ناصرالدین شاه قاجار، در روز جمعه بیست و دوم ماه ربیع الاول از سال 1265 قمری، ملکزاده خانم خواهر تنی خود را که «عزةالدوله» لقب داشت، به عقد میرزا تقیخان امیرکبیر صدراعظم درآورد و شب چهارشنبه چهارم ربیع الثانی همان سال او را به منزل امیر روانه کردند. این ازدواج هم نشان از صمیمیت و دوستی میان امیرکبیر و ناصرالدینشاه دارد و هم عزت و احترام امیر را بیش از پیش در نظرها افزود و به او در برابر مخالفانش قدرت و قوتی بخشید. هر چند این بدخواهان و سعایتپیشگان کار خود را کردند و این دوستی را به کینهای خونریز مبدل ساختند.
* سند ازدواج
تصویر زیر، عقدنامه میرزا تقی خان امیرکبیر و ملکزاده خانم است. در این سند از عروس و داماد به این الفاظ تمجید شده: «الاتابک الاعظم امیرالامراء الافخم میرزا محمد تقیخان امیرنظام سپاه منصوره ایران و کفیل مهام قاطبه اهل اسلام و ایمان ادام الله بقائه و یگانه گوهر درج شهریاری و تابنده اختر برج تاجداری پرورده مهد سلطنت و اقبال، تربیتیافته حشمت و اجلال، درة الصدف سلطنت، پردهنشین سرادق عزت، مهر سپهر عظمت، مستوره عذراء، ستر کبری، نواب ملکزاده خانم دامت شکوتها و اقبالها».طبق مفاد این سند ازدواج، شاهدخت قاجار با مهریه یک جلد قرآن و «هشت هزارتومان نقد اشرفی ناصرالدینشاهی هجده نخودی» به عقد اتابک اعظم میرزاتقی خان درآمده میآید. همچنین دو شاهد ازدواج که مهر خود را ذیل عقدنامه زدهاند عبارتنداز: «محمود بن محمد علی» و «ابوالقاسم حسنی الحسینی». در ذیل عقدنامه هم مهر امیرکبیر با عبارت «الملک الحق المبین. عبده محمدتقی» دیده میشود.
این سند به وسیله حاج حسین ملک، بزرگ ترین واقف تاریخ معاصر ایران گردآوری شده و در سال ۱۳۱۶ شمسی برای استفاده عموم مردم وقف آستان قدس رضوی (علیهالسلام) شده است.
سند ازدواج امیرکبیر و ملکزاده خانم
/ج
.jpg "بالاخره اسفناج را خام بخوریم یا پخته؟")
