درويشيان، آموزگاري قلم مدار
نويسنده: اکبر رضي زاده
منبع:راسخون
منبع:راسخون
«مي نشينم گوشه ي ديوار. زانوهايم را بغل مي کنم. سرم را مي گذارم روي زانوها. چشم هايم را مي بندم. دلم نمي خواهد دست هايم را از پشت دستبند بزنند. آدم توي سلول با دستبند خيلي در تنگنا قرار مي گيرد. اگر جايي از بدنت بخارد نمي تواني بخاراني !... نمي تواني با دگمه اي، تکه گچي يا تکه اي نخ بازي کني....»
بخشي از داستان «آرزوهاي کاغذي» علي اشرف درويشيان را به نقل از مجموعه ي «هفت مرد، هفت داستان» از نظر گذرانديد. از همين چند سطر مي توان به فضاي ذهني داستانهاي درويشيان وارد شد. خاطرات زندان هاي مخوف دوران شاه.
«علي اشرف درويشيان» در روزهاي اول شهريور 1320 هجري خورشيدي در شهر کرمانشاه متولد شد.
پس از گذراندن دوره دانشسراي مقدماتي کرمانشاه، سال ها در روستاهاي غرب کشور درس داد؛ سپس از دانشسراي عالي تهران فوق ليسانس مشاوره و راهنمايي تحصيلي گرفت و آن گاه وارد عرصه ي قلمزني شد.
درويشيان کار نويسندگي را با چاپ مقاله ي «صمد جاودانه شد» درماهنامه ي «جهان نو» آغاز کرد. اين اثر قدرتمند او را به عنوان نويسنده اي معترض و مردم گرا معرفي نمود. اين ويژگي را در داستان هايي هم که در پي آن منتشر کرد، مي توان ديد.
آثار درويشيان به دليل دارا بودن درونمايه هاي سياسي واعتراضي، مدتها او را به محبس کشاند و با پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1357 از زندان آزاد شد. از معروف ترين داستان هاي «حبسيه» درويشيان، مي توان به رمان «سلول 18 » اشاره کرد.
درويشيان از نويسندگان پيرو سبک «صمد بهرنگي» است که مانند او همدردي اش را نسبت به مردم فقير و بي چيز نشان داده است. مسلماناني ضعيف و تهي دست.
نخستين کتاب اين نويسنده «از اين ولايت» نام دارد که در سال 1352 در ميان کتابخوانان شوري بر انگيخت و تولد نويسنده ي تازه اي از مکتب «ماکسيم گورگي» را بشارت داد.
درويشيان موضوع اصلي اکثر داستانهايش را به هنگام آموزگاري در ده، تجربه و احساس کرده است. او ضمن توجه به بيکاري و نداري مردان و صبوري زنان به تأثير فقر و بيماري و جهل بر کودکان توجهي ويژه نشان مي دهد.
«...آقاي مدير که کارنامه مان را داد، به طرف خانه دويدم.همانطور که سرم پايين بود، ناگهان تو شکم مردي خوردم که طبقي خالي روي سرش بود. مرد ناله اي کرد و فحش داد: [سرکل مگر مي بري؟!...]
کارنامه از دستم توي خاک ها افتاد. با عجله برش داشتم و بدون توجه به دشنام مرد طبقدار، دوان دوان به خانه آمدم. ننه به خانه هاي مردم براي رختشويي رفته بود. ظهر که شد با دست هاي قرمز و نازکش آمد. خسته بود. چشم هايش تب دار و خواب آلود بود...»
اولين داستان کتاب «فصل نان» گوياي توجه زياد درويشيان به ادبيات کودکان و نوجوانان است و علاقه فراواني که اين نويسنده به اين گروه سني دارد را بخوبي نشان مي دهد.
آثار قلمي علي اشرف درويشيان بر اساس تاريخ پيدايش آنها به شرح زير است: «از اين ولايت، 1352»، «آبشوران، 1354»، «روزنامه ي ديواري مدرسه، 1357»، «فصل نان، 1357»، «همراه آهنگ هاي بابام، 1358»، «سلول 18، 1359» : «برگزيده داستان ها، 1359»، «قصه هاي بنده 1359»، «سال هاي ابري - رمان چهار جلدي، 1370»، «ابر سياه هزار چشم»، «درشتي، 1372»، «خاطرات صفرخان» و...
اين نويسنده در دو دهه ي اخير مشغول تحقيق و تدوين «فرهنگ افسانه هاي ايران» بوده و تاکنون دوازده جلد از آن را منتشر کرده است. چند جلد از داستان هاي محبوب من (جلد اول، 1380) - منتخب داستان از نويسندگان امروز- را هم با همکاري «رضا خندان» گردآوري کرده است.
تاکنون چند جلد از مجموعه داستان هاي او به زبان هاي گوناگون ترجمه شده، و نام وي به عنوان يک نويسنده ي موفق مردمي در تاريخ ادبيات داستاني به ثبت رسيده است. در زمينه ي ادبيات جنگ نيز مانند ادبيات محبس و همچنين ادبيات کودکان و نوجوانان آثار در خوري به قلم درويشيان به رشته ي تحرير درآمده است.
از آن ميان مي توان به داستان «درشتي» اشاره کرد که تأثير جنگ برمردم کرمانشاه را به خوبي به تصوير کشيده است.
بخشي از داستان «آرزوهاي کاغذي» علي اشرف درويشيان را به نقل از مجموعه ي «هفت مرد، هفت داستان» از نظر گذرانديد. از همين چند سطر مي توان به فضاي ذهني داستانهاي درويشيان وارد شد. خاطرات زندان هاي مخوف دوران شاه.
«علي اشرف درويشيان» در روزهاي اول شهريور 1320 هجري خورشيدي در شهر کرمانشاه متولد شد.
پس از گذراندن دوره دانشسراي مقدماتي کرمانشاه، سال ها در روستاهاي غرب کشور درس داد؛ سپس از دانشسراي عالي تهران فوق ليسانس مشاوره و راهنمايي تحصيلي گرفت و آن گاه وارد عرصه ي قلمزني شد.
درويشيان کار نويسندگي را با چاپ مقاله ي «صمد جاودانه شد» درماهنامه ي «جهان نو» آغاز کرد. اين اثر قدرتمند او را به عنوان نويسنده اي معترض و مردم گرا معرفي نمود. اين ويژگي را در داستان هايي هم که در پي آن منتشر کرد، مي توان ديد.
آثار درويشيان به دليل دارا بودن درونمايه هاي سياسي واعتراضي، مدتها او را به محبس کشاند و با پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1357 از زندان آزاد شد. از معروف ترين داستان هاي «حبسيه» درويشيان، مي توان به رمان «سلول 18 » اشاره کرد.
درويشيان از نويسندگان پيرو سبک «صمد بهرنگي» است که مانند او همدردي اش را نسبت به مردم فقير و بي چيز نشان داده است. مسلماناني ضعيف و تهي دست.
نخستين کتاب اين نويسنده «از اين ولايت» نام دارد که در سال 1352 در ميان کتابخوانان شوري بر انگيخت و تولد نويسنده ي تازه اي از مکتب «ماکسيم گورگي» را بشارت داد.
درويشيان موضوع اصلي اکثر داستانهايش را به هنگام آموزگاري در ده، تجربه و احساس کرده است. او ضمن توجه به بيکاري و نداري مردان و صبوري زنان به تأثير فقر و بيماري و جهل بر کودکان توجهي ويژه نشان مي دهد.
«...آقاي مدير که کارنامه مان را داد، به طرف خانه دويدم.همانطور که سرم پايين بود، ناگهان تو شکم مردي خوردم که طبقي خالي روي سرش بود. مرد ناله اي کرد و فحش داد: [سرکل مگر مي بري؟!...]
کارنامه از دستم توي خاک ها افتاد. با عجله برش داشتم و بدون توجه به دشنام مرد طبقدار، دوان دوان به خانه آمدم. ننه به خانه هاي مردم براي رختشويي رفته بود. ظهر که شد با دست هاي قرمز و نازکش آمد. خسته بود. چشم هايش تب دار و خواب آلود بود...»
اولين داستان کتاب «فصل نان» گوياي توجه زياد درويشيان به ادبيات کودکان و نوجوانان است و علاقه فراواني که اين نويسنده به اين گروه سني دارد را بخوبي نشان مي دهد.
آثار قلمي علي اشرف درويشيان بر اساس تاريخ پيدايش آنها به شرح زير است: «از اين ولايت، 1352»، «آبشوران، 1354»، «روزنامه ي ديواري مدرسه، 1357»، «فصل نان، 1357»، «همراه آهنگ هاي بابام، 1358»، «سلول 18، 1359» : «برگزيده داستان ها، 1359»، «قصه هاي بنده 1359»، «سال هاي ابري - رمان چهار جلدي، 1370»، «ابر سياه هزار چشم»، «درشتي، 1372»، «خاطرات صفرخان» و...
اين نويسنده در دو دهه ي اخير مشغول تحقيق و تدوين «فرهنگ افسانه هاي ايران» بوده و تاکنون دوازده جلد از آن را منتشر کرده است. چند جلد از داستان هاي محبوب من (جلد اول، 1380) - منتخب داستان از نويسندگان امروز- را هم با همکاري «رضا خندان» گردآوري کرده است.
تاکنون چند جلد از مجموعه داستان هاي او به زبان هاي گوناگون ترجمه شده، و نام وي به عنوان يک نويسنده ي موفق مردمي در تاريخ ادبيات داستاني به ثبت رسيده است. در زمينه ي ادبيات جنگ نيز مانند ادبيات محبس و همچنين ادبيات کودکان و نوجوانان آثار در خوري به قلم درويشيان به رشته ي تحرير درآمده است.
از آن ميان مي توان به داستان «درشتي» اشاره کرد که تأثير جنگ برمردم کرمانشاه را به خوبي به تصوير کشيده است.
/ج
