزه ي آزاد، دوربين به جاي زاويه ديدِ کنار يا پهلو (استاندارد اکثر آثار مبارزه اي)، مبارزِ شما را از پشت نشان مي دهد. در ضمن حرکت به جلو، عقب، طرفين و در هوا، به سادگي و با سرعت انجام مي شود (حتماً مي دانيد که مبارزين در سري DB، قدرت پرواز نير دارند). مبارزه به دو حالت کلي نزديک و فيزيکي و دور و انرژيک تقسيم مي شود (ما براي توضيح بهتر، مبارزه ها را به دو حالت دور و نزديک تقسيم کرديم، در حالي که در بازي چنين تقسيم بندي وجود ندارد). در حالت نزديک، مبارزه با مشت، لگد و تکنيک هاي هنرهاي رزمي انجام مي شود و تنوع خوبي در انواع تکنيک ها، ضربات قدرتي و... وجود دارد. چندضرب ها را نيز مي توان به شاخه هاي مختلفي تقسيم کرد که هر يک نتيجه متفاوتي دارند؛ مثل گيج کردن، فلج کردن يا پرت کردن حريف. هم چنين تعداد زيادي حرکت هاي دفاعي، جا خالي دادن و فرار کردن در اختيار شماست. متأسفانه اين تنوع خوب و جذاب، براي تمامي مبارزين به يک حالت عمل مي کند و نحوه ي اجراي آن ها براي همه ي شخصيت ها يکسان است؛ تنها انيمشين ضربات متفاوت خواهد بود. اين مساله دو جنبه مثبت و منفي دارد.
RB برخلاف آن چه تصور مي شود، يک اثر مبارزه اي پيچيده است و نکات ريز بسياري دارد. بنابراين بخش تمرين مفصلي در اختيار بازيباز قرار گرفته تا با استفاده از آن بتواند اين نکات ريز را فرا بگيريد؛ با اين وجود يادگيري کامل چم و خم هاي مبارزه کمي زمان مي برد. يکسان بودن کنترل مبارزه ها، باعث مي شود بازيباز بتواند شخصيت ها را کم و بيش به راحتي کنترل کند. يعني بازي تا حدي تنوع را قرباني سرعت يادگيري کرده است. البته اين موضوع خيلي هم بد نيست زيرا با وجود بيش از 35 مبارزه که با احتساب تغيير حالت هايشان (Transform) به بيش از 60 عدد مي رسند، يادگيري مبارزه با تک تک آن ها، کاري بس دشوار و وقتگير مي شد.
حالت ديگر مبارزه، حالت از راه دور و استفاده از ضربات انرژي و تکنيک هاي ويژه است که برخلاف حالت نزديک، براي هر مبارزه کاملاً منحصر به فرد است. هنوز هم قفل شدن دو ضربه ي انرژي در هوا و نبرد براي به دست آوردن برتري مي تواند بينهايت هيجان انگيز باشد.
RB، از نظر تعداد بخش هاي قابل بازي واقعاً مثال زدني است و گوي سبقت را از آثار بزرگ مبارزه اي روز دنيا ربوده است. بازي شامل بخش بسيار مفصل داستاني است که وقايع سري Z انيمه و برخي ماجراهاي تخيلي را دنبال مي کند. هم چنين بخش هاي آرکيد، Versus، مبارزه هاي زماندار، مبارزه هاي پشت سرهم (Survival) مبارزه هاي تيمي، انواع مختلف مبارزه ها در حالت Tournament، بخش مفاصل تمرينات و چندين قسمت خاص اين اثر مثل مبارزه هاي قدرتي در اين بازي وجود دارند. حالت موزه نيز مجموعه اي مفصل از اطلاعات، مدل ها، گفتگو ها و آهنگ ها است. در عين حال مي توان مبارزه ها را ضبط و در اين بخش مجدداً نگاه کرد.
بخش ديگر و بسيار مهم اين بازي، حالت آنلاين است که اگر هر دو طرف، ارتباط اينترنتي سريع و ثابتي داشته باشند، مبازه ها سريع و بدون نقص و تأخير (Lag) اجرا مي شوند.
در واقع تنها ايراد بخش آنلاين، خود بازيبازها هستند! در بخش آنلاين و در حالت Ranking، فردي که با شکست فاصله چنداني ندارد، مي تواند قبل از اتمام مبارزه، ارتباطش را قطع کند (تقلب کند). در اکثر بازي ها، براي برخورد با اين گونه خطاها، نوعي سيستم بازدارنده طراحي شده است؛ اما نبود چنين سيستمي باعث سواستفاده برخي بازيبازيها شده است.
اصلي ترين نقطه ضعف بازي که همه چيز را تحت تاثير قرار مي دهد، دوربين است. کنترل و حرکت دوربين در RB، به مراتب بدتر از سري Tenkaichi است. تا زماني که مبارزها در محيط بازيا در يک ارتفاع قرار دارند، بازي بسيار زيبا و لذت بخش است؛ اما به محض اين که جنگجويان به گوشه و کنار محيط کشيده شوند يا بين ارتفاع دو مبارزه اختلاف زيادي به وجود آيد، دوربين کاملاً ناکارآمد مي شود.
متاسفانه اين مشکل بسيار بدتر از آن است که به توان از آن چشم پوشي کرد، به خصوص در برخي مراحل (مرحله غار)، چنان مشکل حاد مي شود که تقريبا امکان بازي کردن غيرممکن مي شود. گرافيک بازي نسبت به آثار قبلي پيشرفت خوبي داشته است. محيط ها بسيار بزرگ و ديدني هستند با رنگ بندي هاي بسيار زيبا و محيطي کاملا تخريب پذير، اما ديوارهاي نامرئي هنوز هم کمي توي ذوق مي زنند. تعداد مرحله ها در حدي قابل قبول است اگر چه نسبت به بازي قبلي کمي کمتر هستند. پوياي مرحله ها به خصوص در تغيير وضعيت جوي بر اثر انرژي مبارزه ي جنگجويان ديدني است. متاسفانه عدم وجود افکت هاي معروف انفجار يا خروج انرژي از سطح کره ي زمين همچنان نااميد کننده است. در مقابل گرافيک خود شخصيت ها ديدني تر و زيباتر از هميشه است، با حرکات نرم، چهره هايي کاملا مطابق با انيمه ها و انواع لباس ها که در اثر مبارزه پاره و کثيف مي شوند. افکت ضربه هاي ويژه به خودي خود بسيار ديدني هستند و انرژي به بهترين شکل ممکن نمايش داده شده است اما انفجار ها ساده هستند. يکي از نکات مثال زدني گرافيک بازي، بدون شک صحنه هاي تغيير حالت هستند که بسيار زيبا کار شده اند. در مقابل دموي اول بازي چندان رضايت بخش نيست. موسيقي بازي مجموعه اي است از آهنگ هاي سريع و پرانرژي که با حال و هواي مبارزات سريع بازي همخواني دارد اما کارهايي خاص و قابل توجه نيستند. صداگذاري انگليسي بازي قابل قبول است و افکت هاي صوتي نيز مناسب و شنيدني هستند اما گاهي در جريان مبارزه ها، ديرتر از موقع اجرا مي شوند!
داستان بازي همان بخش هاي اصلي Dragon Ballz است به علاوه ي مبارزات در مقابل سوپر سايان افسانه اي Brolil، ماجراهاي پدر گلکو Bardock و تعداد زيادي داستان هاي کوتاه تخيلي و کمدي. مانند هميشه بخش داستاني براي ناآشنايان به دنياي گيج کننده و براي طرفداران جذاب است.
در نهايت Ball Raging Blast Dragon اثري قابل قبول است که اگر چه نتوانسته نسبت به نسخه قبلي پيشرفتي کند اما توانسته استاندارهايي که خود بنا کرده است را رعايت کند.
