رحلت علامه عارف و حكيم فرزانه "شيخ محمد باقر الفت اصفهاني" (1343 ش)

علامه شيخ محمدباقر الفت اصفهاني در حدود سال 1261 ش (1301 ق) در خاندان علم و تقوا در اصفهان به دنيا آمد. وي فرزند شيخ محمدتقي نجفي معروف به آقا نجفي اصفهاني، روحاني معروف اصفهاني در عصر قاجار بود. وي در ابتدا در زادگاه خود به كسب علوم اسلامي همت گماشت و در جواني راهي حوزه علميه نجف گرديد. شيخ محمدباقر در نجف از محضر استادان ناموري همچون ميرزاي بزرگ شيرازي، آقا ضياء الدين عراقي، شيخ باقر اصطهباناتي، آخوند خراساني و شيخ الشريعه اصفهاني استفاده‏هاي شاياني برد و در انواع معارف اسلامي از قبيل فقه، اصول، فلسفه، حديث، عرفان و ادب استادي يافت. وي پس از دريافت اجتهاد، در علم تاريخ از سرآمدان عهد خويش گرديد و علاوه بر فراگيري رياضيات قديم و جديد، در فلسفه، علوم اجتماعي، رجال و فرقه‏شناسي و به ويژه فلسفه تاريخ مهارتي تام پيدا كرد. علامه الفت به زبان و ادب فرانسه تسلط كامل داشت و متون مشكل و كتاب‏هاي علمي آن زبان را به آساني به فارسي ترجمه مي‏كرد. علامه الفت اصفهاني در اوايل جنبش آزادي‏خواهي به جمع مشروطه خواهان پيوست ولي با بروز نشانه‏هاي انحراف و بي‏صداقتي متوليان امور، با استقرار مشروطه، خود را كنار كشيد. با اين حال بعدها از طرف اهالي اصفهان به نمايندگي مجلس شوراي ملي انتخاب شد. ايشان دو دوره در مجلس حضور داشت و پس از مدتي كه عهده‏دار مستشاري ديوان عالي كشور بود، از امور دولتي كناره‏گيري كرد. الفت اصفهاني علي‏رغم دارا بودن مقام رفيع علمي و استعداد و حافظه‏اي شگرف، مردي فروتن و وارسته بود و خانه او در اصفهان مجمع فضلاي شهر بوده است. از اين دانشمند گرانمايه آثار متعددي بر جاي مانده كه ابواب الرُّوضات، پرورش استقلال، سفرنامه در 2 جلد و مجمع الاجازات در 2 جلد از آن جمله‏اند. علامه الفت اصفهاني سرانجام در 14 مرداد 1343 ش برابر با 26 ربيع الاول 1384 ق در 82 سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و در بقعه پدرش در نزديكي امامزاده احمد بن علي اصفهان به خاك سپرده شد.

تاریخ رویداد : 14 مرداد