سيدمحمد در روز دوم آبان‏ ماه سال ۱۳۰۷ در محله‏ي لنبان اصفهان متولد شد. پدرش سيدفضل‏الله مردي روحاني و متقي بود و در هفته دو روز را به روستاهاي اطراف مي‏رفت تا آنان نيز بتوانند نماز را به جماعت بخوانند. سيد در سن ۴ سالگي آموختن را آغاز نمود. در سن ۷ سالگي براي رفتن به مدرسه آماده شد و چون کودکي تيز و باهوش بود در کلاس چهارم ثبت‏نام کرد. سال ششم ابتدايي به‏عنوان رتبه‏ي دوم شهر معرفي گشت. وي سپس به دبيرستان سعدي راه يافت. هنوز دو سال نگذشته بود که به مطالعه‏ي علوم ديني علاقه‏مند شد. در سال ۱۳۲۱ مدرسه را رها کرد و در جست‏وجوي نکته‏هاي آئين محمدي (ص) در مدرسه‏ي صدر اصفهان به تحصيل پرداخت. بعد از آموختن فقه و پايان دوره‌ي سطح در سال ۱۳۲۵ به قم مهاجرت نمود و در مدرسه‏ي حجتيه ساکن شد و از محضر آيت‏الله داماد، اردکاني يزدي، امام خميني (ره)، آيت‏الله بروجردي، آيت‏الله حجت، آيت‏الله سيدمحمدتقي خوانساري و... کسب فيض نمود. در سال ۱۳۲۷ در امتحانات متفرقه‏ي دبيرستان شرکت کرد و بعد از اخذ مدرک ديپلم ادبي به دانشگاه الهيات و معارف راه يافت. او که زبان فرانسه را در دبيرستان فرا گرفته بود، به‏علت علاقه به زبان انگليسي، براي تکميل آن در تهران يک دوره کلاس فشرده رفت. سال سوم دانشگاه در تهران ساکن شد اما در سال ۱۳۳۰ به قم بازگشت و در مدرسه‏اي به‏عنوان معلم زبان انگليسي مشغول به کار شد. در همين سال مدرک کارشناسي خود را از دانشگاه دريافت کرد. سپس در محضر علامه طباطبايي اسفار و فلسفه را فرا گرفت. در ارديبهشت‏ماه سال ۱۳۳۱ با صبيه‏ي مکرم يکي از روحانيون ازدواج نمود و صاحب ۴ فرزند شد. در سال ۱۳۳۳ در قم دبيرستاني با شيوه‏ي جديد به نام دبيرستان "دين و دانش" تأسيس کرد. سيدمحمد حسيني بهشتي مدرک دکتراي فلسفه‏ي خود را از دانشگاه تهران دريافت کرد و در سال ۱۳۳۸ کلاس‌هاي زبان انگليسي، عربي، علوم طبيعي را در دبيرستان دين و دانش به‏منظور تحصيل طلاب حوزه‏ي علميه به راه انداخت. در سال ۱۳۳۹، سازمان دادن به حوزه‏ي علميه‏ي قم را از اهم فعاليت‌هاي خود دانست و با طرح يک برنامه‏ي منسجم و هم‏ياري آيت‏الله گلپايگاني در سال ۱۳۴۲ مدرسه‏ي حقاني از جمله مدارس نمونه‏ي علوم حوزوي شد. بعد از سخنراني دکتر بهشتي در جشن مبعث دانشگاه تهران و چاپ آن در مجله‏ي مکتب تشيع، يک هسته‏ي تحقيقاتي به‏وجود آمد که قرار شد پيرامون حکومت در اسلام تحقيق و مطالعه شود. وي از سال ۱۳۴۱ به رهبري امام (ره) مبارزات خود را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۲ بر اثر فشار و تهديد ساواک به تهران انتقال يافت و با جمعيت هيئت‏هاي مؤتلفه ارتباط پيدا نمود. در اين زمان به پيشنهاد شوراي مرکزي، امام (ره) يک گروه چهار نفري به‏عنوان شوراي فقهي و سياسي براي آنان تعيين کرد که اين شورا متشکل از استاد مطهري، انواري، مولايي و دکتر بهشتي بود. در سال ۱۳۴۳ مسلمانان هامبورگ براي مسجد تازه تأسيس خود که به‏وسيله‏ي آيت‏الله بروجردي ساخته شده بود، تقاضاي يک روحاني کردند و با اصرار آيت‏الله ميلاني و حائري، دکتر بهشتي رهسپار آلمان شد و در آن‌جا هسته‏ي انجمن‌هاي اسلامي دانشجويان گروه فارسي‏زبان را تأسيس کرد. شهيد بهشتي در اين مدت زبان آلماني را نيز فرا گرفت و در سال ۱۳۴۹ از اين کشور خارج شد. او سفرهايي به لبنان، سوريه، عربستان (مکه‏ي مکرمه) و ترکيه براي ديدار امام موسي صدر - دوست ديرين سال‌هاي تحصيل در قم - داشت. زماني‏که به ايران بازگشت، دولت او را ممنوع‏الخروج نمود لذا در سال ۱۳۵۰ کلاس تفسير قرآن برپا کرد تا اين‏که در سال ۱۳۵۴ دستگير و چند روز در زندان کميته‏ي مرکزي محبوس گشت. وي بعد از رهايي، ديگر نتوانست برپائي اين کلاس را ادامه دهد اما به‏همراهي دکتر باهنر در بخش برنامه‏ريزي کتاب وزارت آموزش و پرورش به تهيه‏ي و تدوين کتاب ديني براي مدارس اقدام کرد و از اين طريق، فکر ديني و آشنايي با قرآن را وارد کتب درسي نمود. شهيد بهشتي در روز اول بهمن‏ماه سال ۱۳۵۳ از رساله‏ي دکتراي خود - چرا که تا آن زمان به‏علت انجام فعاليت‌هاي فرهنگي سياسي نتوانسته بود آن را به پايان برساند - تحت عنوان "مسائل مابعدالطبيعه در قرآن" با راهنمايي استاد مطهري - که استاد راهنماي وي بود - دفاع کرد. وي در سال ۱۳۵۷ بار ديگر براي چند روز به زندان افتاد و بعد از رهايي به ديدار امام (ره) در پاريس رفت و هسته‏ي اصلي شوراي انقلاب - که متشکل از استاد مطهري، هاشمي رفسنجاني، موسوي اردبيلي، باهنر و شخص خود شهيد بهشتي بود - را با نظر امام (ره) تشکيل داد. شهيد بهشتي به‏دنبال پيروزي انقلاب اسلامي به‏عنوان دبير شوراي انقلاب معرفي گشت و بعد از تعيين اعضاي مجلس خبرگان به انتخاب مردم، تدوين قانون اساسي را بر عهده گرفت و با آوردن دلايل و براهين مستند، اصل ولايت فقيه را در مجلس خبرگان به تصويب رساند. وي هم‏چنين در اين سال‌ها حزب جمهوري اسلامي را به ياري دوستان و افراد حزب‏اللهي تأسيس کرد. چندي بعد نيز حضرت امام خميني (ره) مسئوليت ديوان عالي کشور را در اسفندماه سال ۱۳۵۸ به شهيد بهشتي سپردند تا عدل و قسط در جامعه رواج يابد. سرانجام اين ياور بزرگ امام (ره) در روز هفتم تيرماه سال ۱۳۶۰ در سن ۵۳ سالگي از ميان خاکيان رخت بربست و ايران اسلامي را داغ‏دار خود نمود. انفجار بمب توسط منافقين کوردل در ساختمان حزب جمهوري اسلامي او و ۷۲ لاله‏ي سرخ ايثار و اخلاص را پرپر ساخت. پيکر پاک اين شهيد مظلوم انقلاب اسلامي هم‏اکنون در بهشت زهراي تهران مدفون است.