شهادت سردار شهید علی خوش لفظ (1396 ش)
پدرش آقا اسدالله راننده کامیون بود و از این طریق روزی حلال کسب میکرد. سال‌های کودکی را در کنار بازی‌های کودکانه، در جلسات قرآن و هیات‌های مذهبی سپری کرد تا از همان کودکی روح و جانش با مکتب اهل بیت جلایی دوچندان گیرد.
سال‌های درس و مدرسه را با شعارهای انقلابی و شرکت در راهپیمایی‌ها و فعالیت‌های مبارزاتی علیه رژیم پهلوی پشت سر گذاشت و یکی از نوجوان‌های فعال روزهای انقلاب بود که با دوستان و هم محله‌ای‌های خود در راه پیروزی انقلاب گام برداشتند.
در وقایع مهم انقلاب در همدان از جمله حماسه 30 مهر دانش آموزان همدان در سال 1357 که منجر به شهادت تعدادی از انقلابیون همدان شد، مراسم انقلابی تشییع پیکر مطهر آیت الله ملاعلی معصومی همدانی، واقعه جلوگیری از حرکت تانک‌های نظامی از کرمانشاه به تهران و راهپیمایی یکصد هزار نفری همدان حضور داشت و توزیع اعلامیه در مدارس و پایین کشیدن عکس شاه از سر در کلاس‌های درس، فعالیت روزانه او و دوستانش شده بود.
با آغاز جنگ تحمیلی و پس از سالها خدمت به محرومین و مستضعفین در گروه‌های جهادی و مردمی، با وجود اینکه به دلیل سن کم، بارها از حضورش در جبهه ممانعت شده بود، درس و مدرسه را رها کرد و به عنوان نیروی داوطلب بسیجی روانه جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و در مناطق عملیاتی حضور یافت. در اولین اعزام، روانه جبهه‌های غرب شد و در مناطق عملیاتی مریوان خدمت کرد.
از همان ابتدا با سردارانی چون حاج احمد متوسلیان، علی چیت سازیان، علی شاه حسینی، حبیب مظاهری، علیرضا ناهیدی، رضا چراغی، حسین قجه‌ای، احمد بابایی، حاج حسین همدانی، اسماعیل شکری موحد، جعفر مظاهری، علیرضا حاجی بابابی و محمود شهبازی آشنا شد و تحت تاثیر مرام و روحیه شهادت طلبی و ایثارگری آنها قرار گرفت.
برای اولین بار در مناطق عملیاتی سر پل ذهاب به نیروهای اطلاعات و عملیات و شناسایی پیوست و پس از مدت کوتاهی به یکی از نیروهای زبده این واحد تبدیل شد به طوری که در عملیات قراویز و در کنار سردار شهید حبیب مظاهری، مسئولیت هدایت نیروهای همدانی را به عهده داشت.
در سال‌های دفاع مقدس دلاورانه در مسئولیت‌های مختلف ایفای نقش کرد و در گمنامی تمام، حماسه‌ها از خود بر جای گذاشت.
بارها و بارها مجروح و زخمی شد اما مصمم‌تر از قبل حتی پیش از اینکه زخم‌هایش التیام یابد دوباره در جبهه‌ها حاضر می شد.
به گفته دوستانش دوازده بار به صورت جدی مجروح شد که راهی جز بستری در بیمارستان نداشت و حتی به شدت مورد حمله شیمیایی قرار گرفت اما تا آخرین روزهای جنگ همچنان دلاورانه ایستاد و از اسلام و انقلاب و میهن خویش دفاع کرد.
سال‌های پس از جنگ را با درد و رنج بسیار سپری کرد و در این سالها، همسر فداکار و دو فرزند بزرگوارش دردهایش را التیام می‌بخشیدند و در کنار دوستان و رزمندگان همدان، سنگ صبور سال‌های بی قراری و جدایی علی خوش لفظ از یاران و همرزمانش بودند.
کتاب زندگی نامه این شهید بزرگوار به همت همرزمش حمید حسام با نام "وقتی مهتاب گم شد" به زیبایی به رشته تحریر درآمد و مورد توجه و عنایت ویژه مقام معظم رهبری قرار گرفت.
رهبر معظم انقلاب در دیدار با این شهید او را اسوه صبر و استقامت و افتخار بچه‌های همدان برشمردند.
علی خوش لفظ پس از سالها تحمل درد و رنج ناشی از مجروحیت و صبر در برابر دوری یاران و دوستان، 29 آذر ماه سال 1396 آسمانی شد و به کاروان عظیم شهدا پیوست.
