تکنیک‌های کنگ فو

فنون کنگ فوی شرح داده شده در زیر بر مبنای سبک‌های مختلفی مثل سبک میمون، سبک آخوندک، سبک اژدها، سبک مار، سبک ببر، سبک درنا و غیره هستند. این سبک‌ها پایه‌ی فنون مختلف کنگ فو را تشکیل می‌دهند.

چی گونگ

تمرین چی گونگ به معنای واقعی کلمه یک "تکنیک" نیست. این تکنیک در بر گیرنده‌‌ی هماهنگ سازی حرکات بدن، تنفس و آگاهی از هدف تمرین، ژرف اندیشی و تن درستی است. پدیده‌‌ی "چی" به عنوان انرژی‌‌ای که در بدن تمام موجودات زنده جریان دارد توصیف می‌‌شود.
سبکهای متفاوتی از کونگ فو وجود دارند که بر مبنای مکاتب، فرقه‌‌ها و خانواده‌‌ها دسته بندی می‌‌شوند. این سبکها در طی دوره‌‌ای طولانی مدت توسعه یافته‌‌اند و به عنوان فرم‌‌های مهم دفاع شخصی در نظر گرفته می‌‌شوند. سبکهای مختلف کونگ فو را می‌‌توان به طور گسترده به دو دسته‌‌ی درونی و بیرونی دسته بندی نمود. سبکهای بیرونی کونگ فو تمرکز خود را بر روی افزایش حجم توده‌‌ی عضلانی بدن و به بود سلامت قلبی - عروقی می‌‌گذارد. سبکهای درونی کونگ فو "چی" را به کار می‌‌گیرند.

سبکها و تکنیکهای مختلف کونگ فو

سبکهای مبارزاتی مهم کونگ فو در پاراگراف‌‌های زیر توضیح داده شده‌‌اند. این تکنیکها مبانی فرم‌‌های مختلف هنرهای رزمی چینی را تشکیل می‌‌دهند.

سبک میمون

تکنیکهای سبک میمون در بر گیرنده‌‌ی حرکات میمون و یا بوزینه مانند می‌‌شوند. این تکنیکها در مجموع به عنوان "مشت میمون" شناخته می‌‌شوند. ویژگی سبک میمون در این است که به هنگام تمرین این سبک انواع مختلفی از سلاح‌‌ها به کار گرفته می‌‌شوند. تکنیکهای مهم کنگ فوی سبک میمون "هو چوان" و "تای شینگ پک کوار" هستند.

هو چوان

ویژگی تکنیک هو چوان حرکات آکروباتیک مانند پشتک‌‌های رو به جلو، پشتک‌‌های یک وری، پشتک‌‌های رو به عقب، ایستادن بر روی دستها، واروی دستی عقب، لانج رو به جلو، راه رفتن بر روی دو دست، چرخیدن بر روی پشت، لانج رو به عقب و غیره است. ضربات دست این سبک شامل چنگ زدن (مشت میمون) و چک زدن می‌‌شوند. دیگر حالتهای میمون هم در این نوع تکنیک گنجانیده شده‌‌اند.

تای شینگ پک کوار

انواع مختلف تکنیک "تای شینگ پک کوار" در زیر شرح داده شده‌‌اند.

• تکنیک میمون سنگی: در تکنیک میمون سنگی شما آماده‌‌ی دریافت ضربات بر روی بدن خود خواهید شد تا در عوض فرصتی به دست آورید تا نقاط ضعف حریفتان را مورد اصابت قرار دهید. تلاشها بدین منظور به انجام می‌‌رسند تا نقاط ضعف حریف مورد بررسی قرار گیرند بدون این که وسوسه شوید تا به نقاط باز بدن حریف ضربه وارد نمایید.
• تکنیک میمون ایستاده: این تکنیک هم چنین به نام میمون بلند شناخته می‌‌شود و تأکید آن بر صاف نگه داشتن بدن قرار داده می‌‌شود. ضربه وارد نمودن به نقاط فشار نیز یکی دیگر از ویژگیهای سبک میمون ایستاده است.
• تکنیک میمون گم شده: جوهره‌‌ی تکنیک میمون گم شده این است که با وانمود کردن این که شما گیج شده و "گم" گشته‌‌اید حریف خود را فریب دهید. شما باید انتقام خود را زمانی بگیرید که حریفتان کمترین اطلاعی از این که شما در صدد انجام چه حرکتی هستید نداشته باشد.
• تکنیک میمون چوبی: عصبانیت و خشونت ویژگیهایی هستند که با کمک این تکنیک به نمایش گذاشته می‌‌شوند. به زانو در آوردن حریف با استفاده از روش گلاویز شدن یکی از حرکات مهمی است که در این تکنیک به کار می‌‌رود.
• تکنیک میمون حیله گر: این تکنیک بسیار شبیه به تکنیک میمون گم شده است، با این وجود این تکنیک را باید به طور جداگانه مورد مطالعه قرار داد. شما در این تکنیک احساسات خود را تظاهر می‌‌نمایید تا حریف خود را برای انجام حمله وسوسه نمایید. تنها زمانی که حریف دفاع خود را پایین می‌‌آورد باید حملات را به اجرا گذاشت.

تکنیک آخوندک

تکنیک‌‌های آخوندک در دسته‌‌های "آخوندک شمالی" و "آخوندک جنوبی" تقسیم بندی می‌‌شوند.

تکنیک آخوندک شمالی

این تکنیک در شاندونگ یکی از ایالت‌‌های شمال شرقی چین به وجود آمد. تکنیک آخوندک شمالی در بر گیرنده‌‌ی تکنیک‌‌های منحرف کننده‌‌ی حملاتی است که به صورت عمودی و با حرکاتی دایره وار و یا شلاق مانند صورت می‌‌پذیرند. حرکت قلاب تکنیک آخوندک که با استفاده از سه انگشت به انجام می‌‌رسد برای حمله به چشم‌‌ها و هم چنین برای بلوک کردن حملات حریفان صورت می‌‌پذیرد.

سبک آخوندک جنوبی

این تکنیک به وسیله‌‌ی مردم هاکا که متعلق به جنوب غربی چین هستند به وجود آمد. این تکنیک متفاوت از تکنیک آخوندک شمالی است و تأکید آن بر روی مبارزه در فاصله‌‌ی نزدیک است. استفاده از ضربات لگد پایین محدود است و به حرکات دست اهمیت بیشتری داده می‌‌شود.

سبک اژدها

حرکات سریع و نیرومند یکی از ویژگی‌‌های مهم سبک اژدهای کونگ فو را تشکیل می‌‌دهند. در این سبک به تکنیک‌‌های متفاوتی که شامل چنگ انداختن، ضربات مشت و کف دست می‌‌شوند به نسبت حرکات پرشی و ضربات لگد اهمیت بیشتری داده می‌‌شود. سبک اژدها که با نام "لونگ یینگ" نیز شناخته می‌‌شود تکنیک‌‌های متفاوتی را برای فلج کردن حریف به کار می‌‌گیرد تا جایی که وی دیگر قادر به ادامه‌‌ی مبارزه نخواهد بود. صدمه رسانیدن به مفاصل بدن حریفان نیز از جمله دیگر تکنیک‌‌های مهم در سبک اژدها محسوب می‌‌شود. اژدها نمادی از نیروی درون است. از این رو سبک اژدها نیروی درونی را با نیروی بیرونی با یک دیگر ترکیب می‌‌نماید تا ضرباتی به مراتب قدرتمندتر ایجاد نماید.

سبک مار

تکنیکهای سبک مار برای ملایمت بخشیدن به حرکات بدن به کار برده می‌‌شوند. این ملایمت که نمایانگر حرکات مار است در حلقه زدن بدن به دور بدن حریف مفید واقع می‌‌گردد. این امر به ما کمک می‌‌کند تا به نحو بهتری از خود محافظت نماییم. با به کار گرفتن این تکنیک حرکات هجومی هم می‌‌توانند از زوایای مختلف به اجرا در آیند. در سبک مار فرد به هنگام مبارزه کردن از مشت‌‌های بسته شده استفاده نمی‌‌نماید. نبستن مشت‌‌ها فرد را قادر می‌‌سازد تا ضربات با انگشت و ضربات سریع و ناگهانی مؤثرتری را مورد اجرا قرار دهد.

سبک ببر

مهمترین ویژگیهای سبک ببر عبارتند از حرکات آکروباتیک آن، طرز ایستادنی پهن، حرکت پای فراوان و حالت منحصر به فرد مشت. در این حالت مشت، انگشت شصت نیز باید درست به مانند دیگر انگشتان دست حلقه شوند. عموماً انگشت شصت به دور دیگر انگشتان می‌‌پیچد؛ با این وجود در این حالت این انگشت نیز باید حلقه شود. ضربات کف دست به همراه فو می گوک (لگد دم ببر) ویژگی منحصر به فرد این سبک را تشکیل می‌‌دهند. این تکنیک رزمی کاران کونگ فو را به دریافتن نیروی درون خود وا می‌‌دارد؛ با این وجود امکان دارد این امر تنها پس از انجام تمریناتی کافی به دست آید. کل سبک ببر حول محور قدرت و نیرو می‌‌چرخد. انواع مختلفی از صداهای خاص وجود دارند که رزمی کاران کونگ فو برای خارج کردن دی اکسید کربن از سیستم بدن از خود در می‌‌آورند؛ چنین صداهای خاصی در جای گزین نمودن دی اکسید کربن با اکسیژن آنها را یاری می‌‌نماید. در این سبک فرد باید نقاط صورت، گردن، مچ دستها، بازوها و ناحیه‌‌ی بین پا را در حریف خود را مورد هدف قرار دهد.

سبک درنا

این سبک از کونگ فو به وسیله‌‌ی فانگ چینیانگ، یک رزمی کار زن چینی پدید آمد. حرکات پیچیده‌‌ی دست و مبارزه در فاصله‌‌ی نزدیک از مهمترین ویژگی‌‌های سبک درنا محسوب می‌‌گردند؛ این حرکات به حرکات پرندگان به هنگام نوک زدن شباهت دارند. تکنیک درنای پرنده حرکت پر زدن بال‌‌ها را به کار می‌‌گیرد.

سبک پلنگ

این سبک از کونگ فو به خاطر حرکات برق آسا و سریعش شناخته می‌‌شود. از این رو حرکات پای شما باید سریع باشند. در سبک پلنگ، مشت نقشی بسیار مهم را در هدف قرار دادن گلو، ناحیه‌‌ی بین پا و ناحیه‌‌ی شکمی زیر استخوان سینه ایفا می‌‌نماید. در این سبک همراه با حرکات پای سریع، طرز ایستادن‌‌هایی محکم برای انجام حرکات مورد نیاز لازم است.

پانگائی - نون

این یکی از سبک‌‌ها کونگ فو است که به خاطر بلوک‌‌های نرم و ضربات سختش شناخته می‌‌شود. تکنیک اوئچی ریو در کاراته بر مبنای پانگائی - نون بنیان گردیده است. شو شیوا بنیان گذار سبک پانگائی - نون در کونگ فو بود.
تکنیک‌‌های کونگ فوی یاد شده در این مقاله به ما ایده‌‌ای را در رابطه با روش‌‌های بسیار مؤثر دفاع شخصی به کار رفته در هنرهای رزمی چینی می‌‌دهد. کسب مهارت در این سبکها نیاز به انجام تمرینات بسیار و همین طور از خود گذشتگی دارد.