تاریخچه رشته موی تای

تاریخچه موی تای بوکس تایلندی مجموعه ای از همه رشته هاست یعنی در عین اینکه یک ورزش است نوعی مهارت رزمی سرآمد علوم و به طور غیر قابل انکاری یک نوع هنر است به مدت بیش از دو هزار سال از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است حتی ریشه های آن به فرهنگ چین قدیم رسوخ کرده و با آن در آمیخته است نوعی علم است که می تواند توسط افراد عادی مورد استفاده قرار گیرد و می تواند آنها را به دنیای شجاعت و نبرد معرفی کند
ورزش موی تای در طول زمان پستی و بلندی های زیادی را به خود دیده است گاهی اوقات به عنوان یک میراث فرهنگی با ارزش تلقی شده و گاهی هم رو به زوال رفته است البته با توجه به حمایت از قوانین رزمی در دوران به خصوص در زمان های گذشته بوکسورها و یا کسانی که در این رشته مهارت داشته اند ممکن بود نائل به افتخار نجیب زادگی شوند آنها شامل قانون تایلیک می شدند و مستقیماً باید در وزارت دفاع مشغول به کار می شدند آنها به عنوان محافظان پادشاه خدمت می کردند موی تای میراث فرهنگی با ارزش تایلندی ها تا دور دستها نیز گسترش یافته است در طول زمان تغییراتی یافته و منبع الهام هنرهای رزمی بیشماری گشته است. موی تای هنر مبارزه بدون سلاح است در زمانهای گذشته حتی علاوه بر استفاده از دستها، پاها، زانوها و آرنج ها استفاده از سر نیز مرسوم بوده است بوکس تایلندی در زمان حکومت شاه رامای پنجم به طور جدی به عنوان یک رقابت ورزشی مورد توجه قرار گرفت پادشاه(پرایا ننتیسن سارنتارا پاکدی فرمانده گروه پیشاهنگ تقاضا کرد که ورزشگاهی در دانشکده سوان کولاب بسازد تا بتوان هر شنبه مسابقه موی تای باستانی را در آن برگزار کرد. بوکسورها با دستانی که به دور آنها نوارهایی بسته بودند می جنگیدند هزینه ورودی مسابقات از 50 ساتانکس تا یک بات متغیر بود (در آن زمان با 25 ساتانکس می شد 8 بشقاب برنج و یک دسر خرید)مبارزه با مشتهایی که به دور آن نوار پیچیده شده بود در 11 راند سه دقیقه ای برگزار می شد فقط یک داور وجود داشت و هیچ هیأت ثبت امتیازی نبود وقتـی داور می خواست 2 بوکسور را از هم جدا کند بسیار بلند در سوت خود می دمید فقط اولین مسابقه در زمین چمن دانشکده سوان کولاب برگزار شد بعد از آن رینگ مناسبی که از چوب ساخته شده بود مورد استفاده قرار گرفت بعدها از بوکسورها خواسته شد تا بر حسب مسابقات بین المللی از دستکش استفاده کنند رینگ بوکس نیز مطابق با استاندار بین المللی شد قوانین برای کنترل مبارزه به کار گرفته شدند آنها روحیه ورزشکاری را جایگزین خلق و خوی رزمی کردند. بوکسورهای تایلندی در گذشته در بوکس تایلندی ماهر بودند چون هنری بود که هر مردی که سرش به تنش می ارزید می بایست آنرا یاد می گرفت همه از اینکه از حریف امتیاز بگیرند به خود افتخار می کردند آنها مبارزه می کردند چون پای آبرویشان در میان بود آنها برای یک فتح و برد کامل که در آن هیچ شکی نباشد مبارزه می کردند آموزش حرکات اصلی و ترفندهای اصلی موی تای از گروهی به گروه دیگر و از استادی به استاد دیگر متفاوت بود با بررسی وای کرو هر کسی می توانست مبدا مکانی سبک بوکسور بازی کننده را تشخیص دهد. محبوبیت موی تای به هند نیز رسیـده است هر کسـی که می خواست پادشـاه شود می بایست چهار رشته بوکس از هجده رشته صلی را یاد می گرفت این چهار رشته متشکل از کانیکا = هنر حرکات بدن ، آتیهاسا تاریخچه شکل ابتدایی حرکات حماسی،(موی) هنر رشته بوکس و مونتا کلمات جادویی پادشاه آینده می بایست همه این چهار رشته را با موفقیت پشت سر می گذارند تا می توانست بر تخت سلطنت بنشیند. از زمان مای سیسوک در زمان باستان تا سوخوتای ،هنر بوکس تایلندی به شکل امروزی درآمد(مبارزه چند وجهی) یعنی در زمان سلطنت رفتاناکوزین و آیودها اول در زمان سلطنت راتاناکوزین دوم به شکل موی لای درآمد و نامش هم زمانی به صورت موی تای شد که اسم کشور سیام به تایلند امروزی تغییر کرد اما متأسفانه با کم توجهی دولت تایلند در محافظت از ورزش موی تای کار به جایی رسید که فوت و فن اصلی سری و شگردهـای این ورزش با مـرگ استادانی که این رموز را می دانستنـد کم کم از صفحه روزگار محو شـد . موی تای یا همان تای بوکسینگ چیست؟ تعریف بوکس در واقع مبادله ضربات است. نوعی نبرد که در همه جای دنیا توسط کودکان و بزرگسالان تمرین می شود. یک سری حرکات کششی که با استفاده از قسمتهای مختلف بدن به عنوان اسلحه استفاده می شود. مبارزان ممکن است لگد بزنند، با سر ضربه بزنند، محکم یکدیگر را بچسبند، مشت بزنند، چنگ بزنند، همه اینها بخشی از موی تای (تای بوکسینگ) هستند. در واقع مبارزه ای است با کمک تمام سلاحهایی که انسان ذاتاً از آن برخوردار است موی تای از زمان باستان نوعی ورزش ملی بوده است و بخش مهمی از فرهنگ مردم تایلند محسـوب می شـده است زمانی که موضـوع موی تای به میـان می آمد نیاکان و اجداد مردم تایلند (درست به خوبی ما که امروزه می دانیم معنی آن چیست) می دانستند که مفهوم آن چیست، پایه آن چیست و فنونش چه می باشد. بوکس تایلندی یک هنر رزمی و روش دفاع از خود می باشد که قوانینش با آن بوکسی که در جوامع بین المللی انجام می گیرد، متفاوت است. در بوکس تایلندی، هیچ یک از قسمتهای بدن بیکار نمی ماند. حرکات بدن درست همانند حرکات ذهنی و فکری از نیازمندیهای هر بوکسور است. آن را موی تای یا بوکس تایلندی نامیدند . موی تای نوعی هنر است که همیشه در دسترس می باشد و سر آمد همه سلاحها می باشد ، کسی که بلد نباشد از این سلاحهای طبیعی استفاده کند هر چقدر هم در استفاده از سلاحهای خارجی و دفاعی ساخت بشر ماهر باشد باز هم در برابر کسی که می تواند به خوبی از اعضای بدن خود را به عنوان سلاح استفاده کند ضعیف است . افسانه های موی تای نای خانوم توم در دوران افول تایلند و پایتخت باستانی آن آیوتایا در سال 1767 ، وقتی که شهر به علت بی کفایتی فرمانروایان آن رو نابودی می رفت ، ارتش مهاجم برمه یک گروه از ساکنان را محاصره کرده و به اسارت گرفتند، در میان اسرا تعداد زیادی از موی تای کاران نیز وجود داشتند که توسط مردان برمه ای گونگ سوکی پرا نای گروه پوسام تون در شهر اونگوآ ، بازداشت شده بودند . در سال 1774 در شهر رانگون برمه ، لرد حانگرا ـ پادشاه برمه ـ تصمیم گرفت برای یاد بودا جشنی به مدت هفت شبانه روز بر پا کند . همچنین مسابقه بوکسی بین موی تای کاران تایلندی و برمه ای ترتیب داد که جایزه اش یک هدیه سلطنتی بود . یکی از برنامه های جشن نمایش کمدی محلی بود که لیکای نامیده می شد مسابقه شمشیر بازی نیز در نظر نیز گرفته شده بود رینگ بوکس در مقابل تخت پادشاه بر پا شده بود . در طول روز اول جشن یک بوکسور برمه ای برای نشان دادن علاقه و احترام خود به پادشاه بر یک موی تای کار تایلندی پیروز شد . داور مسابقـه هنــگامی که موی تای کار تایلندی وارد رینـگ شــد او را با نام نـای خانـوم تـوم معرفی کرد ـ یک بوکسور مشهور و نیرومند اهل آیوتایا ـ تماشاچی ها یک مبارز قوی تیره پوست را مشاهده کردند در بین تماشاچی های برمه ای یک گروه از برد های تایلندی بودند که به هم نگاه می کردند و برای او هورا می کشیدند به محض اینکه او با مبارزی روبرو می شد در برابر او شروع به رقص می کردند که باعث حیرت تماشاچی های برمه ای می شد . داور بعد توضیح داد که این رقص نوعی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می کند .هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا در آمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او میکوبید تا زمانی که او برزمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با نای خانوم توم برای شکست او اقدام کنند . نای خانوم توم قبول کرد تا برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی با سایر بوکسور های برمه ای مبارزه کند آخرین حریف او یک استاد بوکس بود که در واقع برای تماشای فستیوال به این شهر آمده بود و بنابراین او داوطلبانه اقدام به مبارزه کرد اما خیلی زود به وسیله ضربات مشت و آرنج نای خانوم توم از پا در آمد به طوری که دیگر کسی جرات نکرد با او مبارزه کند . سرانجام پادشاه مانگرا که خیلی مجذوب مبارزه او شد بود . او را با هدایای مختلف به کشورش تایلند باز گردانید . در تاریخ از او به عنوان اولین موی تای کار تایلندی یاد می شد که توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند و به آن در خارج از مرزهای تایلند اعتبار و شهرت ببخشد طوریکه این داستان تا به امروز در تاریخ کشور برمه حفظ شده است هنگامیکه نای خانوم توم قبل از پادشاه مانگرا توانست برنه مبارز برمه ای غلبه کند پادشاه پر از احساس تحسین و احترام نسبت به او بود و می گفت که این نوع مبارزه و ورزش با خون تایلند یها آمیخته است حتی اگر بدون اسلحه و با دست خالی و به تنهایی می توانند حریفان خود را شکست دهند و استعداد آنها نیز جادویست . بنابراین اعتبار و شهرت موی تای بدین گونه به وجود آمد . هیچ بوکس دیگری مانند بوکس تایلندی وجود ندارد . زانوها ، پاها ، آرنج ها و مشتها از همه اینها استفاده می شود . و مهم نیست که بوکسور چقدر کوچک است او هر گز شکست نمی خورد . همه نه بوکسور برمه ای توسط یک بوکسور تایلندی شکست خوردند . مشهورتر از نام نای خانوم توم وجود ندارد . اگر چه او مرده اما شهرت و آوازه او زنده است . ما و همه کسانی که بعد از او متولد شده اند او را به خوبی می شناسند . او برای ملت تایلند و بزرگتر از آن برای تمامی ورزشکاران موی تای یک افتخاراست .
منبع:رزمی کار