1- شاد باشيم:
شاد بودن هميشه ارزشمند است. پس سعي کنيم خود را خوشحال و سرحال نشان دهيم تا خستگي را از تن شريک زندگي خود دور کنيم.
2- صبور باشيم:
اگر رفتار همسرمان را خوشايند نمي دانيم، بهتر است با حوصله و تأمل و در شرايط مناسب، او را از چگونگي رفتارش آگاه کنيم.
3- منطقي رفتار کنيم:
مسائل را منطقي و درست بررسي کنيم و به جاي منافع شخصي، مصالح زندگي مشترک را در نظر بگيريم و بي طرفانه قضاوت کنيم.
4- کم توقع باشيم:
از همسرمان آن قدر انتظار داشته باشيم که بتواند به انتظارات پاسخ دهد.
5- مثبت نگر باشيم:
با به ياد آوردن لحظات شيرين زندگي، بدبيني را از خود دور کنيم. به رفتارهاي خوب همسرمان بيشتر بينديشيم و جنبه هاي خوب زندگي را فراموش نکنيم.
6- خوش بين باشيم:
داشتن نگاه خوش بينانه به زندگي و اطرافيان باعث ايجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه مي شود.
7-يکدل باشيم:
درک متقابل موجب ايجاد تفاهم مي شود و يکدلي به وجود مي آورد.
8- شنونده خوبي باشيم:
هنگامي که همسرمان با ما صحبت مي کند، حتي الامکان به چشمان او نگاه کنيم يا با اشاره و سر تکان دادن نشان دهيم که به حرف هاي او توجه داريم.
9-مشوق همسر خود باشيم:
براي رفتارها و صحبت هاي همسرمان ارزش قايل شويم و با ياد آوري موقعيت هاي موفق گذشته، او را تشويق کنيم تا آينده بهتري داشته باشد.
10- به پيشرفت يکديگر اهميت دهيم:
آن قدر صميمي باشيم که پيشرفت و ترقي همسرمان يکي از آرزوهاي ما باشد. در حقيقت اولين کسي که از اين پيشرفت سود مي برد، ما هستيم.
11- خوش قول باشيم:
براي حرف ها و قول هاي خود ارزش قايل شويم و خود را در مقابل آنها مسؤول بدانيم. خوش قولي نشانه احترام به خود و همسر است.
12-به يکديگر احترام بگذاريم:
به شخصيت همسرمان احترام بگذاريم و حرمت يکديگر را نزد خانواده و دوستان حفظ کنيم.
13-ارتباط کلامي و عاطفي خود را حفظ کنيم:
سعي کنيم با همسر خود درباره مسائل مختلف گفتگو کنيم. صحبت کردن بهترين راه آگاهي از افکار و احساسات همسر است.
14-با يکديگر مهربان باشيم:
همسرمان را جزيي از وجود خود بدانيم. محسناتش را بازگو کنيم، برايش خوبي بخواهيم و در راه کمک به همسرمان تمام تلاش خود را به کار ببريم. با مهرباني مي توانيم مالک قلب هاي يکديگر باشيم و رابطه گرم و صميمي برقرار کنيم.
15-محبت پذير و قهرگريز باشيم:
منش توأم با مهرباني و دوري از قهر و کينه، صفت همسران فداکار است. تلاش کنيم که آيينه زندگي مان شفاف و بدون غبار کدورت باشد.
16-راستگو باشيم:
صداقت و راستي از بهترين سرمايه هاي زندگي مشترک است. هرگز نبايد به دروغ و نيرنگ متوسل شويم حتي اگر حقيقت به نفع ما نباشد. فراموش نکنيم که دروغ پايه هاي زندگي را سست مي کند.
17-محيط خانواده را با صفا کنيم:
فضاي عاطفي خانواده بايد چنان مطلوب و دوست داشتني باشد که همسرمان در آن احساس رضايت خاطر کند و از امنيت رواني برخوردار باشد.
18-به ارزش هاي ديني، اخلاقي و خانوادگي پايبند باشيم:
ارزش ها از ارکان و ستون هاي اصلي خانواده محسوب مي شود و مقيد بودن به ارزش ها موجب دوام و استحکام خانواده مي شود و اصالت آن را حفظ مي کند.
19-به نيازهاي همسر توجه کنيم:
رفتار دلنشين و توأم با متانت موجب مي شود خواسته هاي خود را به راحتي بيان کند.
20-بهداشت رواني همسر را تأمين کنيم:
در سايه سلامت جسمي و رواني مي توانيم به هدف هاي خود برسيم. بنابراين بايد به رفتار او توجه نماييم و از افسردگي و خمودي اش جلوگيري کنيم.
21-با يکديگر مشورت کنيم:
هر يک از همسران بايد حق داشته باشند نظر و پيشنهاد خود را بيان کنند. با مشورت کردن، راه رسيدن به زندگي سالم کوتاه تر مي شود.
22-قدرشناس باشيم:
از همسرمان به خاطر وظايف، مسئوليت ها و همکاري هايش قدرداني کنيم. براي ابراز سپاسگزاري و تشکر، به کلمه هاي خاصي نيازمند نيستيم.
23-احساس مسئوليت داشته باشيم:
هر يک از همسران بايد خود را در مقابل کاري که بر عهده گرفته اند، متعهد بدانند و از انجام دادن آن شانه خالي نکنند.
24-برنامه ريزي کنيم:
در حقيقت برنامه ريزي به زندگي خانوادگي نظم و سامان مي بخشد.
25-الگوي خوبي باشيم:
طوري رفتار کنيم که الگوي رفتاري مناسبي براي همسر و فرزندان خود باشيم.
26-خود را به جاي همسرمان بگذاريم:
دنيا را از دريچه نگاه او ببينيم و ازخود بپرسيم:« اگر من جاي او بودم، چه مي کردم ؟»
27-به خواسته ها و افکار يکديگر احترام بگذاريم:
فراموش نکنيم که ازدواج، پيمان همکاري و تشريک مساعي است.
28-ميانه رو و متعادل باشيم:
حضرت علي (ع) فرموده اند: «خيرالامور اوسطها.» پس اگر در تمام امور زندگي (خوردن، خوابيدن، مسافرت و حتي محبت کردن ) اعتدال را رعايت کنيم، کمتر دچار مشکل مي شويم.
29-با جملات زيبا از همسر خود دلجويي کنيم:
يک جمله شورانگيز مي تواند توفاني از خشم و غضب و نفرت را خاموش کند و بناي زندگي را از خطرات گوناگون دور سازد.
30-روابط زناشويي را بسيار مهم بدانيد:
عدم توجه به اين روابط موجب ايجاد مشکلات مختلف خانوادگي، روحي و رواني براي هر يک از طرفين مي شود و زندگي را با خطرهاي جدي رروبه رو مي کند.
31-به همسر خود بگوييد:
«من به خاطر عشق به تو همه سختي هاي زندگي مان را مي پذيرم.» چنين جملاتي باعث دلگرمي او مي شود.
32-همسر خود را راضي کنيم:
بايد طوري رضايت همسرمان را جلب نماييم که مطمئن باشيم هيچ وقت ما را ترک نمي کند يا در هيچ مشکلي ما را تنها نمي گذارد.
33-با متانت و صداقت قبول کنيم:
که در بعضي کارها همسرمان شايسته تر است.
34-براي سخن و پيشنهاد همسرمان احترام قايل شويم :
و خود را عقل کل ندانيم. باور داشته باشيم که هميشه همه چيز را همگان دانند.
35-با هم مشورت کنيم:
سختي ها و مشکلات کار را در حد ضرورت با همسرمان در ميان بگذاريم. همفکري، بار مشکلات را سبک تر مي نمايد.
36-فرمان ندهيم:
نبايد خانه را به پادگان تبديل کنيم. متوجه باشيم که خانه کانون عشق و محبت است، نه محل يکه تازي و خشونت.
37-تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنيم:
افکار مزاحم مانند خوره، سلامت رواني انسان را از ميان مي برد. بهتراست به جاي اعمال تعصبات دست و پاگير، انرژي خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماييم.
38-از ازدواج خود اظهار پشيماني نکنيم:
زندگي و روابط خود را با ديگران مقايسه نکنيم و از ياد نبريم که زندگي هر کسي مطابق سليقه و عقل و درايت او اداره مي شود.
39-روي نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاريم:
هر فردي ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد. آشکار کردن و بزرگ جلوه دادن اين نقاط ضعف موجب ايجاد کدورت مي شود. هرگز نبايد از نقطه ضعف ها به عنوان اسلحه اي براي سکوت يا شکست دادن همسر استفاده کنيم.
40-مقابله به مثل نکنيم:
از رفتارهاي تلافي جويانه بپرهيزيم و سعي کنيم به جاي مقابله به مثل، رفتار مناسب را به او يادآوري نماييم.
منبع:نشريه کوچه ما، شماره 16.
