نویسنده: محمد طالبیان
چشم طلایی درخشنده
اصول کلی طراحی مراحل به شکلی است که بخش های مختلف هر مرحله شاید از لحاظ ظاهری جدا نباشند؛ اما از بُعد فنی جدا هستند. به طور مثال در یکی از بخش های بازی ممکن است دشمنان از حضور شما باخبر شده و تقاضای نیروی کمکی کنند. در این مواقع گیم پلی بازی وارد حالت اکشن می شود و با نابودی دشمنان به پایان می رسد. جالب این که در بخش بعدی همان مرحله که چند متر بیشتر با قسمت قبلی فاصله ندارد، همه دشمن ها بی خبر از آن درگیری ایستاده و در حال نگهبانی هستند و بازیباز می تواند دوباره وارد حالت مخفیانه شود. البته در زمینه مخفی کاری نیز نکته جدیدی دیده نمی شود.
این حالت از بازی تشکیل شده از نشستن و از پا درآوردن دشمن ها به وسیله تیراندازی به سرِ دشمن ها یا به کارگیری Melee Combat که در زمان مخفی کاری چندان هم خوب عمل نمی کند. اما در سوی مقابل و در بخش های اکشن شاهد یکی از بهترین شوترهای کنسول Wii هستیم که به خوبی می تواند خاطرات نسخه N64 را زنده کند. هوش مصنوعی خوب دشمن ها و حرکات مناسبی که از خود نشان می دهند، باعث شده درگیری های بازی به خوبی بازیباز را در درگیر خود کند.
در کنار این نکته باید طراحی مراحل خوب GE نیز اشاره کرد که در این سال ها در کمتر عنوانی دیده ایم. وجود راه ها و مسیرهای مختلف برای گذراندن هر کدام از بخش ها و قابلیت استفاده از همه امکانات موجود در محیط برای از پا درآوردن دشمنان از جمله نکاتی است که در کنار یک سری صحنه از پیش تعیین شده، باعث شده گیم پلی در زمان اکشن و درگیری ها به اوج خود برسد.
البته ضعف هایی نیز در گیم پلی وجود دارد که عموماً نشأت گرفته از کنترل بازی است. مکانیسم نشانه گیری به کمک Wiimote کارآمد و مناسب است؛ اما زمانی که قصد دارید روی دشمنان زوم کنید، به یکباره نشانه گر بازی روی بخش نادرستی متمرکز می شود. این مشکل زمانی خود را بیشتر نشان می دهد که در بخش های مخفی کاری بخواهید در یک لحظه 2 دشمن نزدیک به هم را به وسیله Headshot کردن از پا درآورد. در این لحظه بازیباز با زوم کرن روی سر دشمن اول او را از پا درمی آورد؛ اما برای نشانه گیری سر دشمن دوم نیاز به حرکت سریع Wiimote دارد که این عمل باعث انحراف نشانه گر شده و با زدن کلید موردنظر روی منطقه ای بی ربط متمرکز می گردد و این یعنی هدر رفتن تلاش های بازیباز! خوشبختانه این مشکل در زمان استفاده از کنترل های کلاسیک Wii که با نام های Classic و Classic Pro شناخته می شوند به هیچ وجه وجود ندارد و همچون دیگر عناوین شوتر این نسل که روی کنسول ها نیز عرضه شده اند، عملکردی خوبی به نمایش می گذارد.
در طول بازی بازیباز در هر لحظه به جز کلت کمری می تواند از دو اسلحه دیگر نیز استفاده کند.
اسلحه هایی که تنوع بسیار بالایی دارند و تعویض و استفاده به موقع از آن ها در گیم پلی بازی بسیار تاثیرگذار است. اکنون در نظر بگیرید که تنها یک کلید برای تعویض اسلحه وجود دارد در حالی که می توانستند دو جهت D-Pad را به تعویض اسلحه اختصاص دهند تا حالتی رفت و برگشتی داشته باشد. با وجود این مکانیک اگر بازیباز به اشتباه اسلحه ای را انتخاب کند مجبور به انتخاب دوباره یک اسلحه دیگر است تا بتواند به آن چیزی که در نظر دارد برسد. تعویض اسلحه با یک سری انیمیشن نیز همراه است که باز هم به زمان تلف شده افزوده و این فرصت را برای دشمن ها به وجود می آورد که با خیال راحت به سمت بازیباز تیراندازی کنند. جالب این که با وجود تعدد اسلحه های مختلف، تصویری شماتیک برای آن ها رسم نشده تا بازیباز به راحتی بتواند آن ها را انتخاب کند. این مساله بازیباز را مجبور می کند در تمام طول بازی نام اسلحه را خوانده تا به تفاوت آن پی ببرد که از سرعت گیم پلی بازی می کاهد. در کل بخش تک نفره و داستانی GE همچون عنوان اصلی سرگرم کننده و جذاب است؛ اما به هیچ وجه مانند آن عنوان (البته در زمان عرضه) استانداردهای خاص خود را ندارد.
متأسفانه همه دشمنان طراحی خوبی ندارند و گاهی شاهد مدل سازی های ضعیف و بی کیفیت هستیم که از ارزش های بازی در این زمینه می کاهد که بعضی صحنه های بازی کاملاً این مسأله را تأیید می کنند.
در پایان باید به افت سرعت فریم نیز اشاره کرد که با افزایش تعداد دشمنان و به کارگیری سیستم ذره ای برای نمایش تخریب پذیری های محیط که از نظر دیداری و فنی جلوه ی خوبی به بازی بخشیده اند، بارها دیده می شود.
صداگذاری و موسیقی بازی را می توان در نگاه کلی مثبت ارزیابی کرد؛ اما این بخش هم از ضعف های اندکی رنج می برد. از جمله این ضعف ها می توان به صداگذاری نامناسب اسلحه ها اشاره کرد که کیفیت لازم را ندارد و بیشتر آن ها شبیه به هم هستند.
این ضعف در همه بازی دیده می شود و ضربه بدی به این بخش زده است. البته در زمینه های دیگر همچون صداگذاری شخصیت ها و البته موسیقی شاهد عملکرد به مراتب بهتری هستیم که از جمله نکات مثبت بازی به شمار می رود.
در کل GE عنوانی است که شاید همچون نسخه اصلی خود انقلابی و فراموش نشدنی نباشد؛ اما جزو آن دسته از بازسازی ها است که سعی در پیشرفت نسخه اصلی داشته و در این زمینه نیز تا حدی موفق عمل کرده است.
در کل این بازی چه در بخش تک نفره و چه در بخش چندنفره، عملکرد مثبتی داشته است. اما باید به این نکته اشاره کرد که ساختار بازی به هیچ وجه با کنترلرهای اصلی Wii هماهنگ نبوده و انجام GE با کنترلرهای کلاسیک به مراتب لذت بخش تر است؛ چرا که ضعف های این بخش از بین می رود.
منبع: نشریه بازی رایانه، شماره 40.
بازگشت باند به گذشته
داستان بازی از لحاظ ساختار کلی نسبت به نسخه دو نسل پیش تغییری نکرده و سازندگان تنها سعی کرده اند بازی را به روزتر کرده و از نظر جزییات باورپذیرتر کنند. مسأله ای که نه تنها ضربه ای به اساس داستانی بازی نزده؛ بلکه باعث شده از لحاظ جزییات و روایت شاهد کیفیت بهتری باشیم. مساله ای که از جمله موارد مثبت بازی است. داستان بازی از جایی شروع می شود که باند به همراه آلک ترویلیان که به عنوان مأمور 006 در این بازسازی شناخته می شود، به یک پایگاه نظامی در روسیه نفوذ کرده اند. پایگاهی که حاوی اسلحه های بیوشیمایی بوده و باند و همکارش قصد دارند با نفوذ به آن، از نقشه های تروریستی این گروه روسی پی ببرند. در حین انجام این عملیات، الِک توسط ژنرال ارمُف (Ourumov) دستگیر شده و به قتل می رسد؛ اما باند موفق به فرار می شود. در ادامه او می کوشد هدف ارمُف از داشتن یک هلیکوپتر مجهز به ضد EMP را کشف کند. تصمیمی که در ادامه شکل دهنده داستان این عنوان است.کلاسیک اما جذاب
ساختار گیم پلی بازی همچون دیگر عناوین شوتر اول شخص کلاسیک است و نکته ویژه ای در آن به چشم نمی خورد. همچون عنوان اصلی در بعضی از بخش های بازی، بازیباز می تواند به صورت مخفیانه پیشروی کند که از جذابیت خوبی برخوردار است؛ اما در عین حال مشکلاتی نیز دارد.اصول کلی طراحی مراحل به شکلی است که بخش های مختلف هر مرحله شاید از لحاظ ظاهری جدا نباشند؛ اما از بُعد فنی جدا هستند. به طور مثال در یکی از بخش های بازی ممکن است دشمنان از حضور شما باخبر شده و تقاضای نیروی کمکی کنند. در این مواقع گیم پلی بازی وارد حالت اکشن می شود و با نابودی دشمنان به پایان می رسد. جالب این که در بخش بعدی همان مرحله که چند متر بیشتر با قسمت قبلی فاصله ندارد، همه دشمن ها بی خبر از آن درگیری ایستاده و در حال نگهبانی هستند و بازیباز می تواند دوباره وارد حالت مخفیانه شود. البته در زمینه مخفی کاری نیز نکته جدیدی دیده نمی شود.
این حالت از بازی تشکیل شده از نشستن و از پا درآوردن دشمن ها به وسیله تیراندازی به سرِ دشمن ها یا به کارگیری Melee Combat که در زمان مخفی کاری چندان هم خوب عمل نمی کند. اما در سوی مقابل و در بخش های اکشن شاهد یکی از بهترین شوترهای کنسول Wii هستیم که به خوبی می تواند خاطرات نسخه N64 را زنده کند. هوش مصنوعی خوب دشمن ها و حرکات مناسبی که از خود نشان می دهند، باعث شده درگیری های بازی به خوبی بازیباز را در درگیر خود کند.
البته ضعف هایی نیز در گیم پلی وجود دارد که عموماً نشأت گرفته از کنترل بازی است. مکانیسم نشانه گیری به کمک Wiimote کارآمد و مناسب است؛ اما زمانی که قصد دارید روی دشمنان زوم کنید، به یکباره نشانه گر بازی روی بخش نادرستی متمرکز می شود. این مشکل زمانی خود را بیشتر نشان می دهد که در بخش های مخفی کاری بخواهید در یک لحظه 2 دشمن نزدیک به هم را به وسیله Headshot کردن از پا درآورد. در این لحظه بازیباز با زوم کرن روی سر دشمن اول او را از پا درمی آورد؛ اما برای نشانه گیری سر دشمن دوم نیاز به حرکت سریع Wiimote دارد که این عمل باعث انحراف نشانه گر شده و با زدن کلید موردنظر روی منطقه ای بی ربط متمرکز می گردد و این یعنی هدر رفتن تلاش های بازیباز! خوشبختانه این مشکل در زمان استفاده از کنترل های کلاسیک Wii که با نام های Classic و Classic Pro شناخته می شوند به هیچ وجه وجود ندارد و همچون دیگر عناوین شوتر این نسل که روی کنسول ها نیز عرضه شده اند، عملکردی خوبی به نمایش می گذارد.
در طول بازی بازیباز در هر لحظه به جز کلت کمری می تواند از دو اسلحه دیگر نیز استفاده کند.
اسلحه هایی که تنوع بسیار بالایی دارند و تعویض و استفاده به موقع از آن ها در گیم پلی بازی بسیار تاثیرگذار است. اکنون در نظر بگیرید که تنها یک کلید برای تعویض اسلحه وجود دارد در حالی که می توانستند دو جهت D-Pad را به تعویض اسلحه اختصاص دهند تا حالتی رفت و برگشتی داشته باشد. با وجود این مکانیک اگر بازیباز به اشتباه اسلحه ای را انتخاب کند مجبور به انتخاب دوباره یک اسلحه دیگر است تا بتواند به آن چیزی که در نظر دارد برسد. تعویض اسلحه با یک سری انیمیشن نیز همراه است که باز هم به زمان تلف شده افزوده و این فرصت را برای دشمن ها به وجود می آورد که با خیال راحت به سمت بازیباز تیراندازی کنند. جالب این که با وجود تعدد اسلحه های مختلف، تصویری شماتیک برای آن ها رسم نشده تا بازیباز به راحتی بتواند آن ها را انتخاب کند. این مساله بازیباز را مجبور می کند در تمام طول بازی نام اسلحه را خوانده تا به تفاوت آن پی ببرد که از سرعت گیم پلی بازی می کاهد. در کل بخش تک نفره و داستانی GE همچون عنوان اصلی سرگرم کننده و جذاب است؛ اما به هیچ وجه مانند آن عنوان (البته در زمان عرضه) استانداردهای خاص خود را ندارد.
به دنبال اسلحه طلایی
همانند بخش تک نفره بازی که از اصول اولیه عنوان اصلی پیروی می کند، این نسخه بخش چندنفره آفلاین و آنلاین نیز دارد که در هر دو حالت به خوبی پتانسیل های بازی را نشان داده و باعث شده اند GE به عنوان یکی از بهترین عناوین موجود بر روی Wii در این زمینه شناخته شود. در حالت آفلاین 4 بازیباز می توانند به صورت Split Screen بازی کنند که این مساله شاید کمی در نگاه اول آزاردهنده باشد؛ اما پس از مدتی طبیعی شده و ضربه ای به تجربه چندنفره نمی زند. بخش چندنفره آنلاین نیز دارای مادهای استاندارد این سبک است و همچون سری بازی های Call of Duty می توانید تجربه به دست آورده و ارتقا پیدا کنید که به ارزش های این بخش می افزاید. یکی از مادهای بسیار جالب و جذاب بازی، Golden Gun است. در این حالت بازیبازی که اسلحه طلایی را در دست دارد می تواند با شلیک یک گلوله در کنار از پا درآوردن دشمن، مقدار بیشتری XP کسب کرده و به سرعت ارتقا پیدا کند. در مقابل بازیبازهای دیگر نیز وظیفه دارند با به دست آوردن این اسلحه و البته انجام فعالیت های دیگر بازی را به نفع خود به پایان برسانند. شاید در نتیجه گیری کلی بخش تک نفره پیشرفت خاصی نکرده باشد؛ اما المان ها و قابلیت های جدیدی در آن وجود دارد که باعث شده GE به استانداردهای شوترهای چندنفره نزدیک شده و به یکی از بهترین کنسول Wii تبدیل شود.آشوب در سنت پترزبورگ
شاید تنها بخش بازی که با استفاده از Wiimote جذاب و سرگرم کننده است، مرحله ای باشد که در آن باند سوار بر یک تانک شده و در خیابان های سنت پترزبورگ به دنبال ژنرال ارمُف حرکت می کند. در این بخش از بازی چرخش بخش متحرک تانک و حرکت آن به خوبی با کنترلرWii هماهنگ شده و با استفاده از کلیدهای کمکی به بهترین شکل ممکن نیازهای بازیباز را برطرف می کند. نکته قابل توجه در مورد این مرحله، طراحی آن است که نسبت به نمونه مشابه روی نسخه N64 بسیار بهتر شده و جذابیت بیشتری دارد. هرچند محدودیت های گرافیکی بازی در این مرحله از بازی بیش از دیگر قسمت های آن، خود را نشان می دهد؛ اما در کل شاهد یک تعقیب و گریز بسیار خوب و چالش برانگیز هستیم که در نوع خود مثال زدنی است.زیبا اما نه بهترین
در زمینه گرافیک GE یکی از بهترین جلوه های دیداری موجود بر روی Wii را عرضه می کند. عنوانی که در بعضی زمینه ها مانند افکت های مثال زدنی باران و برف، پا را فراتر از بازی های زیبای این کنسول می گذارد. البته از کنار مدل سازی شخصیت اصلی نیز نمی توان بی تفاوت گذشت که در سطح بالایی قرار دارد و جلوه خوبی به این عنوان بخشیده است.متأسفانه همه دشمنان طراحی خوبی ندارند و گاهی شاهد مدل سازی های ضعیف و بی کیفیت هستیم که از ارزش های بازی در این زمینه می کاهد که بعضی صحنه های بازی کاملاً این مسأله را تأیید می کنند.
در پایان باید به افت سرعت فریم نیز اشاره کرد که با افزایش تعداد دشمنان و به کارگیری سیستم ذره ای برای نمایش تخریب پذیری های محیط که از نظر دیداری و فنی جلوه ی خوبی به بازی بخشیده اند، بارها دیده می شود.
این ضعف در همه بازی دیده می شود و ضربه بدی به این بخش زده است. البته در زمینه های دیگر همچون صداگذاری شخصیت ها و البته موسیقی شاهد عملکرد به مراتب بهتری هستیم که از جمله نکات مثبت بازی به شمار می رود.
در کل GE عنوانی است که شاید همچون نسخه اصلی خود انقلابی و فراموش نشدنی نباشد؛ اما جزو آن دسته از بازسازی ها است که سعی در پیشرفت نسخه اصلی داشته و در این زمینه نیز تا حدی موفق عمل کرده است.
در کل این بازی چه در بخش تک نفره و چه در بخش چندنفره، عملکرد مثبتی داشته است. اما باید به این نکته اشاره کرد که ساختار بازی به هیچ وجه با کنترلرهای اصلی Wii هماهنگ نبوده و انجام GE با کنترلرهای کلاسیک به مراتب لذت بخش تر است؛ چرا که ضعف های این بخش از بین می رود.
مزایا
افکت های به روز گرافیکی موسیقی زیبا، بخش چند نفره کامل و سرگرم کننده، داستان به روز شده.معایب
مشکلات استفاده ازWIIMOTE، ضعف های اندک در حالت مخفی کاری، صداگذاری بی کیفیت اسلحه ها، افت سرعت فریممنبع: نشریه بازی رایانه، شماره 40.
