چرا مردان کم حرفند؟

مي خواهم موضوعي را بگويم که شايد بسياري از خانم ها نشنيده باشند. بهتر است بي پرده بگويم که آقايان برخلاف تصور خانم ها چندان هم کم حرف نيستند. بسياري از زنان تصور مي کنند که همسرانشان قوي، ولي خيلي کم حرفند. در واقع خانم ها درشگفتند که اين همسران قوي چرا درباره ي احساسات و افکار خود چيزي نمي گويند يا به اصطلاح توي خودشان هستند ؟ اما، واقعيت اين است که مردان هم دوست دارند درباره ي اميدها و آرزوها، ترس ها وافکار، احساسات و عواطف خود حرف بزنند. شما سعي مي کنيد ساعتي را با همسرتان و به دور از جار و جنجال بچه ها ، تنها بمانيد به آن اميد که شايد کمي هم درباره ي خود و زندگي مشترک تان با هم گفت و گو داشته باشيد، اما غالباً مثل مجسمه ي ابوالهول ساکت مي ماند. آن وقت است که از خودتان مي پرسيد :« چي شده؟ چرا چشم از تلويزيون برنمي دارد؟ چرا از خودش ، روابط مان يا مسائل و مشکلات مالي که داريم حرفي نمي زند؟ چرا به سر و وضع خانه نمي رسد؟ چرا نمي تواند ده دقيقه ، فقط ده دقيقه، از خودش، کارهايش و از خودمان برايم بگويد؟!»
در واقع از هر پنج زن، يکي از اينکه همسرش با او ارتباط کلامي خوبي ندارد، گله مند است. سي درصد آقايان هم مهمترين دليل اختلاف در زندگي مشترک شان را، ناتواني در ايجاد ارتباط کلامي با همسران شان مي دانند. به راستي چرا؟
پاسخ اين است: حتي مرداني که علاقه مندند درباره ي احساسات و عواطف و خواسته هاي خود با همسرانشان حرف بزنند يا درد دل کنند؛ يعني با آن ها رابطه ي کلامي برقرار کنند، اين را کاري ساده و راحت نمي بينند.
دلايلي وجود دارد که باعث مي شود مردان به جاي بيان احساسات خود لب فروبندند؛ از جمله: مردها کمي وحشت زده هستند؛ بي ترديد، زنان در ايجاد رابطه با ديگران مهارت بسياري دارند. زنان معمولاً بعد از نوشيدن يکي دو فنجان چاي و کمي گپ زدن ، شروع به پرسش مي کنند؛ با تمام انرژي حرف مي زنند؛ از همه چيز سر در مي آورند؛ از هر دري سخن مي گويند و در اين کار چنان استادانه عمل مي کنند و تمامي مهارت ها و ترفندهاي خود را بکار مي برند که همواره و در بسياري از مواقع سررشته ي کلام را در دست مي گيرند.
زنان، هميشه در صحبت کردن گوي سبقت را از ديگران مي ربايند. البته، آقايان اين را به خوبي مي دانند و همين طور هم مي دانند که بيش از يک سوم زنان عقيده دارند. که مردها به کلي نمي توانند با همسران شان رابطه کلامي خوبي برقرار کنند و قادر به درک آنان نيستند و نتيجه اينکه، مردها از حرف زدن خيلي مي ترسند؛ چون اگر ضمن صحبت اشتباه کنند، دچار دردسر مي شوند. مردها در خانه نياز به آرامش دارند از نظر يک زن ، وقتي مرد قدم به خانه مي گذارد، بايد از سير تا پياز همه ي آنچه را که طي روز در بيرون از خانه برايش اتفاق افتاده با همسرش در ميان بگذارد.
بنابراين، وقتي مرد از محيط کاري پر تنش به خانه برمي گردد و با همسري روبه رو مي شود که انتظار دارد با او وارد يک بحث جدي بشود، تنها يک راه برايش مي ماند؛ گريز از ورود به بحث، البته گاهي اوقات هم تسليم مي شود. مردها دوست ندارند در تنگنا قرار بگيرند؛ وقتي زن از همسرش مي خواهد که بيشتر با او به گفت و گو بنشيند و مرد در مقابل اين خواست همسرش مثل گذشته برخورد مي کند، اختلافات آنها بالا مي گيرد.
روشن است که بسياري از مردها دوست ندارند مثل يک شاهد عيني يا مجرم از سوي همسر خود زير بمباران سوال قرار مي گيرند، اما يک تاکتيک قديمي وجود دارد که استفاده از آن، جريان امور و روابط زناشويي را بهتر مي کند و آن اين است: از اين همه دخالت در کارهاي همسرتان دست برداريد و به او فرصت حرف زدن بدهيد. نتيجه اينکه به احتمال زياد زبان به گفتن خواهد گشود.

منبع: 7 روز زندگي شماره 84