مجرد بودن را فراموش کنید
گشاده نظری روح خانواده است. روح "ما" و چیزی که کل خانواده و ازدواج را در بر می گیرد.کسانی هستند که معتقدند "سخت ترین چیز درباره ی ازدواج و داشتن بچه این است که همه به کل خانواده بیندیشند زیرا این امر سبک زندگی را تغییر می دهد و دیگران نمی توان زیاد به برنامه ها و کارهای شخصی پرداخت. شما مجبور می شوید فداکاری کنید، مجبورید به دیگران فکر کنید و به برآورده کردن نیازهای آنها و خوشحال و راضی نگه داشتن آنها بیندیشید."
این یک حقیقت است. یک ازدواج خوب و یک خانواده ی خوب مستلزم خدمتگزاری و فداکاری است ولی وقتی شما حقیقتاً یکدیگر را دوست داشته باشید و با هم یک هدف عالی و ارزشمند را برای ایجاد "ما" در پیش رو داشته باشید همانند بزرگ کردن کردن یک فرزند، آنگاه می بینید که فداکاری و ایثار چیزی جز دادن یک چیز کو چک برای به دست آوردن یک چیز بزرگ و ارزشمند نیست. تکامل حقیقی از ایثار به دست می آید. این تغییر و تکامل بزرگ از "من" به سوی "ما" است که خانواده را خانواده می کند!
واقعیت این است که خانواده و زندگی خانوادگی به دلیل کشمکش های موجود در آن مانند دیگری است که خصلت ها در آن می جوشند و تکامل و شادمانی حقیقی از آن درست می شود. ازدواج هجوم به تنهایی و جوهره ی "خود" است. ازدواج درمان افراد منزوی است و مسئولیت های خسته کننده، طاقت فرسا، گیج کننده و ناکام کننده را تحمیل می کند؛ اما اینها شرط اساسی برای آزادی حقیقی است.
جالب است که می بینیم همیشه دو جبهه در هر جدایی وجود دارد و هر دو نیز معتقدند که حق با آنهاست و دیگری در اشتباه است و عموماً هر دو طرف وانمود می کنند که اساساً انسان های خوبی هستند ولی پیروی از یک ذهنیت مستقل یه هیچ وجه در محیط ها و روابطی که در آن افراد به هم وابسته اند، کارساز نیست. ازدواج و زندگی خانوادگی مکتب اخلاق است.
کاترین یوهانسون در کتابش عواملی که سبب خشنودی از ازدواج و دوام آن می شود را بیان می کند. در این میان او بر دو عقیده ی برجسته تأکید می کند:
۱) هر دو طرف مجرد بودن را فراموش می کنند و خود را متأهل به حساب می آورند. روح هردو یکی می شود و هریک به دیگری به عنوان بهترین دوست خود می نگرد.
۲) آنها بیشتر مراقب سلامت ارتباطات خود هستند تا پیروز شدن در مشاجرات. آنها خود آگاه هستند و می توانند بشنوند و خودشان را از دید شریک زندگی خود ارزیابی کنند.
این نوع فداکاری که برای دستیابی به یک خانواده ی غنی لازم است پیروزی نهایی را در قالب خصایل و کمالات نیکو برای هر دو زوج فراهم می آورد.
منبع:شبکه خبری برنا
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb
این یک حقیقت است. یک ازدواج خوب و یک خانواده ی خوب مستلزم خدمتگزاری و فداکاری است ولی وقتی شما حقیقتاً یکدیگر را دوست داشته باشید و با هم یک هدف عالی و ارزشمند را برای ایجاد "ما" در پیش رو داشته باشید همانند بزرگ کردن کردن یک فرزند، آنگاه می بینید که فداکاری و ایثار چیزی جز دادن یک چیز کو چک برای به دست آوردن یک چیز بزرگ و ارزشمند نیست. تکامل حقیقی از ایثار به دست می آید. این تغییر و تکامل بزرگ از "من" به سوی "ما" است که خانواده را خانواده می کند!
واقعیت این است که خانواده و زندگی خانوادگی به دلیل کشمکش های موجود در آن مانند دیگری است که خصلت ها در آن می جوشند و تکامل و شادمانی حقیقی از آن درست می شود. ازدواج هجوم به تنهایی و جوهره ی "خود" است. ازدواج درمان افراد منزوی است و مسئولیت های خسته کننده، طاقت فرسا، گیج کننده و ناکام کننده را تحمیل می کند؛ اما اینها شرط اساسی برای آزادی حقیقی است.
جالب است که می بینیم همیشه دو جبهه در هر جدایی وجود دارد و هر دو نیز معتقدند که حق با آنهاست و دیگری در اشتباه است و عموماً هر دو طرف وانمود می کنند که اساساً انسان های خوبی هستند ولی پیروی از یک ذهنیت مستقل یه هیچ وجه در محیط ها و روابطی که در آن افراد به هم وابسته اند، کارساز نیست. ازدواج و زندگی خانوادگی مکتب اخلاق است.
کاترین یوهانسون در کتابش عواملی که سبب خشنودی از ازدواج و دوام آن می شود را بیان می کند. در این میان او بر دو عقیده ی برجسته تأکید می کند:
۱) هر دو طرف مجرد بودن را فراموش می کنند و خود را متأهل به حساب می آورند. روح هردو یکی می شود و هریک به دیگری به عنوان بهترین دوست خود می نگرد.
۲) آنها بیشتر مراقب سلامت ارتباطات خود هستند تا پیروز شدن در مشاجرات. آنها خود آگاه هستند و می توانند بشنوند و خودشان را از دید شریک زندگی خود ارزیابی کنند.
این نوع فداکاری که برای دستیابی به یک خانواده ی غنی لازم است پیروزی نهایی را در قالب خصایل و کمالات نیکو برای هر دو زوج فراهم می آورد.
منبع:شبکه خبری برنا
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb
/ج
.jpg "معنی اسم ائلوین و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
