اشتباه راهبردی تکواندو

نتایج تکواندوی ایران در المپیک لندن به هیچ وجه در حد و اندازه های نام و جایگاه ایران در این رشته نبود. شکست یوسف کرمی کاپیتان پرتجربه تیم ملی در همان دیدار اول در برابر حریفی که در رنکینگ جهانی خیلی پایین تر از او قرار داشت در کنار واگذاری فینال برای محمد باقری معتمد، ورزشکاری که در سال های اخیر هر طلایی را برای کشورمان به ارمغان آورده بود و در کنار آنها حذف زودهنگام تنها نماینده تکواندو بانوان ایران در المپیک، همگی نشان از سیر نزولی کاملا محسوس تیم ملی تکواندو طی یک سال اخیر داشت
این در حالی است که طی سالیان اخیر بالاخره ایران توانسته بود به استیلای کامل کره ای ها بر این ورزش پایان دهد و در قهرمانی آسیا، بازی های آسیایی، جام جهانی و رقابت های جهانی توانایی ها و شایستگی های خود را به رخ بکشد.
شاید رسیدن به همین موفقیت ها بود که مسئولان فدراسیون تکواندوی ما را دچار غرور و انجام اشتباهی راهبردی در عزل سرمربی موفق و شایسته پیشین تیم ملی کرد، با این گمان که حالا تکواندوی ایران به چنان جایگاهی از قدرت و توانایی رسیده است که با هر مربی می تواند خود را در موقعیت قهرمانی حفظ کند.
اما عزل رضا مهماندوست آغازی بر ناکامی های تیم ملی بود، ناکامی هایی که سرانجام در المپیک لندن نیز سراغمان آمد و در حالی که همه انتظار دو طلا یا دست کم دو مدال از این رشته را داشتند تیم سه نفره ایران (شامل دو تکواندوکار مرد و یک زن) تنها به کسب یک نقره بسنده کرد تا همه را متحیر کند.
البته در پایان رقابت های تکواندوی المپیک رئیس فدراسیون به یک عذرخواهی به خاطر برآورده نکردن انتظارات از این رشته اکتفا کرد!
آنچه محرز است گام های بلند تکواندو در سبقت گرفتن از کره جنوبی به عنوان مهد و صاحب بی رقیب این رشته در زمان همین فدراسیون و به همت و تلاش فوق العاده همگان ازجمله مسئولان فدراسیون صورت گرفته است، اما اشتباه بزرگ فدراسیون این بود که آن موفقیت ها را خواسته یا ناخواسته، آخر مسیر خود ارزیابی کرد و تنها به خاطر اختلاف در پرداخت مبلغ ناچیزی از دستمزد سرمربی تیم ملی، عذر او را خواست، در حالی که مربیانی نظیر محمد بنا یا رضا مهماندوست، مربیانی بدون جایگزین در ورزش ما محسوب می شوند و واقعا پرداخت مبالغ نه چندان چشمگیری به آنها به عنوان دستمزد، ثمرات بسیار زیادی را برای ورزش کشورمان به ارمغان می آورد. مبالغی که اصلا در قیاس با برخی مربیان (البته شایسته خارجی) و در برابر ریخت و پاش هایی که در فوتبال و حتی دستمزدهایی که در برخی رشته های دیگر تخصیص پیدا می کند رقم چندانی محسوب نمی شود.
نکته: تکواندوی ما در المپیک لندن کاملا این امکان را داشت تا با کوچینگ و ایجاد روحیه ای قوی تر نتایج کاملا درخشان تری به ارمغان آورده و مانند دوره های اخیر المپیک نقش روشن و بارزی در بهبود رتبه کاروان ورزش ایران ایفا کند
کنار گذاشتن سرمربی موفق تیم ملی که ماحصل تصمیمی از سر احساس یا به تعبیری لجاجت به نظر می رسید و فریاد هشدار بسیاری از اهالی ورزش و رسانه ها را به همراه داشت خیلی سریع، اثر سوء خود را نشان داد و به دنبال این که کره ای ها در آسیا و جهان به سرعت جایگاه همیشگی خود را از ایران باز پس گرفتند المپیک لندن هم به میدانی برای تکرار و بهبود موفقیت های این رشته در المپیک های قبلی تبدیل نشد.
به هر حال مربی ای که ابتدا با رساندن تایوانی ها به قلل تکواندو المپیک و جهان، استعداد و توانایی بالای خود را در این رشته به رخ کشیده و سپس در طول دوران نه چندان بلند حضور در تیم ملی ایران، به نتایجی رویایی با این تیم رسیده بود، به راحتی و بدون آماده شدن جانشینانی مناسب برای خود، مستحق و مناسب کنار گذاشته شدن نبود و ریسک غلط فدراسیون در این کار توجیهی با خود ندارد بویژه آن که به لحاظ اخلاقی و شخصیتی نیز مهماندوست به مانند مربیان بااخلاق و صاحب افتخار تیم فعلی و دیگر مربیان زحمتکش پیشین این تیم، دارای وجاهت و سلامت بی خدشه ای بوده است.
به هر حال تیم ملی تکواندو ما در المپیک لندن کاملا این امکان را داشت تا با کوچینگ و ایجاد روحیه ای قوی تر، نتایج کاملا درخشان تری به ارمغان آورده و به مانند دوره های اخیر المپیک، نقش روشن و بارزی در بهبود رتبه کاروان ورزش ایران در المپیک لندن ایفا کند که متاسفانه از این مهم بازماند. امید است مسئولان به جبران مافات پرداخته و انبوه استعدادهای شاخص حاضر در این رشته را با هدایتی در خور، به سمت موفقیت های درخشان رهنمون کنند. ضمن آن که اشتباه راهبردی مسئولان تکواندو به مثابه تجربه و عبرتی برای مسئولان دیگر فدراسیون های ورزشی در رقابت های مهم پیش رو نیز محسوب می شود. به عنوان نمونه برگزاری رقابت های فوتسال جام جهانی در کشور آسیایی تایلند میدان مهم دیگری است که می تواند تکراری بر وقایع تلخ برکناری سرمربی موفق یک تیم ورزشی باشد.
عرصه بسیار حساس و مهمی مثل المپیک و رویدادهای مهم دیگری مثل رقابت های قهرمانی جهان و بازی های آسیایی ، میدانی برای کسب تجربه برای مربیان جوان محسوب نمی شود و هر کشوری برای نشان دادن جایگاه واقعی خود از خبره ترین نیروهای خود در این زمینه بهره می برد.
منبع مقاله: http://www.aftabir.com آفتاب: