هر کدام از حرکات و رفتار ما، علامت مخصوص به خود را دارد که با دانستن اين نشانه ها مي توانيم در روابط اجتماعي خود موفق تر عمل کرده و نفوذمان را بيشتر کنيم.
اين تکنيک ها برگرفته از يکسري اعمال بدن است که انسان ناخودآگاه در شرايط و موقعيت هاي گوناگون از قبيل هيجان، استرس، دروغگويي، ترس، ابراز علاقه و غيره از خود نشان مي دهد.
چشم ها
سطح چشم ها:
در يک گروه، معمولاً فردي که سطح ديد چشمانش از سايرين بالاتر است، رهبر محسوب مي گردد. هنگامي که شما ايستاده باشيد و ديگران نشسته، قطعاً شما را در موضع قدرت قرار مي دهد.
مالش چشم:
زماني که فردي چشمش را با انگشت اشاره مالش مي دهد، نشانگر فريب و نيرنگ است. از آنجايي که فرد مي خواهد تماس ديداري را قطع کند، بهانه اي به دست مي آورد که به اين طرف و آن طرف نگاه کند. اين حرکت غيرارادي يک افشاگري حسابي است که فرد دارد دروغ مي گويد.
چشم برگردان:
معمولاً يک علامت مسلم از نيرنگ، گناه و دروغگويي است.
چشمان بسته:
هر گاه چشمان يک فرد براي لحظه اي طولاني تر از چشم برهم زدن متعارف، بسته و ابروها نيز برخاسته شود، پيام چنين است: «به حرف زدن خود خاتمه بده.» حرکت چشم به سمت بالا: نشانه غضب و عصبانيت است.
نگاه مختصر به اطراف:
ژستي خجالت گونه و عشوه گرانه است. فرد جسورانه خيره مي شود در حالي که سرش را پايين انداخته و به سمت مخالف کج مي کند. اشاره بر کمرويي بي باکانه دارد.
نگاه ممتد:
بي تريد نشانه گرايش جنسي است. شخصي که تماس چشمي برقرار مي کند، چشم برگردانده، سپس مجدداً به چشمان شما نگاه مي کند، مي خواهد بگويد: « مايلم با شما بيشتر آشنا شوم.»
نگاه خيره شديد:
نشانه خلق تهاجمي سلطه جويانه و تهديدآميز است.
چشمک:
چشمک يک علامت غرض آلود است. نشانگر آن است که رمز و رازي ميان فرد که چشمک مي زند و فردي که به او چشمک زده مي شود، برقرار است.
بالا انداختن يک ابرو:
زماني که يک ابرو بالا انداخته مي شود در حالي که ابروي ديگر پايين باقي مي ماند، مفهومش اين است: « حرف شما را باور نمي کنم.»
ابروهاي گره خورده:
زماني که هر دو ابرو به سمت همديگر کشيده مي شود، باعث پديد آمدن شيار بين آن دو مي شود که دلالت بر اضطراب، درد، ترس، يا آميزه اي از اين هيجانات را دارد.
پوشاندن صورت:
زماني که دست بر روي صورت مي آيد، مفهومش چنين است: « شوکه شده ام.» اين ژست بين فرد و موقعيت مزاحم و متجاوز فاصله مي اندازد.
بيني
لمس بيني:
هنگامي که دست فردي در زمان محاوره با بيني اش تماس پيدا کند، نشانگر آن است که فرد موضوعي را کتمان مي کند. فردي که اين حرکت را انجام مي دهد، معمولاً از آن ناآگاه است. ظاهر وي ممکن است آرام به نظر برسد اما باطن فرد، پريشان و آشفته است. روان شناسان معتقدند دست زدن به بيني، يک حرکت غير ارادي براي پوشاندن دهان و کتمان دروغ مي باشد؛ دست ها به بيني انتقال مي يابند تا حقيقت را پنهان کنند.
فراخ کردن بيني:
خشم، غضب و عصبانيت حرکت بيني به سمت بالا: وقتي بيني با کج کردن سر به عقب به سمت بالا مي رود، پيام روشن است. فرد مي گويد: « من برتر هستم، من بهتر از شما هستم.»
گرفتن بيني:
چيزي فاسد شده است.
پيچيدن بيني:
پيچ خوردگي بيني به يک سو نشانگر نفرت و بيزاري و طرد مي باشد. چين و چروک بيني: وقتي عظلات اطراف بيني منقبض مي شوند، چين و چروک بين چشم ها پديد مي آيد و افشاکننده تنفر و انزجار است.
دهان
خنده زورکي:
نشانگر نيشخند کنترل شده است.
تبسم با دهان گشوده:
دندان هاي بالا نمايان شده و به شخصي که با شما گفتگو مي کند، مي فهماند که مايل هستيد بشتر با او آشنا شويد.
تبسم با لبان بسته:
اين لبخند تنها براي اداي احترام و ادب و نزاکت است.
درهم کشيدن لب ها:
هرگاه فردي لب هايش را درهم کشيد، به مفهوم آن است که طرف مقابلش را جذاب و دلربا يافته.
لب هاي سفت و جمع شده:
دال بر تنش و عدم پذيرش است.
جويدن لب ها:
وقتي فردي لب پايين خود را جويد و سرش را تکان مي دهد، نشانگر خشم فرد است.
تماس با لب 1:
هرگاه انگشت اشاره به طور عمودي براي لحظه اي به طرف بالا آيد، مي گويد: «ساکت باش.»
تماس با لب 2:
هرگاه انگشت اشاره به لب پايين تماس پيدا کند و دهان اندکي باز شود، مفهموش چنين است: « مي خواهم با شما صحبت کنم.»
سر
سر تکان دادن (بالا و پايين):
کمک مي کند ديگران آرامش بيابند و نشانگر توافق است. سر تکان دادن (چپ و راست): تکان دادن سر از يک سو به سوي ديگر دال بر مخالفت و بي علاقگي است.
تکيه دادن چانه:
گذاشتن دست ها زير چانه مي گويد: «من حوصله ام سر رفته.» فرد ممکن است بخواهد خود را مشتاق جلوه دهد، اما پيام واقعي آن چنين است: «من قادر نيستم روي سخن شما تمرکز کنم.»
مالش گردن:
ترديد را در مورد موضوع گفته يا شنيده شده آشکار مي سازد. اين ژست معمولاً توسط انگشت اشاره روي کنار گردن درست زير گوش پديد مي آيد.
نوازش چانه:
اين علامت نشانگر آن است که توجه شنونده، با دقت کامل و مشتاقانه به تک تک واژه هايي است که شما مي گوييد. اين حرکتي متفکرانه است که معولاً توسط مردي که ريش ندارد انجام مي شود.
مالش چانه:
اين ژست اندکي متفاوت بوده و توسط حرکت انگشت اشاره بر سراسر پايين چانه انجام مي گيرد و مي تواند نشانگر آن باشد که شنونده حرف شما را باور ندارد.
دست ها (از مچ تا سر انگشتان)
دست دادن محکم:
فردي که دستش را دراز کرده و سپس دستانش را به طريقي مي چرخاند که دستش بالا و کف دستش پايين قرار مي گيرد، سعي در برتري جويي دارد. اين نوع دست دادن اغلب اوقات در موقعيت هاي سياسي و ديپلماتيک کاربرد دارد.
دست دادن بسيار محکم:
نشانگر شور و اشتياق و سلط گري است. بي ترديد مي توان فهميد چه کسي اينجا فرمان مي دهد.
دست دادن شل:
فردي که تنها انگشتان دستش را دراز مي کند يا دست هايش مانند ماهي شل است، مي گويد: «مايل نيستم به من دست بزنيد، من صميميت را دوست ندارم.» دست دادن با هر دو دست: هرگاه از دست چپ براي دربر گرفتن و پوشاندن دست هاي فشرده شده استفاده گردد، دست دادن دستکش وار ناميده شده و راستي و صميميت زياد را مي رساند.
حرکت انگشت:
ضربه آهسته، مضراب زدن با ريتم يکنواختي را با انگشتان نواختن، دلالت بر بي تابي و ناشکيبايي دارد و يک حرکت نمادين گريز مي باشد. انگشتان، عمل راه رفتن را گرچه بدن بي حرکت است، انجام مي دهند.
دست هاي پنهان:
اين ژست مرموز و آب زيرکاهانه است. فرد مي گويد: «مايل به گفتگو با شما نمي باشم.» خصوصاً در مورد دست هايي که عميقاً در جيب ها فرو شده باشد، جايي که براي تماس گرفتن دست يا هر گونه رابطه صميمانه وجود ندارد.
دست ها به روي زانو:
وقتي کف دست ها به طرف بالا باشد، شخص گشاده رو و پذيرا مي باشد. وقتي کف دست ها پايين باشد، ممکن است پاي فريبکاري و تعرض در ميان باشد.
مناره کردن انگشتان:
هنگامي که فردي انگشتان خود را به هم فشرده و چانه و دهان را روي سر انگشتان قرار مي دهد، نشانگر تفکر عميق است، مانند زماني که شخص به اميد شنيدن جواب مي باشد. همچنين حايلي است براي محافظت کردن از قفسه پايين صورت و دهان.
مشت پوشيده شده با دست باز:
فرد در اين حالت خشمگين است اما مي کوشد که آرام بماند. به اصطلاح خود را کنترل مي کند. اما مراقب اين فرد باشيد چون امکان دارد هر موضوع کوچکي منجر به آن گردد که کنترلش را از دست بدهد.
پرتاب دست:
شخصي که مي خواهد عقايدش را به اجبار تحميل کند، ممکن است دستش را به طرف شنونده و جلو پرتاب کند. در حالت پرخاشگرانه خفيف تر، تنها از انگشتان استفاده مي گردد.
قلاب کردن دست ها پشت سر:
اين يک ژست متکبرانه مي باشد خصوصاً زماني که فرد به عقب تکيه داده باشد. او مي گويد: «من آن قدر بر شما سلطه دارم که نياز به دفاع کردن از خود ندارم.»
بازي کردن با حلقه ازدواج:
علامت عصبي بودن و نشانگر آن است که مشکلي در ارتباط وجود دارد خصوصاً زماني که فرد همزمان راجع به همسرش در حال صحبت کردن مي باشد.
تکان بي قرار دست ها:
اين تلاش بدن براي رهايي مي باشد، هورمون آدرنالين در حال ترشح شدن است، اما فرد نمي داند چگونه رهايي يابد. کلنجار رفتن با سر آستين پيراهن يا جواهر آلات روي مچ، به ديگران مي گويد: «شما احتياج به توجه داريد» در رستوران اين عمل جايز و مناسب است اما در جلسات کاري، منحرف کننده و موجب حواس پرتي مي گردد.
دست کشيدن در ميان موها:
وقتي افراد نمي دانند چه چيز بايد بگويند، اغلب اوقات دست شان را ميان موها مي کشند. ناظري که قادر است زبان بدن را متوجه شود، آگاه است که فرد در مورد کاري که مي خواهد انجام دهد يا چيزي که مي خواهد بگويد ترديد دارد.
منبع:کوچه ما شماره 7.
