ورشکسته واقعي کيست؟
نويسنده: حضرت آيت الله حسين مظاهري
در تاريخ مي خوانيم که «صاحب بن عبّاد» خيلي مرد با سخاوتي بود، خودش مي گفت: من اين سخاوت را از مادرم برداشت مي کردم، براي اينکه مادر من هر روز که مي خواستم، مدرسه بروم، پولي به من مي داد و مي گفت: اين را صدقه بده. هر روز پول دادن به من و صدقه دادن موجب شد، من سَخي شوم، من فهميدم، اينکه انسان، همان طور که بايد به فکر خود باشد، بايد به فکر ديگران هم باشد، از همان روز اول غذايي را که تهيه مي کنيد، اين غذا را بدهيد به فرزندتان و بگوييد: بده به ديگري، هديه اي که مي دهيد، هديه را بدهيد به دختر، بدهيد به پسر و بگوييد بده به برادرت و يادش بدهيد، عاطفه را و يادش بدهيد رأفت را و يادش بدهيد مهرباني را، اين از وظايف سنگين است.
مهمتر از اين، از حقوقِ شمرده شده فرزند، تقوي است، پسر7 ساله شما بايد نماز بخواند، بايد نماز صحيح بخواند، دختر7ساله شما بايد نماز صحيح بخواند، تشويقش کنيد، براي نماز جايزه بدهيد، براي روزه گرفتن تشويق کنيد و جايزه بدهيد، براي کارهاي خير، براي ديگر گرايي ها، اگر ديديد پسرتان ديگرگرايي کرده يک خدمتي به همسايه کرده يک خدمتي به عمو و خويشانش کرده، تشويقش کنيد، جايزه به او بدهيد و بايد بالاخره اين دختر که 9 سالش تمام مي شود ملکه تقوي را از پدر و مادر به ارث ببرد، چنانچه از حقوق شمرده شده اين بچه است، بچه را بايد متدين کرد. بچه را بايد خداشناس کرد، در دل بچه بايد ترس معاد جاي داد و اين از وظايف سنگين پدر و مادر است.
چيزي که از حقوق فرزند شمرده شده، ادب است، خدا نکند کسي بي ادب باشد و اگر هم اين بي ادبي او گناه نباشد، اما از جامعه مطرود است و اگر پسر و دختري از جامعه مطرود شد، خواه ناخواه عُقده اي مي شود؟ وظيفه سنگين مادر، وظيفه سنگين پدر اين است که بچه را مؤدب کنند، خوب نشستن، خوب گفتن، خوب نگاه کردن، خوب خوردن، خوب تماس با جامعه گرفتن، بايد از همان کودکي به بچه گفته شود. به بچه از نظر تُن صدا بايد بگويند چگونه صحبت کن، از نظر فصاحت و بلاغت بايد بگويند چگونه صحبت کن، کجا صحبت کن، کجا صحبت نکن، به بچه بايد طرز غذا خوردن را بگويند، ياد بدهند، به بچه طرز نشستن در جلسه را.
بعضي اوقات مي بينيد پيرمرد هنوز بلد نيست خوب غذا بخورد، پيرزن بلد نيست خوب بنشيند، پير مرد و پيرزن بلد نيستند خوب تماس با مردم داشته باشند و اين از وظايف سنگين و از حقوق پدر و مادر است.
و تذکري که بدهم اين است: افرادي که در خود فرو مي روند، اين افراد معمولاً تربيت اولاد نمي کنند، مثلاً بازاري صبح مي آيد سر کارش تا شب. شب هم مي رود خانه، بچه اش حالا يا خوابيده يا نشسته، اين خسته و کوبيده مي خواهد يک چيزي بخورد و بخوابد - اگر حسابش، دفترش را نياورده باشد خانه - معمولاً اين بي تفاوتي بچه لاابالي تحويل جامعه مي دهد.
بالاخره قرآن به ما مي گويد پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت دارند. روايت به ما مي گويد: پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت دارند، تاريخ و تجربه به ما مي گويد: پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت دارند. اولاد امانت است به دست پدر و مادر، آن هم امانت سنگين، بعد از قرآن و عترت، امانتي بالاتر از اولاد نيست، و اين امانت نهال است، مغز او مانند دوربين عکاسي است، اراده او مثل سايه شماست، مغز او دوربين عکاسي است، در مقابل کردار و گفتار شما و اين نهال را داده اند به شما امانت براي اينکه تحويل جامعه بدهيد، اگر بي تفاوتي کنيد، اين نهال مي خشکد، اگر مواظب علف هاي هرز او نباشيد، از بين مي رود، اگر مواظب تربيت او نباشيد يک درخت جنگلي مي شود و مفيد نيست، اگر مواظب رفيق او نباشيد، شَته هايي است که به جان او مي افتد، او را نابود مي کند، بايد مواظب باشيد اين دختر14 ساله شما با که رفت و آمد مي کند، اين پسر20 ساله شما با کي آمد و شد مي کند. مگر نمي دانيد که رفيق بد «پسر نوح» را بد کرد، با آن تربيت صحيح که روي او بود، مگر نمي دانيد که رفيق بد «جعفر کذاب» را رساند به آنجا که در مقابل امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف )قد علم کرد و ادعاي امامت کرد. جعفر کذاب کيست؟ پسر امام هادي، برادر امام يازدهم، عموي امام زمان، در مقابل امام زمان قد علم کرد، ادعاي امامت کرد، رفيق بد، جعفر کذاب را رساند به آنجا که بجاي اينکه به او بگويند: جعفر پسر امام هادي (عليه السلام )گفتند: جعفر کذاب.
همه و همه اين آيه شريفه در فکرتان هميشه باشد: إنَّ الخَاسِرينَ اِلَّذينَ خَسِرُوا أنفُسَهُم وَأهلِيهِم يَومَ القِيَاَمَةِ ألَاَ ذَلِکَ هُوَ الخُسرَانُ المُبِينُ ، زيان کاران در حقيقت کساني اند که به خود و کسانشان در روز قيامت زيان رسانده اند آري اين همان خسران آشکار است. آيه 15 سوره زمر.
بخوانيد براي خودتان و معنا کنيد و بگوييد: ورشکسته آشکار آن است که براي خاطر اولادش
بايد جهنم برود، ورشکسته آشکار آن مقدس در صف اول جماعت است که براي بي نمازي دختر و پسرش بايد جهنم برود. ورشکسته آشکار در قيامت، مادر عفيفي است که بخاطر دخترش بايد هر دو به جهنم بروند.
اسلام که يک بُعدي نيست. سوره والعصر به ما مي گويد: انسان يک بُعدي نيست: بِسمِ الله الرَّحمَنِ الرَّحيم * وَالعَصرِ * إنَّ الإنسَانَ لَفَي خُسر*إلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوا بِالحَقِّ و تَوَاصَوا بِالصَّبرِ.
قسم به عصر همه ورشکسته اند جز يک طايفه و آن طايفه اي است که 2 بال داشته باشد،2 بُعدي بايد باشد: 1-ايمان داشته باشد و بر طبق ايمان عمل کند. 2- نظارت ملّي داشته باشد، امر به معروف و نهي از منکر داشته باشد و امر به معروف و نهي از منکر اول بايد از خانه شروع شود، يعني انسان بايد اول به خود برسد، اول خود را اصلاح کند و دوم ديگران را.
دوبُعد، يک بُعد خود عمل کنم، خود اخلاق داشته باشم، يک بُعد اين اخلاق را به ديگران بدهم، مخصوصاً به اولادم. مخصوصاً به زن و بچه ام. اين معني ندارد، يک کسي نمازخوان باشد اما زنش مي خواهد نماز بخواند، مي خواهد نخواند، به من چه، بگويد: هر کسي را در قبر خودش مي گذارند، او چه کار به من دارد. قرآن مي گويد نه اين غلط است: زن تو بايد نماز خوان باشد، بچه7ساله ات هم بايد نمازخوان باشد.
منبع: کتاب تربيت فرزند از نظر اسلام ( با تلخيص)
نشريه نسيم وحي، شماره 25.
مهمتر از اين، از حقوقِ شمرده شده فرزند، تقوي است، پسر7 ساله شما بايد نماز بخواند، بايد نماز صحيح بخواند، دختر7ساله شما بايد نماز صحيح بخواند، تشويقش کنيد، براي نماز جايزه بدهيد، براي روزه گرفتن تشويق کنيد و جايزه بدهيد، براي کارهاي خير، براي ديگر گرايي ها، اگر ديديد پسرتان ديگرگرايي کرده يک خدمتي به همسايه کرده يک خدمتي به عمو و خويشانش کرده، تشويقش کنيد، جايزه به او بدهيد و بايد بالاخره اين دختر که 9 سالش تمام مي شود ملکه تقوي را از پدر و مادر به ارث ببرد، چنانچه از حقوق شمرده شده اين بچه است، بچه را بايد متدين کرد. بچه را بايد خداشناس کرد، در دل بچه بايد ترس معاد جاي داد و اين از وظايف سنگين پدر و مادر است.
چيزي که از حقوق فرزند شمرده شده، ادب است، خدا نکند کسي بي ادب باشد و اگر هم اين بي ادبي او گناه نباشد، اما از جامعه مطرود است و اگر پسر و دختري از جامعه مطرود شد، خواه ناخواه عُقده اي مي شود؟ وظيفه سنگين مادر، وظيفه سنگين پدر اين است که بچه را مؤدب کنند، خوب نشستن، خوب گفتن، خوب نگاه کردن، خوب خوردن، خوب تماس با جامعه گرفتن، بايد از همان کودکي به بچه گفته شود. به بچه از نظر تُن صدا بايد بگويند چگونه صحبت کن، از نظر فصاحت و بلاغت بايد بگويند چگونه صحبت کن، کجا صحبت کن، کجا صحبت نکن، به بچه بايد طرز غذا خوردن را بگويند، ياد بدهند، به بچه طرز نشستن در جلسه را.
بعضي اوقات مي بينيد پيرمرد هنوز بلد نيست خوب غذا بخورد، پيرزن بلد نيست خوب بنشيند، پير مرد و پيرزن بلد نيستند خوب تماس با مردم داشته باشند و اين از وظايف سنگين و از حقوق پدر و مادر است.
و تذکري که بدهم اين است: افرادي که در خود فرو مي روند، اين افراد معمولاً تربيت اولاد نمي کنند، مثلاً بازاري صبح مي آيد سر کارش تا شب. شب هم مي رود خانه، بچه اش حالا يا خوابيده يا نشسته، اين خسته و کوبيده مي خواهد يک چيزي بخورد و بخوابد - اگر حسابش، دفترش را نياورده باشد خانه - معمولاً اين بي تفاوتي بچه لاابالي تحويل جامعه مي دهد.
بالاخره قرآن به ما مي گويد پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت دارند. روايت به ما مي گويد: پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت دارند، تاريخ و تجربه به ما مي گويد: پدر و مادر در سرنوشت اولاد دخالت دارند. اولاد امانت است به دست پدر و مادر، آن هم امانت سنگين، بعد از قرآن و عترت، امانتي بالاتر از اولاد نيست، و اين امانت نهال است، مغز او مانند دوربين عکاسي است، اراده او مثل سايه شماست، مغز او دوربين عکاسي است، در مقابل کردار و گفتار شما و اين نهال را داده اند به شما امانت براي اينکه تحويل جامعه بدهيد، اگر بي تفاوتي کنيد، اين نهال مي خشکد، اگر مواظب علف هاي هرز او نباشيد، از بين مي رود، اگر مواظب تربيت او نباشيد يک درخت جنگلي مي شود و مفيد نيست، اگر مواظب رفيق او نباشيد، شَته هايي است که به جان او مي افتد، او را نابود مي کند، بايد مواظب باشيد اين دختر14 ساله شما با که رفت و آمد مي کند، اين پسر20 ساله شما با کي آمد و شد مي کند. مگر نمي دانيد که رفيق بد «پسر نوح» را بد کرد، با آن تربيت صحيح که روي او بود، مگر نمي دانيد که رفيق بد «جعفر کذاب» را رساند به آنجا که در مقابل امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف )قد علم کرد و ادعاي امامت کرد. جعفر کذاب کيست؟ پسر امام هادي، برادر امام يازدهم، عموي امام زمان، در مقابل امام زمان قد علم کرد، ادعاي امامت کرد، رفيق بد، جعفر کذاب را رساند به آنجا که بجاي اينکه به او بگويند: جعفر پسر امام هادي (عليه السلام )گفتند: جعفر کذاب.
همه و همه اين آيه شريفه در فکرتان هميشه باشد: إنَّ الخَاسِرينَ اِلَّذينَ خَسِرُوا أنفُسَهُم وَأهلِيهِم يَومَ القِيَاَمَةِ ألَاَ ذَلِکَ هُوَ الخُسرَانُ المُبِينُ ، زيان کاران در حقيقت کساني اند که به خود و کسانشان در روز قيامت زيان رسانده اند آري اين همان خسران آشکار است. آيه 15 سوره زمر.
بخوانيد براي خودتان و معنا کنيد و بگوييد: ورشکسته آشکار آن است که براي خاطر اولادش
بايد جهنم برود، ورشکسته آشکار آن مقدس در صف اول جماعت است که براي بي نمازي دختر و پسرش بايد جهنم برود. ورشکسته آشکار در قيامت، مادر عفيفي است که بخاطر دخترش بايد هر دو به جهنم بروند.
اسلام که يک بُعدي نيست. سوره والعصر به ما مي گويد: انسان يک بُعدي نيست: بِسمِ الله الرَّحمَنِ الرَّحيم * وَالعَصرِ * إنَّ الإنسَانَ لَفَي خُسر*إلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوا بِالحَقِّ و تَوَاصَوا بِالصَّبرِ.
قسم به عصر همه ورشکسته اند جز يک طايفه و آن طايفه اي است که 2 بال داشته باشد،2 بُعدي بايد باشد: 1-ايمان داشته باشد و بر طبق ايمان عمل کند. 2- نظارت ملّي داشته باشد، امر به معروف و نهي از منکر داشته باشد و امر به معروف و نهي از منکر اول بايد از خانه شروع شود، يعني انسان بايد اول به خود برسد، اول خود را اصلاح کند و دوم ديگران را.
دوبُعد، يک بُعد خود عمل کنم، خود اخلاق داشته باشم، يک بُعد اين اخلاق را به ديگران بدهم، مخصوصاً به اولادم. مخصوصاً به زن و بچه ام. اين معني ندارد، يک کسي نمازخوان باشد اما زنش مي خواهد نماز بخواند، مي خواهد نخواند، به من چه، بگويد: هر کسي را در قبر خودش مي گذارند، او چه کار به من دارد. قرآن مي گويد نه اين غلط است: زن تو بايد نماز خوان باشد، بچه7ساله ات هم بايد نمازخوان باشد.
منبع: کتاب تربيت فرزند از نظر اسلام ( با تلخيص)
نشريه نسيم وحي، شماره 25.
