نویسنده:دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق‌تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان
این روزها بحث نوسان‌های بازار ارز و طلا و گرانی اجناس مختلف موردنیاز خانواده‌ها داغ است و بچه‌ها هم مدام این اطلاعات را دریافت می‌کنند؛ از نشست‌های خانوادگی سر میز غذا گرفته تا برنامه‌های تلویزیونی و حتی یک سفر کوتاه درون‌شهری با تاکسی، همه مشغول صحبت درباره این موضوع هستند. در این نوشتار به تأثیر این اتفاق روی بچه‌ها بپردازیم و این که بهترین رفتار والدین در این شرایط چه باید باشد.
هرچند نمی‌شود یک جواب یا دستورالعمل واحد در این مورد صادر کرد و باید شرایط اجتماعی و اقتصادی خانواده‌ها را در این موضوع در نظر گرفت اما آنچه مسلم است اینکه نباید بچه‌ها را تا پایان دوره کودکی که در طبقه‌بندی‌ها حدود سن 12سالگی تعریف می‌شود در معرض این اطلاعات قرار داد؛ چرا که بچه‌ها تفکر عینی دارند و افق دیدشان محدود است و همین نگاه خاص آنها به اتفاق‌های پیرامونشان باعث می‌شود دچار استرس شوند.
وقتی کودک تحت چالش‌های کلامی در خانه یا مهمانی‌ها قرار می‌گیرد و می‌بیند همه دارند از اقتصاد خراب، گرانی و سخت‌شدن زندگی صحبت می‌کنند، مضطرب می‌شود. مقتصد بودن و درک واکنش‌های هیجانی شما بزرگ‌ترها با خلق‌وخوی کودکان سازگار نیست پس نباید در حضور آنها این مسایل را باز کنید.
اگر پول ندارید، مثل گذشته هر ماه برای او یک جامدادی نخرید. نیازی نیست وضعیت مالی خود یا جامعه را برایش تشریح کنید زیرا این شما هستید که برایش قانون می‌گذارید و به او خط می‌دهید. کافی است بگویید تو جامدادی داری و فعلا صلاح نمی‌دانم برایت یکی دیگر بخرم.
متاسفانه در همین یکی، دو هفته اخیر بچه‌های دبستانی یا حتی یک مورد کودک 5 ساله مراجعه کرده بودند که به دلیل ناآگاهی خانواده در معرض این اطلاعات قرارگرفته بودند و متاسفانه برخی افراد ناآگاه هم که عاشق شلوغ کردن جو و بزرگنمایی اوضاع هستند آنها را از ناامن شدن و دزدی‌های مختلف ترسانده بودند ماحصلش شده بود اضطراب این بچه‌ها، کابوس‌های شبانه و حتی افسردگی. یکی از بچه‌ها مدام به والدینش می‌گوید اگر پول نداریم این خوراکی یا دفتر و... را برایم نخرید! کودک دیگری با پول توجیبی‌اش دلار می‌خرد و استقبال والدین از این اقدام کودک 8 ساله باعث شده هیچ تغذیه‌ای در مدرسه نخورد، نسبت به درس بی‌انگیزه شود و با علایم اضطرابی شدید مواجه شود.
منبع : هفته نامه سلامت
هرچند نمی‌شود یک جواب یا دستورالعمل واحد در این مورد صادر کرد و باید شرایط اجتماعی و اقتصادی خانواده‌ها را در این موضوع در نظر گرفت اما آنچه مسلم است اینکه نباید بچه‌ها را تا پایان دوره کودکی که در طبقه‌بندی‌ها حدود سن 12سالگی تعریف می‌شود در معرض این اطلاعات قرار داد؛ چرا که بچه‌ها تفکر عینی دارند و افق دیدشان محدود است و همین نگاه خاص آنها به اتفاق‌های پیرامونشان باعث می‌شود دچار استرس شوند.
اگر پول ندارید، مثل گذشته هر ماه برای او یک جامدادی نخرید. نیازی نیست وضعیت مالی خود یا جامعه را برایش تشریح کنید زیرا این شما هستید که برایش قانون می‌گذارید و به او خط می‌دهید. کافی است بگویید تو جامدادی داری و فعلا صلاح نمی‌دانم برایت یکی دیگر بخرم.
متاسفانه در همین یکی، دو هفته اخیر بچه‌های دبستانی یا حتی یک مورد کودک 5 ساله مراجعه کرده بودند که به دلیل ناآگاهی خانواده در معرض این اطلاعات قرارگرفته بودند و متاسفانه برخی افراد ناآگاه هم که عاشق شلوغ کردن جو و بزرگنمایی اوضاع هستند آنها را از ناامن شدن و دزدی‌های مختلف ترسانده بودند ماحصلش شده بود اضطراب این بچه‌ها، کابوس‌های شبانه و حتی افسردگی. یکی از بچه‌ها مدام به والدینش می‌گوید اگر پول نداریم این خوراکی یا دفتر و... را برایم نخرید! کودک دیگری با پول توجیبی‌اش دلار می‌خرد و استقبال والدین از این اقدام کودک 8 ساله باعث شده هیچ تغذیه‌ای در مدرسه نخورد، نسبت به درس بی‌انگیزه شود و با علایم اضطرابی شدید مواجه شود.
منبع : هفته نامه سلامت
