مثبت انديشي يا خوش خيالي

احتمالاً شما هم در سنين کودکي يا نوجواني با اين صحنه روبرو شده ايد که کسي ليواني را تا نيمه آب دارد به شما نشان دهد و بخواهد بگوييد: «چقدر آب درليوان است؟» اگر پاسخ مي داديد ليوان نيمه پر است حتماً فردي «مثبت انديش» تلقي مي شديد و اگر نيمه ي خالي ليوان را مي ديديد بايد مي رفتيد و فکري به حال خودتان مي کرديد! «مثبت انديشي» در فرهنگ ما واژه يي مثبت است، اما «خوش خيالي» بار معنايي منفي دارد و صفتي ناپسند براي انسان به حساب مي آيد. به راستي مرز ميان اين دو در کجاست؟ «مثبت انديشي» و «خوش خيالي» هر دو بر «مي شودها» تکيه مي کنند با اين تفاوت که «مي شود» در مثبت انديش فعالانه و در خوش خيالي منفعلانه است. مثبت انديشي هرگز به معناي نديدن کاستي ها، انتقاد نکردن و عدم تلاش در جهت بهبود آنها نيست، بلکه به معناي ديدن واقعيت و برنامه ريزي دقيق، هدفمند و اميدوارانه براي تغيير آن است. در واقع مثبت انديشي تضادي با واقع گرايي ندارد، بلکه تأکيد بر اين واقعيت است که اگر چه نيمي از ليوان خالي است، اما اراده ي انسان مي تواند ظرف چند ثاينه نيمه ي خالي ليوان را نيز پر کند! درست است که اغلب موفقيت ها در دنياي امروزي سخت تر و پيچيده تر از پرکردن يک ليوان آب هستند، اما مثبت انديشان همواره بر اين جمله تأکيد مي کنند که «کار هر قدر سخت تر شود، من هم هنگام اجراي آن سخت تر مي شوم» البته اين جمله به عمل بستگي دارد. شما مي توانيد سال ها در ذهن خود تصور کنيد که بهترين متخصص کامپيوتر دنيا هستيد، اما تا پشت کيبورد ننشينيد و چند دکمه را فشار ندهيد فايده يي براي تان نخواهد داشت. مثبت انديشي ذهني تنها مي تواند براي مدتي روحيه ي شما را حفظ کند و پس از چندي به ضد خود تبديل شده و اين ويژگي را نيز از دست مي دهد. افراد مثبت انديش هدف خود را مشخص کرده و در راستاي تحقق آن تلاش و برنامه ريزي مي کنند، اما خوش خيال ها تنها آرزو مي کنند و انتظار دارند که کائنات دست به دست هم داده و آرزوهاي شان را برآورده سازند و اگر چنين شود خود را از زمين و زمان طلبکار مي دانند. مثبت انديشان شکست را به معناي «پل پيروزي» مي بيننند، چون فکر مي کنند بايد کارشان را بازنگري کرده، روش هاي شان را تغيير داده و نقص هايشان را برطرف سازند تا بتوانند پيروز شوند. در حالي که خوش خيال ها به اميد آن که بار ديگر پيروز شوند، از تجزيه و تحليل و درس گيري از اشتباهات خود مي پرهيزند. افراد مثبت انديش اميد و تلاش را دو بال پرواز انسان به سوي موفقيت مي بينند و مي دانند که هر يک از اين دوبال اگر آسيب ببينند، مي تواند باعث توقف حرکت انسان به سوي اوج شوند. اين افراد در عين اميدواري، شبانه روز تلاش و در حين تلاش «اگر چه احتمال دارد شکست بخورند) اشتياق شان را براي ادامه ي کار حفظ مي کنند. آنها در ضمن اشتياق، دانش شان را نيز ارتفاء و در عين بالا بردن سطح دانش، روابط شان را نيز با ديگران بهبود مي بخشند و اين گونه است که نقشه ي يک زندگي موفق را براي خود طراحي و آن را اجرا مي کنند.
منبع: 7 روز زندگی شماره 123