نویسنده:بهزاد میر مظفری
Tom Clancy s HAWX 2
یکی از عواملی که می تواند باعث موفقیت هر شرکت بازیسازی شود، توجه به نظرها و انتقادهای بازیبازها است.این توجه در بازی H.A.W.X2 کاملا مشهود است و اگرچه این بازی کاری بی نقص نیست؛ اما توانسته بسیاری از مشکل ها و ایرادهای بازی اول را برطرف کند.
H.A.W.X یک شبیه سازی هواپیماهای نظامی است وازنظر داستانی در سری بازی های ToM CIancyقرار گرفته ورابطه ی جالبی با بازی های دیگر مجموعه مثل Ghost Recon دارد.البته این بازی ها، شبیه سازی هوایی را کاملاً آرکید و ساده دنبال می کنند.بازی های این سری پیچیدگی های آثار شبیه سازی واقعی را نداشته و بیشتر یک شوتر هوایی هستند!نزدیک ترین بازی به این اثر از نظر ساختاری، مجموعه ی زیبا و محبوب Ace combat است.بازی قبلی سری سادگی در گیم پلی را بیشتر از حد جدی گرفته بود و روند بازی به شکلی افراطی ساده شده بود.کنترل بازی نیز ایرادهای بسیاری داشت.مهمترین دستاورد سازندگان HAWX2 که واقعاً جای تبریک دارد؛اصلاح کنترل و گیم پلی و پیروی از استانداردهای آزمایش پس داده ی بازی های Ace combat است.
در HAWX2 کنترل هواپیما ساده و هوشمندانه است.کنترل سرعت و سکان عمودی (Yaw)با دکمه های بالایی، مهار سطوح کنترل هواپیما و زاویه ی دید با آنالوگ شلیک و هدف یابی با دکمه های جلویی صورت می گیرد که چیدمانی بسیار موفق و کارآمد است.شاید تنها ایراد، عدم توانایی تعویض زاویه ی دوربین (دید خلبان، اول شخص، سوم شخص)باشد که باید برای این کار هر بار به منوی تغییرات بازی مراجعه کرد.
در بازی تعداد واقعاً قابل توجهی از هم مهم ترین و معروف ترین هواپیماهای آمریکایی، روسی و اروپایی و کنترل تفاوت چندانی با هم ندارند که البته در بازی های هوایی آرکید طبیعی است.ماموریت ها به دو دسته ی کلی زمینی و هوایی تقسیم می شوند.در بیشتر ماموریت ها نابودی اهداف مشخص یا حفاظت از نیروهای خودی مد نظر است.بدلیل برخی مشکل ها، بازی در مواقعی بیش از حد سخت می شود؛ اما سیستم چک پوینت مناسب بازی تاحدی از آن مشکلات می کاهد.
سخت شدن بیش از حد بازی در برخی از مراحل، بدلیل تعدادی از ایرادهای طراحی دشمنان و عدم رعایت توازن در رعایت درجه ی سختی است.در HAWX2 سیستم کمکی خلبان که به صورت حلقه های سبزرنگی تقریباً در بازی اول همه جا وجود داشت؛ بسیار محدود شده (که البته بسیار هم عالی است!)و فرار از موشک های دشمن اکنون به مهارت شما در حرکت های سریع و ناگهانی بستگی دارد.گهگاهی هم که اوضاع خیلی وخیم می شود، می توانید از تعداد بسیار محدودی Flare برای گمراه کردن موشک ها استفاده کنید.اما در بازی دشمنانی وجود دارند که از این قاعده فرار می کنند، بی نهایت Flare دارند و با شکستن قوانین ایرودینامیک، به صورت دایره هایی بسیار کوچک در هوا می چرخند.به این ترتیب تنها راه شما برای نابود کردن چنین دشمنانی، حرکت بسیار آرام، حرکت در مسیر حلقه ای و استفاده از مسلسل های هواپیماست، آن هم در حالی که گاه 10 تا 12 دشمن به طور بی وقفه به شما شلیک می کنند.در طول بازی چندین بار اتفاق می افتد که مثلا 15 دقیقه مانند دیوانه ها برای نابودی یک دشمن به دور خود می چرخید.این موضوع با توجه به زمان دار بودن برخی از ماموریت ها و به ویژه وظیفه ی حفاظتی شما در بیشتر ماموریت ها، برای گیم پلی بازی بسیار مضر است.ای کاش سازندگان برای چالش انگیز کردن بازی به جای تقلب، هوش مصنوعی را ارتقا می دادند.با این وجود، زمانی که با چنین دشمنانی درگیر نیستید، جنگ هوایی، مسلماً هیجان انگیزترین بخش بازی است.همچنین سازندگان توانسته اند نکات کلیدی و موفق طراحی مراحل سری AC را در بازی بگنجانند.حرکت درون یک دره، فرود و برخاستن از فرودگاه های مختلف و ناوهای هواپیمابر، سوخت گیری هوایی، نابودکردن دشمنان نامتعارف مثل موشک قاره پیما، فرار از دست ماهواره های لیزرآفکن و ورود به درون تونلی باریک برای نابودی آخرین هدف بازی در مرحله ی آخر، از لحظه های هیجان انگیز و به یاد ماندنی بازی هستند.
گرافیک درHAWX2 مثل اکثر یازی های هوایی، در ارتفاعات دیدنی تر است.نقشه های هوایی و ماهواره ای که در ساخت محیط های بازی از آن ها استفاده شده، واقع گرایی و جذابیت دیداری خوبی به بازی داده اند.افکت های مثل نورپرداری، انفجارها و دنباله های بخار و دود هواپیماها و شکست دیورا صوتی نیز زیبا کار شده اند.خود هواپیماها مناسب کار شده اند؛ اما جزییاتی در حد متوسط دارند.متاسفانه با نزدیک شدن به زمین تفاوت چشم گیری در گرافیک دیده می شود.بافت ها به شدت کم کیفیت و محیط ها بسیار کم جزییات می شوند که البته همان طور که گفتیم در بازی های هوایی امری عادی است؛ اما در HAWX2 شدت بیشتری پیدا کرده است.یکی از نکات جالب گرافیک (و گیم پلی)بازی، مراحل استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین و استفاده از توپ خانه ی هوایی هواپیماهای AC-130 است که شباهت انکارناپذیری با بازی Cod4: Modern Warfare دارند.حتی داستان بازی هم بی شباهت به این عنوان نیست!بدترین عنصر گرافیک بازی، دموها هستند.در دوران ps1 مدل سازی،هماهنگی دیالوگ ها و لب ها و کیفیت گرافیکی بهتری در دموها دیده بودیم!
صدا دربازی بهتر کارشده است.صداگذاری شخصیت ها گرچه فوق العاده نیست؛اما مناسب و قابل قبول است.صداهای محیطی مثل انفجارها و به ویژه صدای هواپیماها عالی است.از همه بهتر موسیقی بسیار شنیدنی بازی است که در صحنه های حساس و مراحل نفس گیر، هیجان را به اوج می رساند و یکی از نقاط قوت و برجسته ی بازی محسوب می شود.
بازی در حالت تک نفره ماموریت های زیادی دارد و چند بخش اضافی مثل پرواز ازاد و ماموریت های ویژه نیز در آن گنجانده شده است.بخش چند نفره و آنلاین بازی نسبتاً مفصل، دارای حالت های مختلف گروهی، تکی، همکاری و ...است و سیستم جالبی برای پیشرفت، رتبه گرفتن و بدست آوردن قابلیت های ویژه (prek)در آن وجود دارد که بازی تحت شبکه را بسیار جالب تر از چیزی کرده که تاکنون در بازی های هوایی وجود داشت.درنهایت H.A.W.X2 اثری است که می توان آن را یکی از بهترین دنباله ها دانست؛ زیرا سازندگان به شکلی شایسته توانسته اند بیشتر ایرادهای بازی قبلی را برطرف کرده و خواسته های بازیبازها را اجرا کنند.HAWX2 بی نقص و کامل نیست؛اما پیشرفت چشمگیر آن نسبت به بازی اول باعث می شود؛امیدوار باشیم که بازی سوم،به شاهکارهای زیبا تبدیل شود.
منبع:بازی رایانه شماره39
مزایا
پیشرفت عالی به ویژه در کنترل و گیم پلی نسبت به بازی قبلی، تعداد بسیار زیادی از هواپیماهای نظامی، موسیقی عالیمعایب
درجه سختی و هوش مصنوعی نامتعادل، گرافیک و جزییات ضعیف سطح زمین، دموهای بی کیفیتیکی از عواملی که می تواند باعث موفقیت هر شرکت بازیسازی شود، توجه به نظرها و انتقادهای بازیبازها است.این توجه در بازی H.A.W.X2 کاملا مشهود است و اگرچه این بازی کاری بی نقص نیست؛ اما توانسته بسیاری از مشکل ها و ایرادهای بازی اول را برطرف کند.
در HAWX2 کنترل هواپیما ساده و هوشمندانه است.کنترل سرعت و سکان عمودی (Yaw)با دکمه های بالایی، مهار سطوح کنترل هواپیما و زاویه ی دید با آنالوگ شلیک و هدف یابی با دکمه های جلویی صورت می گیرد که چیدمانی بسیار موفق و کارآمد است.شاید تنها ایراد، عدم توانایی تعویض زاویه ی دوربین (دید خلبان، اول شخص، سوم شخص)باشد که باید برای این کار هر بار به منوی تغییرات بازی مراجعه کرد.
در بازی تعداد واقعاً قابل توجهی از هم مهم ترین و معروف ترین هواپیماهای آمریکایی، روسی و اروپایی و کنترل تفاوت چندانی با هم ندارند که البته در بازی های هوایی آرکید طبیعی است.ماموریت ها به دو دسته ی کلی زمینی و هوایی تقسیم می شوند.در بیشتر ماموریت ها نابودی اهداف مشخص یا حفاظت از نیروهای خودی مد نظر است.بدلیل برخی مشکل ها، بازی در مواقعی بیش از حد سخت می شود؛ اما سیستم چک پوینت مناسب بازی تاحدی از آن مشکلات می کاهد.
سخت شدن بیش از حد بازی در برخی از مراحل، بدلیل تعدادی از ایرادهای طراحی دشمنان و عدم رعایت توازن در رعایت درجه ی سختی است.در HAWX2 سیستم کمکی خلبان که به صورت حلقه های سبزرنگی تقریباً در بازی اول همه جا وجود داشت؛ بسیار محدود شده (که البته بسیار هم عالی است!)و فرار از موشک های دشمن اکنون به مهارت شما در حرکت های سریع و ناگهانی بستگی دارد.گهگاهی هم که اوضاع خیلی وخیم می شود، می توانید از تعداد بسیار محدودی Flare برای گمراه کردن موشک ها استفاده کنید.اما در بازی دشمنانی وجود دارند که از این قاعده فرار می کنند، بی نهایت Flare دارند و با شکستن قوانین ایرودینامیک، به صورت دایره هایی بسیار کوچک در هوا می چرخند.به این ترتیب تنها راه شما برای نابود کردن چنین دشمنانی، حرکت بسیار آرام، حرکت در مسیر حلقه ای و استفاده از مسلسل های هواپیماست، آن هم در حالی که گاه 10 تا 12 دشمن به طور بی وقفه به شما شلیک می کنند.در طول بازی چندین بار اتفاق می افتد که مثلا 15 دقیقه مانند دیوانه ها برای نابودی یک دشمن به دور خود می چرخید.این موضوع با توجه به زمان دار بودن برخی از ماموریت ها و به ویژه وظیفه ی حفاظتی شما در بیشتر ماموریت ها، برای گیم پلی بازی بسیار مضر است.ای کاش سازندگان برای چالش انگیز کردن بازی به جای تقلب، هوش مصنوعی را ارتقا می دادند.با این وجود، زمانی که با چنین دشمنانی درگیر نیستید، جنگ هوایی، مسلماً هیجان انگیزترین بخش بازی است.همچنین سازندگان توانسته اند نکات کلیدی و موفق طراحی مراحل سری AC را در بازی بگنجانند.حرکت درون یک دره، فرود و برخاستن از فرودگاه های مختلف و ناوهای هواپیمابر، سوخت گیری هوایی، نابودکردن دشمنان نامتعارف مثل موشک قاره پیما، فرار از دست ماهواره های لیزرآفکن و ورود به درون تونلی باریک برای نابودی آخرین هدف بازی در مرحله ی آخر، از لحظه های هیجان انگیز و به یاد ماندنی بازی هستند.
صدا دربازی بهتر کارشده است.صداگذاری شخصیت ها گرچه فوق العاده نیست؛اما مناسب و قابل قبول است.صداهای محیطی مثل انفجارها و به ویژه صدای هواپیماها عالی است.از همه بهتر موسیقی بسیار شنیدنی بازی است که در صحنه های حساس و مراحل نفس گیر، هیجان را به اوج می رساند و یکی از نقاط قوت و برجسته ی بازی محسوب می شود.
بازی در حالت تک نفره ماموریت های زیادی دارد و چند بخش اضافی مثل پرواز ازاد و ماموریت های ویژه نیز در آن گنجانده شده است.بخش چند نفره و آنلاین بازی نسبتاً مفصل، دارای حالت های مختلف گروهی، تکی، همکاری و ...است و سیستم جالبی برای پیشرفت، رتبه گرفتن و بدست آوردن قابلیت های ویژه (prek)در آن وجود دارد که بازی تحت شبکه را بسیار جالب تر از چیزی کرده که تاکنون در بازی های هوایی وجود داشت.درنهایت H.A.W.X2 اثری است که می توان آن را یکی از بهترین دنباله ها دانست؛ زیرا سازندگان به شکلی شایسته توانسته اند بیشتر ایرادهای بازی قبلی را برطرف کرده و خواسته های بازیبازها را اجرا کنند.HAWX2 بی نقص و کامل نیست؛اما پیشرفت چشمگیر آن نسبت به بازی اول باعث می شود؛امیدوار باشیم که بازی سوم،به شاهکارهای زیبا تبدیل شود.
منبع:بازی رایانه شماره39
