باروت Gunpowder

باروت يا باروت سياه يک مخلوط مي باشد که خاصيت انفجاري دارد و داراي دانه هاي کوچک شامل؛ گوگرد، ذغال چوب و نيترات پتاسيم مي باشد. هنگامي که ذغال چوب و گوگرد به عنوان سوخت عمل مي کنند، نيترات پتاسيم اکسيژن را تأمين مي کند. هنگامي که باروت در يک محفظه همانند لوله ي کاغذي يا لوله ي يک تفنگ قرار گيرد و به يک شعله يا جرقه برخورد کند، منفجر مي شود. اگر باروت را در يک فضاي باز با ضخامت کم بريزيم ، باروت فقط به صورت سريع مي سوزد ( منفجر نمي شود).
باروت در آتش بازي ها ، انواع مشخصي از کارهاي معدني و معادن سنگ و لرزه نگاري هاي اکتشافي جهت نفت مورد استفاده قرار مي گيرد. در جنگ افزارها، معدن کاري و عمليات ساختماني مواد منفجره ي قدرتمندتري عمدتاً جانشين باروت شده اند.
براي قرن ها باروت تنها ماده ي منفجره قابل استفاده ي شناخته شده بود. اولين بار در طي دهه ي 900 پس از ميلاد مسيح چيني ها از باروت در راکت هاي ساده، بمب ها و نارنجک ها استفاده کردند.
بعدها باروت به طور گسترده و البته به صورت خطرناکي در معدن کاري مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1831 فيوز ايمني اختراع شد و استفاده از باروت را کم خطرتر نمود. در اواخر قرن نوزدهم ميلادي در جنگ افزارها باروت بدون دود جايگزين باروت شد و در عمليات تخريب صخره ها و معدن کاري ، ديناميت جايگزين باروت شد.
منبع: Howstuffworks.com