کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود

تفسیر عرفانی
1.اکنون که گل سرخ زیبا در باغ شکوفا شده و از نیستی به هستی آمد، بنفشه در برابر زیبایی و حسن او به سجده افتاده و در پای او سجده کرد.
2.همراه با ساز و آواز خوش دف و چنگ، شراب پاک صبحگاهی را بنوش و همراه با شنیدن صدای نی و عود بر غبغب ساقی زیبارو بوسه بزن.
3.هنگام بهار و فصل شگفتن گل، یک لحظه هم بدون شراب و معشوقی زیبارو و چنگ نگذران و آنها را ترک نکن، زیرا عمر گل همچون زندگی آدمی در این دنیا ناپایدار و کوتاه است و چند هفته ای بیش نیست.
4.زمین به کمک ستاره ی بخت و اقبال و طالع مبارک خود با رویش گل ها و گیاهان زیبا و درخشان، همچون آسمان سبز، سبز و روشن شد.
5.فرصت را غنیمت بشمار و از دست معشوق زیبا روی لطیف چهره که نفس او همچون دم مسیحایی جانبخش است، شراب بگیر و بنوش تا جان و حیاتی دوباره یابی و از داستان و ماجرای دو قوم عاد و ثمود روزگاران کهن و گذشته حکایت نکن و آن را رها کن، چرا که زمان حال است که ارزش دارد نه گذشته.
6.در فصل شکفتن سوسن و گل، این دنیا هم، چون بهشت جاویدان زیبا و با طراوت شده، ولی افسوس که برخلاف بهشت جاودانه نیست و برای همیشه نمی توان در آن زندگی کرد.
7.آن هنگام که گل شکفته می شود و همچون سلیمان بر شاخه سوار می گردد و بوی خوش خود را در هوا پراکنده می سازد و سحرگاهان بلبل عاشق، نغمه ی داوودی خود را شروع می کند.
8.حال که شقایق همچون آتش نمرود روشن و برافروخته است، تو نیز به باغ و گلستان بیا و با نوشیدن جرعه ی شرابی به عیش و نوش و شادی بپرداز و آیین دین زرتشت را زنده نگه دار و تازه کن.
9.به یاد وزیر سلیمان زمانه، خواجه عمادالدین محمود، جام شرابی طلب کن و بنوش.
10.امید است که حافظ به مبارکی توجه و عنایت عمادالدین محمود به شعرش، بساط یک مجلس خوشی را فراهم کند و هر چه حافظ می خواهد، جملگی فراهم شود.