نویسنده: سهیل منصوری
Monkey Island 2 special Edition: Lechucks Revenge
در میان سری بازی های بسیار محبوب Monkey island(MI) عدد فرد معمولاً عدد خوب و عدد زوج بد بوده است! در واقع اولین و سومین بازی های MI بازی های بی نظیری بودند که به عنوان بزرگان سبک بازی های ماجراجویی و ماجراجویی اشاره و کلیک، به رسمیت شناخته شده اند؛ اما بازی های دوم و چهارم عناوین چندان درخشانی نبودند. چون بازی دوم عملاً یک کپی از بازی اول بود که در برخی زمینه ها هم به آن نمی رسید و بازی چهارم نیز سقوط سری محسوب می شود.
حال تصور کنید وقتی بازسازی دومین بازی در سری بازی های MI با نام MI2 special Edition از راه برسد؛ تصور نخستین چه خواهد بود؟ آیا این بازی نه تنها مانند بازی اول، پر ایراد و ناقص است بلکه مطابق رسم نحس بودن عدد زوج برای این سری، بازی چندان خوبی از آب درمی آید؟ برای طرفداران بازی های سری MI یا حتی آن دسته از بازیبازها که آشنایی چندانی با این سری ندارند و تمایل دارند بازی های کلاسیک MI را برای نخستین بار تجربه کنند، باید گفت جای هیچ نگرانی نیست؛ چون ظاهراً این بار عدد زوج خوش یمن از آب درآمده و بازسازی دومین بازی MI بازی درخور توجهی است.
این بازی نیز تقریباً از همان موتور و سیستم مورد استفاده در بازی نخست استفاده می کند و از بسیاری جوانب به آن شبیه است (ما در این نقد به جزییات بازسازی نمی پردازیم و علاقمندان می توانند برای کسب اطلاعات بیشتری به نقد بازی سازی بازی نخست در شماره 31 مجله بازی رایانه مراجعه کنند). با این تفاوت که ایرادهای جزیی بازی پیشین در دومین بازسازی تا حد امکان برطرف شده و اکنون با یک عنون بسیار خوش ساخت تر و یک محصول حرفه ای رو به رو هستیم. از ایرادهای گرافیکی و طراحی نیز خبری نیست و گرافیک نسبتاً زشت بازی دوم اکنون در بازسازی آن جان گرفته است. به این ترتیب با وجود این که بازیبازها سال ها پیش پس از تجربه بازی اول، با دیدن بازی دوم و گرافیک قهقرایی آن شوکه شدند؛ اکنون شاهد هستیم که گرافیک در بازسازی بازی دوم از بازسازی بازی نخست بهتر است (به گونه ای که گرافیک چندین ساله بازی نخست از گرافیک بازسازی آن بهتر بود). اما حتی اگر بازیبازها گرافیک بازی اصلی را به بازسازی آن ترجیح دهند، MI2SE به بازیباز اجازه می دهد صداگذاری جدید بازی را در کنار گرافیک قدیمی آن با هم استفاده کند؛ ویژگی ای که در بازسازی نخست غایب بود. دیالوگ های بازی نیز عالی است. اما بهتر از صداگذاری فوق العاده شخصیت ها، سیستم بهبودیافته صدای بازی است که روند بازی و ادای جمله ها را بر خلاف نگارش CD و صدادار بازی اصلی بسیار نرم کرده است.
ویژگی جدید دیگری که به بازی افزوده شد و باعث ساده تر شدن آن برای بازیبازهای مبتدی می شود؛ اشیای مهم موجود در صحنه را متمایز می کند. این قابلیت که در برخی بازی های بسیار قدیمی ماجرایی نیز وجود داشت؛ ویژگی بسیار سودمندی است که از pixel Hunting افراطی این قبیل بازی ها جلوگیری می کند و احتمالاً پس از این همه سال، به کار بازیبازهای کارکشته و قدیمی نیز خواهد آمد. این ویژگی در کنار سیستم Hint بازی (که در بازی نخست نیز وجود داشت) می تواند انجام بازی های MI را که نسبتاً دشوار هستند (به ویژه MI2 که دشوارترین بازی سری محسوب می شود) آسان تر کند و به بازیبازهای مبتدی اجازه دهد از بازی لذت ببرند.
تصویر سازندگان بازی در یک صحنه های مهم پخش می شود. در صورتی که به سایه های سازندگان دقت کنید می توانید از سمت راست به چپ به ترتیب شیفر، گیلبرت و گراسمن را تشخیص دهید.
اما آن چه MI2SE را به یک بازی حقیقتاً ارزشمند- بویژه برای طرفداران- تبدیل می کند، بازسازی عالی آن نیست، بلکه ویژگی های ارزشمندی است که به آن افزوده شده است. ویژگی نخست بازی یک آرت بوک است که دربازی های کنسولی یک ویژگی استاندارد محسوب می شود و آرت ورک ها و شیوه رسم شخصیت ها و صحنه های بازی (هم بازی اصلی و هم دوباره سازی) را نمایش می دهد. اما ویژگی حقیقتاً ارزشمند دیگری این بازی، سخنان سه طراح مشهور آن یعنی ران گیلبرت (خالق سری و یکی از پیشتازان سبک ماجراجویی)، تیم شیفر (آیا واقعا نیازی به معرفی هست؟) و دیوید گراسمن (یکی از کلیدی ترین بازیسازن موثر در ساخت این سری و مردی که سال ها بعد ساخت این سری را از سر گرفت) است که در صورت تمایل بازیباز، در صحنه های مختلف بازی پخش شده و ایده های این بازیسازان بزرگ و اهداف آن ها در هر مرحله را نشان می دهد؛ ویژگی ای که نه تنها باری بازیبازها، بلکه برای هر فرد علاقمند به بازیسازی بی مانند است.
به این ترتیب دومین بازسازی بازی های MI بازی فوق العاده ای از آب درآمده که هرچند کاملاً بی نقص نیست؛ اما ارزشمند، زیبا، نوستالژیک و در عین حال جدید است.
منبع: بازی رایانه (ش38)
مزایا:
گرافیک بهبود یافته، رابط کاربر بسیار بهتر شده، بسیاری از باگ ها برطرف شده اند، ویژگی های جدید افزوده شده به بازی از قبیل سخنان سه طراح اصلی بازی ارزش مضاعف به این دوباره سازی می بخشد.
معایب:
هنوزهم برخی از ایرادهای بازسازی پیشین هم وجود دارد؛ کنترل ممکن است دردسر ساز شود.در میان سری بازی های بسیار محبوب Monkey island(MI) عدد فرد معمولاً عدد خوب و عدد زوج بد بوده است! در واقع اولین و سومین بازی های MI بازی های بی نظیری بودند که به عنوان بزرگان سبک بازی های ماجراجویی و ماجراجویی اشاره و کلیک، به رسمیت شناخته شده اند؛ اما بازی های دوم و چهارم عناوین چندان درخشانی نبودند. چون بازی دوم عملاً یک کپی از بازی اول بود که در برخی زمینه ها هم به آن نمی رسید و بازی چهارم نیز سقوط سری محسوب می شود.
حال تصور کنید وقتی بازسازی دومین بازی در سری بازی های MI با نام MI2 special Edition از راه برسد؛ تصور نخستین چه خواهد بود؟ آیا این بازی نه تنها مانند بازی اول، پر ایراد و ناقص است بلکه مطابق رسم نحس بودن عدد زوج برای این سری، بازی چندان خوبی از آب درمی آید؟ برای طرفداران بازی های سری MI یا حتی آن دسته از بازیبازها که آشنایی چندانی با این سری ندارند و تمایل دارند بازی های کلاسیک MI را برای نخستین بار تجربه کنند، باید گفت جای هیچ نگرانی نیست؛ چون ظاهراً این بار عدد زوج خوش یمن از آب درآمده و بازسازی دومین بازی MI بازی درخور توجهی است.
این بازی نیز تقریباً از همان موتور و سیستم مورد استفاده در بازی نخست استفاده می کند و از بسیاری جوانب به آن شبیه است (ما در این نقد به جزییات بازسازی نمی پردازیم و علاقمندان می توانند برای کسب اطلاعات بیشتری به نقد بازی سازی بازی نخست در شماره 31 مجله بازی رایانه مراجعه کنند). با این تفاوت که ایرادهای جزیی بازی پیشین در دومین بازسازی تا حد امکان برطرف شده و اکنون با یک عنون بسیار خوش ساخت تر و یک محصول حرفه ای رو به رو هستیم. از ایرادهای گرافیکی و طراحی نیز خبری نیست و گرافیک نسبتاً زشت بازی دوم اکنون در بازسازی آن جان گرفته است. به این ترتیب با وجود این که بازیبازها سال ها پیش پس از تجربه بازی اول، با دیدن بازی دوم و گرافیک قهقرایی آن شوکه شدند؛ اکنون شاهد هستیم که گرافیک در بازسازی بازی دوم از بازسازی بازی نخست بهتر است (به گونه ای که گرافیک چندین ساله بازی نخست از گرافیک بازسازی آن بهتر بود). اما حتی اگر بازیبازها گرافیک بازی اصلی را به بازسازی آن ترجیح دهند، MI2SE به بازیباز اجازه می دهد صداگذاری جدید بازی را در کنار گرافیک قدیمی آن با هم استفاده کند؛ ویژگی ای که در بازسازی نخست غایب بود. دیالوگ های بازی نیز عالی است. اما بهتر از صداگذاری فوق العاده شخصیت ها، سیستم بهبودیافته صدای بازی است که روند بازی و ادای جمله ها را بر خلاف نگارش CD و صدادار بازی اصلی بسیار نرم کرده است.
تصویر سازندگان بازی در یک صحنه های مهم پخش می شود. در صورتی که به سایه های سازندگان دقت کنید می توانید از سمت راست به چپ به ترتیب شیفر، گیلبرت و گراسمن را تشخیص دهید.
اما آن چه MI2SE را به یک بازی حقیقتاً ارزشمند- بویژه برای طرفداران- تبدیل می کند، بازسازی عالی آن نیست، بلکه ویژگی های ارزشمندی است که به آن افزوده شده است. ویژگی نخست بازی یک آرت بوک است که دربازی های کنسولی یک ویژگی استاندارد محسوب می شود و آرت ورک ها و شیوه رسم شخصیت ها و صحنه های بازی (هم بازی اصلی و هم دوباره سازی) را نمایش می دهد. اما ویژگی حقیقتاً ارزشمند دیگری این بازی، سخنان سه طراح مشهور آن یعنی ران گیلبرت (خالق سری و یکی از پیشتازان سبک ماجراجویی)، تیم شیفر (آیا واقعا نیازی به معرفی هست؟) و دیوید گراسمن (یکی از کلیدی ترین بازیسازن موثر در ساخت این سری و مردی که سال ها بعد ساخت این سری را از سر گرفت) است که در صورت تمایل بازیباز، در صحنه های مختلف بازی پخش شده و ایده های این بازیسازان بزرگ و اهداف آن ها در هر مرحله را نشان می دهد؛ ویژگی ای که نه تنها باری بازیبازها، بلکه برای هر فرد علاقمند به بازیسازی بی مانند است.
به این ترتیب دومین بازسازی بازی های MI بازی فوق العاده ای از آب درآمده که هرچند کاملاً بی نقص نیست؛ اما ارزشمند، زیبا، نوستالژیک و در عین حال جدید است.
منبع: بازی رایانه (ش38)
