آزادگي و عشق
شاعر :توران شهرياري (بهرامي)
ايراني ام و ريشه به خاک وطنم هست
عشق و وطن آميخته با جان و تنم هست
هرگز به همه گوهر عالم نفروشم
اين درّ دري را که به درج دهنم هست
در سينه نهان کرده ام آتشکدة پارس
آن آتش پرسوز، نهان در سخنم هست
از سوز درون شد قلمم تيشه فرهاد
آري قلمم، تيشه خارا شکنم هست
آزاده ام و جز سر آزادگي ام نيست
ايراني ام و خون و رگ آرينم هست
اي مام وطن، اي همه آزادگي و عشق
خار و خس تو لاله و سرو و سمنم هست
هرکس پي ارج تو قدم پيش گذارد
هم آرش ايران فر و هم تهمتنم هست
گر خصم نهد پاي در اين خاک کهنسال
تا پاي نگيرد، تبر ريشه کنم هست
شادي تو بخشد به دلم پرتو شادي
اندوه و غم و رنج تو، کوه محنم هست
از تيغ عدويت به درازاي زمان ها
بس زخم جگر سوز و کهن بر بدنم هست
بوي گل عشق تو که دامن زکفم برد
هم راحت جان، هم سبب زيستنم هست
تاريخت از آغاز همه ظلم ستيزي است
هر کاوه فري بت شکن ممتحنم هست
با خصم بدانديش تو هرکس بستيزد
او رستم و او بابک شمشير زنم هست
بدخواه تو هرکس بود، آن دشمن گستاخ
ناپاک تر از ديو و دد و اهرمنم دست
چون باد صبا بوي تو را سوي من آرد
آن بوي دلاويز چو مشک ختنم هست
هرجا که روم، گرچه بود به زگلستان
دور از تو و دامان تو، بيت الحزنم هست
آب خزرت در نظرم آب حيات است
شنهاي کويرت چو پرند و پرنم هست
آن شاخ گياهي که ز دامان تو رويد
هم سنبل و هم سوسن و هم نسترنم هست
فرهنگ غني و هنر و شعر و زبانت
خورشيد فروزندة پرتو فکنم هست
هر گفته ژاژي که به فرهنگ تو تازد
جانکاهتر از نوحة زاغ و زغنم هست
در شعله عشق تو چو پروانه بيدل
مي سوزم و پروا، نه از اين سوختنم هست
باليده ام از دامن مينويي و پاکت
چو نخل کهن ريشه به خاک کهنم هست
من ذره خردم، تو چنان مهر جهانتاب
در پرتو مهرت، سر افروختنم هست
منبع: یزدان پرست، حمید؛ (1388) نامه ایران: مجموعه مقاله ها، سروده ها و مطالب ایران شناسی، تهران، اطلاعات، چاپ نخست.
عشق و وطن آميخته با جان و تنم هست
هرگز به همه گوهر عالم نفروشم
اين درّ دري را که به درج دهنم هست
در سينه نهان کرده ام آتشکدة پارس
آن آتش پرسوز، نهان در سخنم هست
از سوز درون شد قلمم تيشه فرهاد
آري قلمم، تيشه خارا شکنم هست
آزاده ام و جز سر آزادگي ام نيست
ايراني ام و خون و رگ آرينم هست
اي مام وطن، اي همه آزادگي و عشق
خار و خس تو لاله و سرو و سمنم هست
هرکس پي ارج تو قدم پيش گذارد
هم آرش ايران فر و هم تهمتنم هست
گر خصم نهد پاي در اين خاک کهنسال
تا پاي نگيرد، تبر ريشه کنم هست
شادي تو بخشد به دلم پرتو شادي
اندوه و غم و رنج تو، کوه محنم هست
از تيغ عدويت به درازاي زمان ها
بس زخم جگر سوز و کهن بر بدنم هست
بوي گل عشق تو که دامن زکفم برد
هم راحت جان، هم سبب زيستنم هست
تاريخت از آغاز همه ظلم ستيزي است
هر کاوه فري بت شکن ممتحنم هست
با خصم بدانديش تو هرکس بستيزد
او رستم و او بابک شمشير زنم هست
بدخواه تو هرکس بود، آن دشمن گستاخ
ناپاک تر از ديو و دد و اهرمنم دست
چون باد صبا بوي تو را سوي من آرد
آن بوي دلاويز چو مشک ختنم هست
هرجا که روم، گرچه بود به زگلستان
دور از تو و دامان تو، بيت الحزنم هست
آب خزرت در نظرم آب حيات است
شنهاي کويرت چو پرند و پرنم هست
آن شاخ گياهي که ز دامان تو رويد
هم سنبل و هم سوسن و هم نسترنم هست
فرهنگ غني و هنر و شعر و زبانت
خورشيد فروزندة پرتو فکنم هست
هر گفته ژاژي که به فرهنگ تو تازد
جانکاهتر از نوحة زاغ و زغنم هست
در شعله عشق تو چو پروانه بيدل
مي سوزم و پروا، نه از اين سوختنم هست
باليده ام از دامن مينويي و پاکت
چو نخل کهن ريشه به خاک کهنم هست
من ذره خردم، تو چنان مهر جهانتاب
در پرتو مهرت، سر افروختنم هست
منبع: یزدان پرست، حمید؛ (1388) نامه ایران: مجموعه مقاله ها، سروده ها و مطالب ایران شناسی، تهران، اطلاعات، چاپ نخست.
