علي عزت بگوويچ رئيس‏جمهور سابق بوسني هرزگوين در هفتم اوت 1925م در يكي از مناطق بوسني به نام بوس‏سمك متولد گرديد. وي پس از فراغت از تحصيل، با جمعيت علماي هدايت كه در بوسني تأسيس شده بود، همكاري نمود و در شمار برجسته‏ترين شاگردان اين مكان به شمار مي‏رفت. اين جمعيت در بيداري مسلمانانِ يوگسلاوي بعد از جنگ جهاني دوم سهم بسزايي داشت. علي عزت بگوويچ در 21 سالگي به علت اعتقادات اسلامي و تلاش براي رواج ارزش‏هاي اسلامي در جامعه كمونيستي يوگسلاوي به زندان محكوم شد و سه سال در زندان ماند. اما پس از آزادي، نه تنها فعاليت خود را متوقف ننمود بلكه آن را گسترش داده و به آگاه ساختن نسل جوان پرداخت. وي در عين حال به تحصيلات خود ادامه داد. وي در سال 1956م در رشته حقوق از دانشگاه سارايوو فارغ‏التحصيل گرديد و از اين زمان به عنوان يك وكيل، حقوق‏دان و سياست‏مدار مسلمان در يوگسلاوي شناخته شد. در طي سال‏هاي بعد، بگوويچ به علت افشاي ماهيت كمونيسم در جامعه يوگسلاوي، تحت نظر قرار داشت و در سال 1983م بار ديگر توسط كمونيست‏ها دستگير و به 14 سال زندان محكوم شد. وي در سال 1989م آزاد گرديد و حزب اسلامي اقدام دموكراتيك را بنيان نهاد. پس از فروپاشي فدراسيون يوگسلاوي وي در اواخر سال 1990م به رياست جمهوري بوسني هرزگوين انتخاب شد. كمتر از 6 ماه پس از آن، آشوب و نابساماني مناطق تحت كنترل فدراسيون يوگسلاوي سابق را فرا گرفتو مردم كرواسي خواهان استقلال از صربستان شدند. بگوويچ نيز در پي اين تحولات، رفراندومي براي تمايل يا عدم تمايل مردم به استقلال برگزار كرد كه مسلمانان بوسني يكپارچه خواهان استقلال شدند. و در ماه مارس 1992، استقلال جمهوري بوسني هرزگوين اعلام شد. اين امر موجب نگراني صرب‏ها گرديد، اما بگوويچ كه به اتحاد و تماميت ارضي كشورش علاقه‏مند بود و از سوي ديگر از لحاظ اعتقادي، فردي سكولار به شمار مي‏رفت، به اقليت‏هاي غيرمسلمان قول داد بوسني را به يك كشور اسلامي و مذهبي مبدل نسازد و حقوق كليه اقليت‏ها را محترم شمرد. اما رهبران صرب‏هاي بوسني كه مخالف استقلال اين منطقه از صربستان بودند، اقليت صرب ساكن بوسني را تحريك نموده و شورش بزرگ قومي با حمايت آشكار صربستان براي اخراج مسلمانان از بوسني آغاز شد. اين وضعيت چهار سال به طول انجاميد و در اين مدت، خانه‏هاي مسلمانان آتش زده شد. اموال آنها به يغما رفت و موجي از ترور، تجاوز، خون‏ريزي و قتل عام، زن و مرد و كودك بوسنيايي را دربرگرفت. در طي اين زمان، علي عزت بگوويچ در مقام رئيس جمهور از يك طرف مبارزات مردمي عليه صرب‏ها را سازمان داده و آنها را تقويت مي‏نمود و از سوي ديگر در عرصه بين‏المللي براي برانگيختن احساساتِ دولت‏ها و بسيج آنها در حمايت از مردم بوسني و عليه صرب‏ها تلاش فراواني انجام داد كه سرانجام به امضاي صلح دِيتون در اواخر سال 1995م در امريكا منجر شد. براساس اين پيمان گرچه مناطق بسياري از كنترل مسلمانان خارج شد و باعث نارضايتي رهبران مسلمان و مردم بوسني بود اما به اعتقاد بگوويچ امضاي پيمان دِيتون از ادامه جنگ و مرگ قطعي هزاران مسلمان ديگر، بهتر بود. هم‏چنين برپايه اين قرارداد، مقدر شد مقام رياست جمهوري به صورت دوره‏اي و به ترتيب ميان مسلمانان، صرب‏ها و كروآت‏ها گردش كند. بدين سان در اولين دوره رياست جمهوري در سال 1996م علي عزت بگوويچ به مقام رياست جمهوري نائل آمد. وي در نيمه سال 2000م در اعتراض به تضعيف مسلمانان و برجسته كردن نقش صرب‏ها در مجامع بين‏المللي و در نتيجه تأمين خواسته‏هاي توسعه‏طلبانه صرب‏ها، از مقام خود به عنوان رئيس‏جمهور بوسني كناره گرفت و در بيانيه‏اي اعلام كرد شرايط كنوني كه تنها بي عدالتي در آن حكم فرماست، شرايطي نيست كه من بتوانم در آن زندگي كنم. بگوويچ در عين حال به عنوان يك محقق و نويسنده اسلامي آثاري از خود بر جاي گذاشت كه مشكلات رنسانس اسلامي، بيانيه اسلامي، فرار من از آزادي و اسلام ميان شرق و غرب از آن جمله است. علي عزت بگوويچ سرانجام در 21 اكتبر سال 2003م در سن 78 سالگي درگذشت.