خانم ها و آقايان خستگي را با خود به خانه نبريد

اگر تصور كرده ايد كه تنها با انتخاب همسري مناسب و ازدواج با عشق و علاقه، خوشبختي تان تضمين شده است، لطفاً تجديدنظر فرماييد. قبل از هر چيز بايد بدانيد كه هر حركت، رفتار و گفتار شما روي مسير زندگي و خوشبختي تان تأثير مي گذارد. شايد اين سؤال براي تان پيش بيايد كه آن همه علاقه و محبت براي چه محو مي شود؟

يكي از دلايل اصلي آن را براي تان بيان مي كنيم:
 

وقتي شما تصور كنيد كه پس از ازدواج و تشكيل زندگي مشترك، صرفاً بايد وظايف و مسئوليت هاي محوله را انجام دهيد، براي مثال تأمين غذا و نظافت منزل را برعهده بگيريد يا اين كه به عنوان مرد خانه به تأمين مخارج بپردازيد، پس هرگز انتظار نداشته باشيد كه عشق و علاقه نخستين، در خانه شما جا خوش كند.
آنچه شما نمي دانيد اين است كه زندگي نيازمند توجه به علايق و احساسات طرفين است.
اگر به رفتار مادران با فرزندان شان نگاه كنيد، درخواهيد يافت كه مادر، علاوه بر مسؤوليت ها و وظايف مادري در نگهداري و تربيت كودكان، به آنها توجه و محبت نشان مي دهد و همين امر موجب وابستگي روحي فرزند به مادر مي شود. چنانچه روابط شما در زندگي مشترك، خالي از توجه و محبت شود، هيچ وابستگي روحي در آن ايجاد نخواهد شد.
نكته قابل توجه در اين قضيه هم اين است كه در چنين شرايطي طرفين احساس خواهند كرد آزادي شان در زندگي مشترك محدود شده و پس از مدتي نيز از كنار هم بودن لذت نخواهند برد، زيرا صرفاً به كار و انجام مسؤوليت مي پردازند و احساس مي كنند در قبال آنچه در زندگي انجام مي دهند چيزي نمي گيرند. پس احساس قرباني بودن و عدم توجه كرده و ادامه زندگي براي شان دشوار خواهد شد. بدين ترتيب با كمترين اختلاف و مشكلي، احساس ناكامي و شكست كرده و انگيزه اي براي تلاش و حل مشكل در خود نمي بينند.

كار براي زندگي نه زندگي براي كار
 

گاهي اوقات برخي از زوجين براي عدم توجه و محبت، بهانه هاي زيادي مي آورند از قبيل اين كه:« ما براي تأمين خوشبختي و رفاه خانواده كار مي كنيم، پس وقتي براي اعضاي خانواده و همسرمان نداريم.»‌آيا اين بهانه از نظر شما منطقي است؟
وقتي خستگي كار بيرون را به منزل مي آوريد و بي حوصله هستيد، پس از مدتي استرس بيشتري نيز در فضاي خانه حكمفرما مي شود و به دنبال آن حرف كمتري نيز براي تبادل با همسرتان داريد. پس فاصله ميان شما به تدريج بيشتر مي شود. به ياد داشته باشيد كه خانه بايد همواره محلي براي آرامش و راحتي اعضاي خانواده باشد تا در آن استرس كار، جاي خود را به احساس امنيت و شادي بدهد.

به راستي چگونه مي توان بر استرس ناشي از كار غلبه كرد و آن را به منزل منتقل نكرد؟
 

براي حصول اين امر ابتدا بايد از خود بپرسيد كدام يك مهمتر است؛ زندگي مشترك يا زندگي شغلي؟ محل زندگي و كار را همواره مي توان با كمي تغيير پيدا كرد، اما يافتن همسر مناسب، كار بسيار دشواري است. از طرفي پس از بازنشستگي چه خواهيد كرد؟ چه كسي در كنارتان خواهد بود؛ همسرتان يا شركت و اداره اي كه در آن كار مي كنيد؟
البته طبيعي است كه در شهر شلوغ و پرترافيك و پس از چندين ساعت كار مداوم، انسان خسته مي شود، اما مي توان در مورد استرس و نگراني ها با همسرمان صحبت كنيم. مي توانيم كنار همسرمان ضمن نوشيدن يك فنجان چاي داغ، به گوش كردن يك موسيقي زيبا و روح نواز يا ديدن يك برنامه جالب تلويزيوني بنشينيم. البته اين موارد در صورتي است كه حوصله خارج شدن از منزل و گشتن در شهر را نداشته باشيد.

خانه را بايد نقطه پايان ناراحتي ها بدانيم
 

اگر هنگام برگشتن به منزل مدام در اين فكر باشيم كه امروز كدام يك از وسايل خانه را تعمير كنيم و چه زماني بايد به مدرسه فرزندمان سر بزنيم يا چقدر به موعد اجاره خانه باقي مانده، بديهي است كه با رسيدن به خانه، هم خودمان احساس راحتي نخواهيم كرد و هم اين احساس را از همسرمان خواهيم گرفت و محبتي را كه حق يكديگر است، از هم دريغ خواهيم كرد. با اين شرايط آيا مي توان احساس خوشبختي كرد؟
سعي كنيد همواره بين كار و زندگي، تعادلي برقرار كرده و هريك را در جاي خود قرار دهيد. بگذاريد ازدواج به عنوان مرهمي براي تان باشد تا بتوانيد با انگيزه و شادابي بيشتري كار كنيد، نه اين كه كارتان باعث شود هم به جسم و روح تان و هم به ازدواج و زندگي مشترك تان آسيب وارد شود.
منبع: نشريه كوچه ما، شماره 8.