ايستادگي در صراط مستقيم

نگاهي به جغرافياي شيعيان لبنان و مبارزات جنبش امل
 

درآمد
 

شيعيان جنوب لبنان محرومترين و مستضعف ترين مردم روي زمين اند، و از صدر اسلام که اباذر غفاري، رسالت اسلامي را بر آنها عرضه داشته است، هميشه مورد ستم و کينه قدرتمندان حاکم بر منطقه بوده اند. امويان و عباسيان و صليبيان و عثمانيان و بالاخره استعمار جديد، قتل عامها و بيدادگريها و جنايتهاي عجيبي بر شيعيان اي منطقه روا داشته اند. مطلب پيش رو؛ نگاهي به اجمال دارد به جغرافياي شيعيان لبنان بعد از شکل گيري رژيم اشغالگر قدس که به نقل از کتابچه آشنايي با مبارزات جنبش امل آورده مي شود.
پس از تأسيس دولت جابرانه اسرائيل در سال 1948، ظلم و جنايتي جديد عليه جنوب لبنان شروع شد، 14 قريه شيعه نشين جبل عامل در جنوب لبنان طعمه اسرائيل گرديد و چه جنايت ها که بر مردم مظلوم اين منطقه رفت. يکي از اين قريه ها «صالحه» نام دارد، اسرائيل وارد ده شده و همه مردان را در ميدان وسط شهر جمع کرد که تعدادشان 85 نفر بود و در مقابل ديدگان حيرت زده و اشگبار زنها و بچه ها همه مردان را به رگبار گلوله بست و جسد آنها را بداخل مسجد برد و آتش زد و آن گاه مسجد را بر اجساد سوخته آنها خراب کرد، و به زن ها و بچه هاي مصيبت ديده و آواره اجازه داده از «صالحه» بگريزند و اخبار موحش و شوم جنايتکاران اسرائيل را در همه شهرها و قريه ها منتشر کنند تا مردم از مقابل اسرائيل بگريزند و سلطه جابرانه اسرائيل بر اين منطقه به سرعت و سهولت انجام پذيرد.
تجاوز به خاک لبنان و تخريب به صورت مستمر از طرف اسرائيل ادامه دارد، توپخانه سنگين اسرائيل و هواپيماهاي بمب افکن اسرائيلي مرتباً جنوب لبنان را به آتش مي کشند و مردم بي گناه آن را مي کشند، و خانه هاي آنها را خراب و مردم وحشت زده آن را مجبور به مهاجرت مي کنند تا زمينه را براي سيطره نظامي خود آماده نمايند، هم اکنون بيش از سيصدهزار نفر از جنوب لبنان آواره شده اند. و در شهرهاي دوردست، در مسجدها و مدرسه ها و حسينيه ها و بعضي اوقات کنار کوچه و خيابان بيتوته مي کنند.
امام موسي صدر سال ها پيش به لبنان رفت و براي کمک به شيعيان کمر همت بالا زد، و بزرگترين نهضت اسلامي محرومين منطقه را پايه گذاري کرد. مبارزات فکري، سياسي، اجتماعي در سطح وسيعي شروع شد، و گروه گروه از جوانان گمگشته لبنان، اميدوار شدند و بدور او حلقه زدند، و بزرگترين قدرتهاي سياسي- اجتماعي را در لبنان به وجود آوردند. در تمام اين دوران، احزاب چپ فقط تماشاگر صحنه بودند و حتي با حکومت فاسد و دست نشانده لبنان عليه شيعيان همکاري مي کردند، ولي شيعيان تصميم گرفته بودند که علي رغم دشمني و مخالفت راست و چپ، تا آخرين قطره خون خود براي احقاق حقوق از دست رفته خويش مبارزه کنند.
سازمان «حرکة المحرومين» تأسيس شد و شيعيان ظلم زده و از جان گذشته در آن جمع شدند و مؤثرترين حرکت اجتماعي را به وجود آوردند. در سال 1973 تظاهراتي مسلحانه در بعلبک، نقطه قدرت شيعيان، به ظهور پيوست، که بيش از 75 هزار در آن شرکت کردند، و چندي بعد تظاهرات ديگري در شهر صور، جنوب لبنان، به وقوع پيوست که بيش از 150 هزار نفر شرکت کردند. اين تحرک شيعيان، هيئت حاکمه لبنان را که صاحب امتيازات مطلقه بودند به وحشت انداخت، و يک توطئه بزرگ، آغاز شد.

اسرائيل از نشو و نماي مقاومت فلسطين در لبنان بستوه آمده بود و مي خواست فلسطيني ها را بکوبد، هيئت حاکمه لبنان نيز که امتيازات خود را در خطر اضمحلال مي ديد، درصدد برآمد که نهضت اوج گيرنده محرومين شيعه را نابود کنند و چون خود قادر به چنين عملي نبود دست اتحاد به سوي اسرائيل و جبهه اسرائيل دراز کرد و جبهه اسرائيل - هيئت حاکمه لبنان براي کوبيدن جناح متعهد شيعه- فلسطيني وارد عمل شد و بزرگترين توطئه جنايتکارانه عليه محرومين به وقوع پيوست، که آتش شوم آن هنوز هم زبانه مي کشد.
«امل» سازماني است که ايدئولوژي انقلابي اسلام را اساس فکر و فلسفه و عمل خود قرار داده، و معيارهاي خدايي و انساني و اخلاقي را عملاً پياده کرده، و در جنگل بي ايمان و ماکياول صفتي لبنان، نمونه هايي بي نظير از انسان کامل و مسلمان مسئول و متعهد به جامعه ي بشريت تحويل داده است.
«امل» بر خلاف همه سازمان هاي موجود در منطقه که به چپ و يا به راست تکيه دارند، صراط المستقيم را انتخاب کرده و فقط در مقابل خداي بزرگ به خاک افتاده است. و به همين سبب ظلم ها و دروغها و تهمت ها و دشمني هاي زيادي از هر دو طرف دريافت کرده، و همه را در راه خداي بزرگ و اسلام راستين با گشاده رويي تقبل نموده است.
«امل» افتخار داشته است که فقط به خدا تکيه کرده، و تسليم هيچ قدرتي و دولتي نشده، و از هيچ طرف کمکي دريافت نداشته است، فقر و محروميت را با افتخار تحمل کرده، و خود را به هيچ کس نفروخته، و جز به خاطر خدا قدمي بر نداشته است، و مواضع «امل» در جريان سالهاي بحراني گذشته نشان مي دهد که تنها سازماني که از روز اول يک حرف زده و به همان راه رفته و نسل سازمان هاي ديگر همه روزه تغيير موضع نداده است، و پس از گذشت روزگار، صحت و حقانيت موضع گيري هاي «امل» بيش از پيش روشن شده است. و اکنون اگر گذاري به لبنان کنيد، خواهيد ديد که «امل» تنها سازماني است که مورد احترام و ستايش محرومين و مستضعفين است، و احزاب و سازمانهاي ديگر همه ورشکسته و منفور مردم اند. «امل» بعد از 1400 سال ذلت و بدبختي، خطر سرخ تشيع علوي را انتخاب مي کند، و به قدرت ايمان و اسلحه شهادت به معرکه مرگ و حيات رو مي آورد، و در مقابل وحشيانه ترين قدرت منطقه، اسرائيل، قيام مي کند و همکاري با اسرائيل را حرام مي شمرد، شيعيان مستضعف را سازماندهي مي کند، و بهترين جوانان خود را براي پيروزي رسالت مقدس خويش قرباني مي دهد و عاليترين نقش خونين شهادت و افتخار را بر صفحات تاريخ شيعه رقم مي زند.
سازمان «امل» بزرگترين پايگاهي بود که صدها نفر از جوانان آزاده ايران از سراسر جهان به آن پيوستند و تعليمات نظامي چريکي ديدند و براي مبارزه و جهاد رهسپار ايران شدند، و حتي بعد از پيروزي انقلاب و در نقاط بحراني کشور فداکاري ها کردند و منشأ خدمات بي شماري شدند.
بالاخره «امل» سازماني است که «انسان» تربيت کرده است، آدمهايي ضعيف و بدبخت را آن چنان در کوره انقلاب ساخته و پرداخته است که همچون اصحاب حسين(عليه السلام) همه منافع و مصالح شخصي و مادي خويش را زير پا گذاشته و به خاطر خدا و رسالت تاريخي خويش مشتاقانه به استقبال شهادت رفته اند.
منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 37