تأثیر انتقاد از خود بر خودکشی

آیا انتقاد از خود عامل پیش بینی کننده ی افکار خودکشی است؟
در تحقیقات متعددی رابطه ی بین انتقاد از خود با مشغله های ذهنی مربوط به خودکشی بررسی شده است. در این تحقیقات عوامل متعددی نظیر اشکال در حل مسئله، حافظ، خطاهای شناختی، سبک شناختی منفی، روان رنجوری، تکانشوری و درماندگی در سبب شناسی خودکشی مطرح شده است. اخیراً انتقاد از خود و در خود فرو رفتن ( سکوت خود) به عنوان عوامل پیش بینی کننده ی خطر خودکشی در نظر گرفته شده است. ارتباط بین انتقاد از خود و خودکشی به ویژگی کمال گرایانه ی افراد نسبت داده می شود. وقتی فرد نمی تواند از عملکرد خود راضی باشد و دایم نگران است و از خود انتقاد می کند و خود را با دیگران مقایسه می کند در معرض مشکلات جدی و خطرناک روان شناختی قرار می گیرد.
برخی معتقدند، انتقاد از خود، مؤلفه ی اصلی افراد کمال گراست که به شکل ارزیابی کننده از خود انتقاد می کنند و مشغله های ذهنی فرد برای یافتن علت، معنی و پیامدهای خلق منفی ناشی از عدم رضایت از خود، فرد را به سمت خودکشی سوق می دهد. یکی از انواع مشغله های ذهنی مرتبط با افسردگی، خودخوری است که بازتاب مقایسه ی منفعل موقعیتی است که فرد در آن موقعیت به استانداردهای خود دست نیافته است. در تحقیقات مشخص شده است که بین خود خوری و افکار خودکشی همبستگی بالایی وجود دارد. هم چنین در تحقیقات مشخص شده است، انتقاد از خود و مشغله های ذهنی مداوم با حل مسئله ی اجتماعی تداخل دارد و تعداد راه حل های موجود را کاهش می دهد و احتمال خطر خودکشی افزایش می یابد.
منبع مقاله :
دلالی، نیره؛ (1388)، انتقاد: انتقاد و نحوه ی مواجهه با آن، تهران: انتشارات نشر قطره، چاپ اول.