حکايت در نکوهش سخاوت

رساله اخلاق الاشراف
بزرگي را از اکابر که در ثروت، قارون زمان خود بود، اجل در رسيد؛ اميد از زندگاني قطع کرد. جگر گوشگان خود را که از طفلان خاندان کرم بودند، حاضر کرد؛ گفت: اي فرزندان، روزگاري دراز در کسب مال زحمت هاي سفر و حضر کشيده ام و حلق خود را به سرپنجه گرسنگي فشرده تا اين چند دينار ذخيره کرده ام. زنهار! از محافظت آن غافل مباشيد و به هيچ وجه دست خرج بدان ميازيد و يقين دانيد که:
زر عزيز آفريده است خداي
هرکه خوارش بکرد، خوار بشد
اگر کسي با شما سخن گويد که: “پدر شما را در خواب ديدم، قليه حلوا مي خواهد” زنهار، به مکر آن فريفته مشويد که آن من نگفته باشم و مرده چيزي نخورد. اگر خود نيز در خواب با شما نمايم و همين التماس کنم، بدان التفات نبايد کرد که آن را اضغاث احلام (1) خوانند، باشد که آن ديو نمايد. من آنچه در زندگي نخورده باشم، در مردگي تمنا نکنم! اين بگفت و جان به خزانه مالک دوزخ سپرد.

پي نوشت ها :
 

1) خواب هاي پريشان.

منبع: یزدان پرست، حمید؛ (1388) نامه ایران: مجموعه مقاله ها، سروده ها و مطالب ایران شناسی، تهران، اطلاعات، چاپ نخست.